Jòb 30
1 Men koulye a, sila ki pi jenn pase m ap giyonnen m. Papa a sila mwen pat ta dakò pou mete ansanm ak chen bann mouton yo.
Maar thans lachen jongere mensen mij uit, Lieden, wier vaders te min voor mij waren, Om ze bij mijn herdershonden te zetten;
2 Anverite, ki byen fòs men pa yo ta kab fè m? Gwo fòs te deja disparèt nan yo
Wier sterke hand mij zelfs niet kan dienen, Daar al hun kracht verloren ging,
3 akoz mank bagay ak grangou. Y ap manje tè sèk nan lannwit lan, ak pèt e ak dezolasyon an.
Door gebrek en honger is uitgeput. Lieden, die de stronken afknagen in de woestijn, In het land der steppe en wildernis;
4 Yo rache fèy raje nan mitan rakèt la. Manje yo se rasin bayawonn.
Die zilte kruiden van de struiken plukken, En zich voeden met de wortels der brem;
5 Yo chase yo deyò lavil la nan dezè; yo kriye dèyè yo tankou se vòlè,
Die uit de samenleving zijn weggejaagd, En die men naschreeuwt als dieven.
6 jiskaske yo vin rete nan move ravin yo, nan twou tè ak nan wòch yo.
Lieden, die in de krochten van afgronden wonen, In aardholen en rotsen;
7 Pami rak tibwa yo, yo rele fò. Anba machacha a, yo vin rasanble ansanm.
Die balken tussen de struiken, Samenhokken onder de netels;
8 Pitit a moun fou, wi, pitit a mechan yo, yo te resevwa fwèt jis lè yo kite peyi a.
Die als een dwaas en naamloos broed Weggezweept zijn uit het land.
9 Men koulye a, se mwen menm yo pase nan rizib; mwen devni yon pawòl betiz pou yo.
En thans ben ik hun spotlied geworden, En de stof voor hun praat.
10 Yo pè m, yo kanpe lwen m, e yo pa sispann krache nan figi m.
Vol afschuw blijven ze op een afstand staan, En ontzien zich niet, mij in het gezicht te spuwen.
11 Akoz Li te lage fisèl banza a pou te aflije mwen, yo rete retire brid la nèt devan m.
Zij mishandelen mij, nu ze hun teugel hebben losgerukt Hun breidel hebben afgeworpen.
12 Sou men dwat lan, nich sa vin leve. Yo rale pye mwen akote. Yo mennen kont mwen tout manèv destriksyon yo.
Aan mijn rechterhand verheft zich dat broed, Mijn voeten stoten hen weg; Ze banen tegen mij hun onheilspaden,
13 Yo gate wout mwen. Yo bourade lachit mwen san mande sekou.
En vernielen mijn weg, om mij te verderven. Ze trekken op, er is niemand, die hen weerhoudt,
14 Tankou nan yon gran brèch, yo parèt; nan mitan tanpèt, yo woule m.
Als door een wijde bres rukken ze aan. Onder de puinhopen kwam ze aangerold
15 Gwo perèz yo vin vire kont mwen. Yo tanmen gate respè m tankou van. Byennèt mwen disparèt tankou nwaj.
Keerde zich tegen mij de verschrikking; Als een stormwind waaide mijn aanzien weg, Mijn geluk dreef voorbij als een wolk.
16 Konsa, koulye a nanm mwen vide nèt. Jou afliksyon yo sezi m.
En thans stort zich mijn ziel in mij uit, Grijpen de dagen van rampspoed mij aan!
17 Nan lannwit, zo m yo frennen anndan m, e sa yo kap manje m pa pran repo.
Des nachts wordt mijn gebeente doorboord, En nemen mijn knagende pijnen geen rust;
18 Ak gwo fòs, vètman m vin tòde sou mwen. Li mare m nèt tankou kolye manto m.
Door het grote geweld is mijn vlees ontredderd, Het knelt mij als de kraag van mijn kleed.
19 Li te jete mwen nan labou, e mwen te vin tankou pousyè ak sann.
God heeft mij in de modder geworpen, Ik zie er uit als stof en as.
20 Mwen kriye a Ou menm pou sekou, men Ou pa reponn mwen. Mwen kanpe, e se gete, Ou gete m.
Ik roep tot U, maar Gij antwoordt niet; Ik sta overeind, maar Gij let niet op mij.
21 Ou vin okipe m ak mechanste. Avèk fòs a men Ou, Ou pèsekite m.
Gij zijt wreed tegen mij, Met uw krachtige hand bestookt Gij mij;
22 Ou leve m wo sou van, e fè m monte; epi Ou fè m fonn nèt nan move tan an.
Gij heft mij op, jaagt mij voort op de wind, Een noodweer lost mij in water op.
23 Paske mwen konnen ke Ou ap mennen m a lanmò, jis rive nan gwo kay asanble a ki fèt pou tout sila ki viv yo.
Ja, ik weet, Gij leidt mij ten dode, Naar de verzamelplaats van al wat leeft.
24 Malgre, èske yon moun k ap tonbe pa lonje men l? Oswa nan gwo pwoblem li pa kriye sekou?
Maar steekt een drenkeling de hand niet uit, Roept men in zijn ellende niet om hulp?
25 Èske mwen pa t kriye pou sila nan gwo twoub? Èske nanm mwen pa t plen tristès pou malere a?
Heb ik zelf niet geweend over den zwaar beproefde, Was ik over den arme niet zielsbedroefd?
26 Lè m t ap tann sa ki bon an, se mal ki rive m; lè m tap tann limyè, alò se tenèb ki te vini.
Ja, ik hoopte op geluk, maar het onheil kwam; Ik verwachtte het licht, maar het duister viel in.
27 Kè m twouble nèt anndan m. Mwen pa kab poze. Jou plen ak afliksyon yo parèt devan m.
Mijn binnenste kookt, en komt niet tot rust, Dagen van jammer treden mij tegen.
28 Mwen fè dèy toupatou san solèy. Mwen kanpe nan asanble; mwen rele sekou.
Zwart loop ik rond, maar niet van de zon; Sta ik op in de gemeente, ik roep om hulp!
29 Mwen te vin frè ak chen mawon, zanmi ak otrich la.
Ik ben een broer van de jakhalzen, Een makker der struisen;
30 Chè m vin nwa sou mwen, li kale, e zo m yo brile ak lafyèv.
Mijn huid is zwart, en laat van mij los, Mijn beenderen branden van koorts;
31 Pou sa, se doulè ap mwen jwe, e flit mwen an sonne pou sila k ap kriye.
Mijn citer is voor rouwklacht gestemd, Mijn fluit voor geween!
