< Jòb 3 >
1 Lè l fini, Job te ouvri bouch li e te modi jou li te fèt la.
Herefter oplod Job sin Mund og forbandede sin Dag.
3 “Kite jou ke m te dwe fèt la peri, ak nwit ki te anonse ‘se yon gason ki fèt la.’
Udslettet vorde den Dag, paa hvilken jeg er født, og den Nat, der man sagde: En Dreng er undfanget!
4 Ke jou sa a kapab vin fènwa nèt. Pa kite Bondye anwo a pran swen li, ni limyè vin klere sou li.
Den Dag vorde Mørke; Gud fra oven af spørge ikke efter den, og intet Lys skinne over den.
5 Kite fènwa avèk gwo tenèb reklame li. Kite fènwa jou sa a modi li.
Mørkhed og Dødsskygge besmitte den, en Sky bo over den, den hede Damp om Dagen forfærde den!
6 Selon nwit sa a, kite tenèb sezi li. Kite li pa gen rejwisans nan jou ane a. Kite li pa antre nan chif ki konte mwa yo.
Den Nat — Mørkhed indtage den! den glæde sig ikke iblandt Aarets Dage, den komme ikke i Maanedernes Tal!
7 Koute byen, kite nwit sa a rete esteril. Pa kite okenn kri lajwa antre ladann.
Se, den Nat vorde ensom, intet Frydeskrig komme paa den!
8 Kite sila ki konn modi jou yo modi jou sa a, sila ki prè pou fè Levyatan leve kò l.
De, som besværge Dage, forbande den; de, som ere rede til at opvække Leviathan!
9 Kite zetwal lannwit li yo vin etenn. Kite li espere limyè, men pa twouve l. E kite li pa wè maten vin parèt,
Dens Dæmrings Stjerner vorde formørkede, den vente paa Lys, og det komme ikke; og ej se den Morgenrødens Øjenlaage,
10 akoz li pa t fèmen ouvèti vant manman m, ni kache twoub devan zye m.
fordi den ikke lukkede mig Moderlivets Døre og ikke skjulte Møje for mine Øjne.
11 “Poukisa mwen pa t mouri lè m te fèt? Sòti nan vant li e mouri la menm?
Hvorfor døde jeg ikke fra Moders Liv af? hvorfor udkom jeg af Moderskød og opgav ikke straks Aanden?
12 Poukisa jenou yo te resevwa m, e poukisa tete a, pou m ta pran?
Hvorfor optoge Knæ mig? og hvorfor er jeg opfostret ved Bryst?
13 Paske koulye a mwen t ap gen tan kouche pou m jwenn lapè; mwen t ap dòmi depi lè sa a e mwen t ap twouve repo,
Thi saa havde jeg nu ligget og været stille; jeg havde sovet, jeg havde da hvilet
14 ansanm ak wa ak konseye latè ki te rebati ansyen mazi yo pou kont yo;
med Kongerne og Raadsherrerne paa Jorden, som byggede sig de Steder, som nu ere øde,
15 oswa avèk prens ki te gen lò yo, ki t ap plen lakay yo ak ajan;
eller med Fyrsterne, som havde Guld, som fyldte deres Huse med Sølv;
16 Oswa kon yon fòs kouch ki kache, mwen pa t ap egziste, kon yon pitit ki pa t janm wè limyè.
eller og jeg havde ikke været til, som et utidigt Foster, der blev i Skjul, som de spæde Børn, der ikke saa Lyset.
17 La, mechan yo sispann fè laraj, e la moun fatige yo jwenn repo.
Der have de ugudelige ladet af at gøre Uro, og der hvile de kraftesløse;
18 Prizonye yo alèz ansanm. Yo p ap tande vwa a sipèvizè a.
der have de bundne Ro med hverandre; de høre ikke Fogedens Røst;
19 Ni piti, ni gran yo la. E esklav la lib de mèt li.
der er liden og stor og Tjeneren fri for sin Herre.
20 “Poukisa limyè bay a sila ki soufri a, e lavi a nanm anmè a,
Hvorfor giver han en ussel Lyset, og dem Livet, som ere beskelig bedrøvede i Sjælen?
21 ki anvi wè lanmò, men nanpwen, e fouye plis pou twouve li pase trezò kache,
dem, som bie efter Døden, men den kommer ikke; og som grave efter den mere end efter de skjulte Skatte?
22 ki rejwi anpil e fè lwanj lè yo rive nan tonbo a?
dem, som glæde sig med Fryd, og som juble, naar de finde Graven?
23 Poukisa limyè bay a yon nonm ak chemen an kache a, ke Bondye te jennen tout kote a?
den Mand, hvis Vej er skjult, og hvem Gud har spærret for?
24 Paske soupi mwen yo parèt menm moman manje a rive devan ze m. Epi kri mwen yo vide tankou dlo.
Thi før jeg æder mit Brød, kommer mit Suk, og min Hylen bryder frem som Vandet.
25 Paske sa m krent lan te vini sou mwen. Sa ke m pa vle wè a te tonbe sou mwen.
Thi det jeg frygtede saare for, det kom over mig, og det jeg gruede for, kom paa mig.
26 Mwen pa alèz, ni mwen pa anpè. Mwen pa jwenn repo, ni m pa kal, men se boulvèsman ki vin parèt.”
Jeg var ikke rolig og var ikke stille og hvilede ikke; men det blev til Uro.