< Jòb 29 >

1 Ankò, Job te reprann diskou. Li te di:
E Jó continuou a falar seu discurso, dizendo:
2 “O ke m te menm jan ke m te ye nan mwa lontan yo! Kon nan jou ke Bondye te bay rega sou mwen yo;
Ah quem me dera que fosse como nos meses passados! Como nos dias em que Deus me guardava!
3 Lè lanp Li yo te briye sou tèt mwen, e pa limyè Li, mwen te mache pase nan fènwa a;
Quando ele fazia brilhar sua lâmpada sobre minha cabeça, e eu com sua luz caminhava pelas trevas,
4 Jan mwen te ye nan pi bèl nan jou mwen yo, lè amitye Bondye te sou tant mwen an;
Como era nos dias de minha juventude, quando a amizade de Deus estava sobre minha tenda;
5 lè Toupwisan an te toujou avè m, e pitit mwen yo te antoure mwen;
Quando o Todo-Poderoso ainda estava comigo, meus filhos ao redor de mim;
6 lè pa mwen yo te benyen nan bè e wòch la t ap vide ban mwen gwo flèv lwil!
Quando eu lavava meus passos com manteiga, e da rocha me corriam ribeiros de azeite!
7 Lè m te konn sòti nan pòtay lavil la, pou m te gen chèz mwen sou plas la.
Quando eu saía para a porta da cidade, [e] na praça preparava minha cadeira,
8 Jennonm yo te wè m, e te kache kò yo, e granmoun yo te konn leve kanpe.
Os rapazes me viam, e abriam caminho; e os idosos se levantavam, e ficavam em pé;
9 Prens yo te sispann pale e te mete men yo sou bouch yo.
Os príncipes se detinham de falar, e punham a mão sobre a sua boca;
10 Vwa a moun pwisan yo te rete, e lang yo te kole anlè nan bouch yo.
A voz dos líderes se calava, e suas línguas se apegavam a céu da boca;
11 Paske lè zòrèy la te tande m, li te rele m beni, e lè zye a te wè m, li te fè temwayaj benediksyon,
O ouvido que me ouvia me considerava bem-aventurado, e o olho que me via dava bom testemunho de mim.
12 akoz mwen te delivre malere ki te kriye pou sekou, avèk òfelen ki pa t gen moun pou ede l la.
Porque eu livrava ao pobre que clamava, e ao órfão que não tinha quem o ajudasse.
13 Benediksyon a sila ki te prèt pou peri yo te rive sou mwen e mwen te fè kè vèv la chante avèk jwa.
A bênção do que estava a ponto de morrer vinha sobre mim; e eu fazia o coração da viúva ter grande alegria.
14 Mwen te abiye nan ladwati e li te kouvri m; jistis mwen te tankou yon manto, avèk yon tiban.
Vestia-me de justiça, e ela me envolvia; e meu juízo era como um manto e um turbante.
15 Mwen te sèvi kon zye pou avèg yo, e pye pou sila bwate yo.
Eu era olhos para o cego, e pés para o manco.
16 Mwen te yon papa pou malere a, e ka ke m pa konnen an, mwen te chache twouve bout li.
Aos necessitados eu era pai; e a causa que eu não sabia, investigava com empenho.
17 Mwen te kase machwè a mechan an e mwen te retire viktim nan anba dan l.
E quebrava os queixos do perverso, e de seus dentes tirava a presa.
18 Konsa, mwen te reflechi, “Mwen va mouri nan pwòp kay mwen, e mwen va kontwole jou m yo anpil tankou sab.”
E eu dizia: Em meu ninho expirarei, e multiplicarei [meus] dias como areia.
19 Rasin mwen gaye tankou dlo e lawouze kouche tout lannwit sou branch mwen yo.
Minha raiz se estendia junto às águas, e o orvalho ficava de noite em meus ramos.
20 Fòs mwen toujou nèf, e banza m renouvle nan men m.’
Minha honra se renovava em mim, e meu arco se revigorava em minha mão.
21 “Moun yo te koute e te tann. Yo te sispann pale pou tande konsèy mwen.
Ouviam-me, e esperavam; e se calavam ao meu conselho.
22 Apre pawòl pa m, yo pa t pale ankò, e pawòl mwen yo te etonnen yo.
Depois de minha palavra nada replicavam, e minhas razões gotejavam sobre eles.
23 Yo te tann mwen tankou lapli. Yo te ouvri bouch yo pou bwe, konsi se pou lapli nan sezon prentan.
Pois esperavam por mim como pela chuva, e abriam sua boca como para a chuva tardia.
24 Mwen te souri sou yo lè yo pa t kwè, e limyè a figi m pa t janm vin ba.
Se eu me ria com eles, não acreditavam; e não desfaziam a luz de meu rosto.
25 Mwen te chwazi yon chemen pou yo, te chita tankou chèf, e te demere tankou wa pami sòlda yo, tankou yon moun ki bay rekonfò a sila ki andèy yo.”
Eu escolhia o caminho para eles, e me sentava à cabeceira; e habitava como rei entre as tropas, como o consolador dos que choram.

< Jòb 29 >