Jòb 29
1 Ankò, Job te reprann diskou. Li te di:
Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:
2 “O ke m te menm jan ke m te ye nan mwa lontan yo! Kon nan jou ke Bondye te bay rega sou mwen yo;
Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;
3 Lè lanp Li yo te briye sou tèt mwen, e pa limyè Li, mwen te mache pase nan fènwa a;
Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;
4 Jan mwen te ye nan pi bèl nan jou mwen yo, lè amitye Bondye te sou tant mwen an;
Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;
5 lè Toupwisan an te toujou avè m, e pitit mwen yo te antoure mwen;
Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;
6 lè pa mwen yo te benyen nan bè e wòch la t ap vide ban mwen gwo flèv lwil!
Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
7 Lè m te konn sòti nan pòtay lavil la, pou m te gen chèz mwen sou plas la.
Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.
8 Jennonm yo te wè m, e te kache kò yo, e granmoun yo te konn leve kanpe.
Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.
9 Prens yo te sispann pale e te mete men yo sou bouch yo.
Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.
10 Vwa a moun pwisan yo te rete, e lang yo te kole anlè nan bouch yo.
Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.
11 Paske lè zòrèy la te tande m, li te rele m beni, e lè zye a te wè m, li te fè temwayaj benediksyon,
Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,
12 akoz mwen te delivre malere ki te kriye pou sekou, avèk òfelen ki pa t gen moun pou ede l la.
Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.
13 Benediksyon a sila ki te prèt pou peri yo te rive sou mwen e mwen te fè kè vèv la chante avèk jwa.
Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.
14 Mwen te abiye nan ladwati e li te kouvri m; jistis mwen te tankou yon manto, avèk yon tiban.
W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.
15 Mwen te sèvi kon zye pou avèg yo, e pye pou sila bwate yo.
Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.
16 Mwen te yon papa pou malere a, e ka ke m pa konnen an, mwen te chache twouve bout li.
Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.
17 Mwen te kase machwè a mechan an e mwen te retire viktim nan anba dan l.
I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.
18 Konsa, mwen te reflechi, “Mwen va mouri nan pwòp kay mwen, e mwen va kontwole jou m yo anpil tankou sab.”
Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.
19 Rasin mwen gaye tankou dlo e lawouze kouche tout lannwit sou branch mwen yo.
Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.
20 Fòs mwen toujou nèf, e banza m renouvle nan men m.’
Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.
21 “Moun yo te koute e te tann. Yo te sispann pale pou tande konsèy mwen.
Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.
22 Apre pawòl pa m, yo pa t pale ankò, e pawòl mwen yo te etonnen yo.
Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.
23 Yo te tann mwen tankou lapli. Yo te ouvri bouch yo pou bwe, konsi se pou lapli nan sezon prentan.
Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.
24 Mwen te souri sou yo lè yo pa t kwè, e limyè a figi m pa t janm vin ba.
Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.
25 Mwen te chwazi yon chemen pou yo, te chita tankou chèf, e te demere tankou wa pami sòlda yo, tankou yon moun ki bay rekonfò a sila ki andèy yo.”
Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.
