Jòb 29
1 Ankò, Job te reprann diskou. Li te di:
Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:
2 “O ke m te menm jan ke m te ye nan mwa lontan yo! Kon nan jou ke Bondye te bay rega sou mwen yo;
Quis mihi tribuat, ut sim iuxta menses pristinos secundum dies, quibus Deus custodiebat me?
3 Lè lanp Li yo te briye sou tèt mwen, e pa limyè Li, mwen te mache pase nan fènwa a;
Quando splendebat lucerna eius super caput meum, et ad lumen eius ambulabam in tenebris?
4 Jan mwen te ye nan pi bèl nan jou mwen yo, lè amitye Bondye te sou tant mwen an;
Sicut fui in diebus adolescentiæ meæ, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo?
5 lè Toupwisan an te toujou avè m, e pitit mwen yo te antoure mwen;
Quando erat Omnipotens mecum: et in circuitu meo pueri mei?
6 lè pa mwen yo te benyen nan bè e wòch la t ap vide ban mwen gwo flèv lwil!
Quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei?
7 Lè m te konn sòti nan pòtay lavil la, pou m te gen chèz mwen sou plas la.
Quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi?
8 Jennonm yo te wè m, e te kache kò yo, e granmoun yo te konn leve kanpe.
Videbant me iuvenes, et abscondebantur: et senes assurgentes stabant.
9 Prens yo te sispann pale e te mete men yo sou bouch yo.
Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo.
10 Vwa a moun pwisan yo te rete, e lang yo te kole anlè nan bouch yo.
Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhærebat.
11 Paske lè zòrèy la te tande m, li te rele m beni, e lè zye a te wè m, li te fè temwayaj benediksyon,
Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium reddebat mihi.
12 akoz mwen te delivre malere ki te kriye pou sekou, avèk òfelen ki pa t gen moun pou ede l la.
Eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum, cui non esset adiutor.
13 Benediksyon a sila ki te prèt pou peri yo te rive sou mwen e mwen te fè kè vèv la chante avèk jwa.
Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduæ consolatus sum.
14 Mwen te abiye nan ladwati e li te kouvri m; jistis mwen te tankou yon manto, avèk yon tiban.
Iustitia indutus sum: et vestivi me, sicut vestimento et diademate, iudicio meo.
15 Mwen te sèvi kon zye pou avèg yo, e pye pou sila bwate yo.
Oculus fui cæco, et pes claudo.
16 Mwen te yon papa pou malere a, e ka ke m pa konnen an, mwen te chache twouve bout li.
Pater eram pauperum: et causam quam nesciebam, diligentissime investigabam.
17 Mwen te kase machwè a mechan an e mwen te retire viktim nan anba dan l.
Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam prædam.
18 Konsa, mwen te reflechi, “Mwen va mouri nan pwòp kay mwen, e mwen va kontwole jou m yo anpil tankou sab.”
Dicebamque: In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies.
19 Rasin mwen gaye tankou dlo e lawouze kouche tout lannwit sou branch mwen yo.
Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in messione mea.
20 Fòs mwen toujou nèf, e banza m renouvle nan men m.’
Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur.
21 “Moun yo te koute e te tann. Yo te sispann pale pou tande konsèy mwen.
Qui me audiebant, expectabant sententiam, et intenti tacebant ad consilium meum.
22 Apre pawòl pa m, yo pa t pale ankò, e pawòl mwen yo te etonnen yo.
Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum.
23 Yo te tann mwen tankou lapli. Yo te ouvri bouch yo pou bwe, konsi se pou lapli nan sezon prentan.
Expectabant me sicut pluviam, et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.
24 Mwen te souri sou yo lè yo pa t kwè, e limyè a figi m pa t janm vin ba.
Siquando ridebam ad eos, non credebant, et lux vultus mei non cadebat in terram.
25 Mwen te chwazi yon chemen pou yo, te chita tankou chèf, e te demere tankou wa pami sòlda yo, tankou yon moun ki bay rekonfò a sila ki andèy yo.”
Si voluissem ire ad eos, sedebam primus: cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen mœrentium consolator.
