Jòb 29
1 Ankò, Job te reprann diskou. Li te di:
Og Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:
2 “O ke m te menm jan ke m te ye nan mwa lontan yo! Kon nan jou ke Bondye te bay rega sou mwen yo;
Ak, havde jeg det som tilforn, som dengang Gud tog sig af mig,
3 Lè lanp Li yo te briye sou tèt mwen, e pa limyè Li, mwen te mache pase nan fènwa a;
da hans Lampe lyste over mit Hoved, og jeg ved hans Lys vandt frem i Mørke,
4 Jan mwen te ye nan pi bèl nan jou mwen yo, lè amitye Bondye te sou tant mwen an;
som i mine modne År, da Guds Fortrolighed var over mit Telt,
5 lè Toupwisan an te toujou avè m, e pitit mwen yo te antoure mwen;
da den Almægtige end var hos mig og mine Drenge var om mig,
6 lè pa mwen yo te benyen nan bè e wòch la t ap vide ban mwen gwo flèv lwil!
da mine Fødder vaded i Fløde, og Olie strømmede, hvor jeg stod,
7 Lè m te konn sòti nan pòtay lavil la, pou m te gen chèz mwen sou plas la.
da jeg gik ud til Byens Port og rejste mit Sæde på Torvet.
8 Jennonm yo te wè m, e te kache kò yo, e granmoun yo te konn leve kanpe.
Når Ungdommen så mig, gemte deo sig, Oldinge rejste sig op og stod,
9 Prens yo te sispann pale e te mete men yo sou bouch yo.
Høvdinger standsed i Talen og lagde Hånd på Mund,
10 Vwa a moun pwisan yo te rete, e lang yo te kole anlè nan bouch yo.
Stormænds Røst forstummed, deres Tunge klæbed til Ganen;
11 Paske lè zòrèy la te tande m, li te rele m beni, e lè zye a te wè m, li te fè temwayaj benediksyon,
Øret hørte og priste mig lykkelig, Øjet så og tilkendte mig Ære.
12 akoz mwen te delivre malere ki te kriye pou sekou, avèk òfelen ki pa t gen moun pou ede l la.
Thi jeg redded den arme, der skreg om Hjælp, den faderløse, der savned en Hjælper;
13 Benediksyon a sila ki te prèt pou peri yo te rive sou mwen e mwen te fè kè vèv la chante avèk jwa.
den, det gik skævt, velsignede mig, jeg frydede Enkens Hjerte;
14 Mwen te abiye nan ladwati e li te kouvri m; jistis mwen te tankou yon manto, avèk yon tiban.
jeg klædte mig i Retfærd, og den i mig, i Ret som Kappe og Hovedbind.
15 Mwen te sèvi kon zye pou avèg yo, e pye pou sila bwate yo.
Jeg var den blindes Øje, jeg var den lammes Fod;
16 Mwen te yon papa pou malere a, e ka ke m pa konnen an, mwen te chache twouve bout li.
jeg var de fattiges Fader, udreded den mig ukendtes Sag;
17 Mwen te kase machwè a mechan an e mwen te retire viktim nan anba dan l.
den lovløses Tænder brød jeg, rev Byttet ud af hans Gab.
18 Konsa, mwen te reflechi, “Mwen va mouri nan pwòp kay mwen, e mwen va kontwole jou m yo anpil tankou sab.”
Så tænkte jeg da: "Jeg skal dø i min Rede, leve så længe som Føniksfuglen;
19 Rasin mwen gaye tankou dlo e lawouze kouche tout lannwit sou branch mwen yo.
min Rod kan Vand komme til, Duggen har Nattely i mine Grene;
20 Fòs mwen toujou nèf, e banza m renouvle nan men m.’
min Ære er altid ny, min Bue er altid ung i min Hånd!"
21 “Moun yo te koute e te tann. Yo te sispann pale pou tande konsèy mwen.
Mig hørte de på og bied, var tavse, mens jeg gav Råd;
22 Apre pawòl pa m, yo pa t pale ankò, e pawòl mwen yo te etonnen yo.
ingen tog Ordet, når jeg havde talt, mine Ord faldt kvægende på dem;
23 Yo te tann mwen tankou lapli. Yo te ouvri bouch yo pou bwe, konsi se pou lapli nan sezon prentan.
de bied på mig som på Regn, spærred Munden op efter Vårregn.
24 Mwen te souri sou yo lè yo pa t kwè, e limyè a figi m pa t janm vin ba.
Mistrøstige smilte jeg til, mit Åsyns Lys fik de ej til at svinde.
25 Mwen te chwazi yon chemen pou yo, te chita tankou chèf, e te demere tankou wa pami sòlda yo, tankou yon moun ki bay rekonfò a sila ki andèy yo.”
Vejen valgte jeg for dem og sad som Høvding, troned som Konge blandt Hærmænd, som den, der gav sørgende Trøst.
