Jòb 20
1 Epi Tsophar, Naamatit lan, te reponn:
Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:
2 “Akoz sa a, tout refleksyon k ap boulvèse m yo, fè m fè repons, menm akoz tout anndan m tèlman ajite.
Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.
3 Mwen tande repwòch ki fè m wont. Konsa, lespri bon konprann mwen fè m reponn.
Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.
4 Èske ou pa konnen bagay sa a depi nan tan ansyen an, depi lòm te mete sou latè,
Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,
5 Ke viktwa a mechan yo kout, e jwa a enkwayan an se pou yon moman?
Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?
6 Malgre wotè li ta rive nan syèl la, pou tèt li ta touche nwaj yo,
Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,
7 l ap peri nèt tankou fatra. Sila ki te konn wè li yo va di: ‘Kibò li ye?’
Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?
8 Li vole ale tankou yon rèv, e yo pa kab jwenn li. Menm tankou yon rèv lannwit, li fin chase ale.
Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.
9 Zye ki te wè l la pa wè l ankò, e plas li a pa gade li ankò.
Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.
10 Fis li yo fè byen pou malere yo, e men yo remèt byen li yo.
Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.
11 Zo li yo plen ak fòs jenès li, men li kouche ansanm avè l nan pousyè a.
Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.
12 “Sepandan, mechanste dous nan bouch li e li kache li anba lang li,
Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,
13 Li pito mal la, e refize lage l, men kenbe li nan bouch li,
Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:
14 men manje nan vant li vire. Li tounen pwazon vipè anndan l.
Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.
15 Li te vale richès, men vomi fè yo retounen vin parèt. Bondye va fè yo sòti nan vant li.
Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.
16 Li souse pwazon koulèv yo; lang a vipè a kap touye li.
Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.
17 Li pa gade dlo yo ankò, ni rivyè ki koule yo ak siwo ak bòl lèt yo.
Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.
18 Li remèt sa ke li te pran an. Li pa kab vale l. Afè richès a komès li yo, li pa kab menm rejwi de yo.
Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.
19 Paske li te oprime e abandone malere yo. Li te sezi yon kay ke li pa t bati.
Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.
20 “Akoz li pa t kab kalme kè l, li pat kab kenbe anyen nan sa li renmen.
Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.
21 Anyen pat rete ke li pat devore; akoz sa a, byen li yo pat dire.
Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.
22 Ranpli ak tout bagay li, li va jennen; men a tout moun ki soufri yo va vini kont li.
Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.
23 Lè li plen vant li, Bondye va voye kòlè fewòs pa Li sou li. Lapli va tonbe sou li pandan l ap manje.
Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.
24 Li kapab sove ale devan zam fèt ak fè a, men banza fèt an bwonz lan va tire frennen l.
Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.
25 L ap rale sòti parèt dèyè do li, menm pwent glise a soti nan fyèl li. Gwo laperèz va parèt sou li.
Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.
26 Fènwa nèt rezève kon trezò li, e flanm dife san van an va devore li. Li va manje tout sa ki rete nan tant li an.
Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.
27 Syèl yo va revele inikite li e tè a va leve kont li.
La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.
28 Riches lakay li va pati, posesyon li yo va ale nan jou kòlè Li a.
Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.
29 Sa se pòsyon a moun mechan k ap sòti nan men Bondye, sa se eritaj ke Bondye òdone pou bay li.”
Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.
