Jòb 20
1 Epi Tsophar, Naamatit lan, te reponn:
Daarop nam Sofar van Naäma het woord en sprak:
2 “Akoz sa a, tout refleksyon k ap boulvèse m yo, fè m fè repons, menm akoz tout anndan m tèlman ajite.
Mijn inzicht dwingt mij tot antwoord, Omdat het in mij stormt,
3 Mwen tande repwòch ki fè m wont. Konsa, lespri bon konprann mwen fè m reponn.
Nu ik een grievend verwijt moet horen, En domme bluf mij antwoord geeft.
4 Èske ou pa konnen bagay sa a depi nan tan ansyen an, depi lòm te mete sou latè,
Weet ge dan niet, dat van de vroegste tijd af, Sinds de mens op de aarde werd geplaatst,
5 Ke viktwa a mechan yo kout, e jwa a enkwayan an se pou yon moman?
Het gejuich van den boze slechts korte tijd duurt, De vreugde van den goddeloze een ogenblik?
6 Malgre wotè li ta rive nan syèl la, pou tèt li ta touche nwaj yo,
Al verheft zijn gestalte zich hemelhoog, En reikt zijn hoofd tot de wolken:
7 l ap peri nèt tankou fatra. Sila ki te konn wè li yo va di: ‘Kibò li ye?’
Als zijn eigen drek verdwijnt hij voor immer, Die hem zagen, roepen: Waar is hij?
8 Li vole ale tankou yon rèv, e yo pa kab jwenn li. Menm tankou yon rèv lannwit, li fin chase ale.
Spoorloos vervluchtigt hij als een droom, Wordt weggevaagd als een nachtgezicht;
9 Zye ki te wè l la pa wè l ankò, e plas li a pa gade li ankò.
Het oog, dat hem zag, bespeurt hem niet langer, De plaats, waar hij woonde, aanschouwt hem niet meer.
10 Fis li yo fè byen pou malere yo, e men yo remèt byen li yo.
Zijn zonen bedelen bij armen, Zijn kinderen geven zijn rijkdom af;
11 Zo li yo plen ak fòs jenès li, men li kouche ansanm avè l nan pousyè a.
En al is zijn gebeente vol jeugdige kracht, Het legt zich neer bij hem in het graf.
12 “Sepandan, mechanste dous nan bouch li e li kache li anba lang li,
Hoe zoet het slechte in zijn mond mag smaken, Hoe hij het onder zijn tong ook verbergt,
13 Li pito mal la, e refize lage l, men kenbe li nan bouch li,
Hoe hij het smekt en niet doorslikt, En het tegen zijn gehemelte houdt:
14 men manje nan vant li vire. Li tounen pwazon vipè anndan l.
Toch verschaalt zijn spijs in zijn ingewanden, Wordt in zijn binnenste adderengif;
15 Li te vale richès, men vomi fè yo retounen vin parèt. Bondye va fè yo sòti nan vant li.
Hij slokt schatten in, maar braakt ze uit, God drijft ze weer uit zijn buik.
16 Li souse pwazon koulèv yo; lang a vipè a kap touye li.
Adderengif moet hij drinken, Een slangentong zal hem doden;
17 Li pa gade dlo yo ankò, ni rivyè ki koule yo ak siwo ak bòl lèt yo.
Hij zal geen beken van olie genieten, Geen stromen van honing en boter.
18 Li remèt sa ke li te pran an. Li pa kab vale l. Afè richès a komès li yo, li pa kab menm rejwi de yo.
Zijn winst geeft hij terug, en slokt ze niet door, Verheugt zich niet in de vrucht van zijn handel;
19 Paske li te oprime e abandone malere yo. Li te sezi yon kay ke li pa t bati.
Want hij heeft de armen verdrukt en verlaten, Hun huis geroofd, niet gebouwd.
20 “Akoz li pa t kab kalme kè l, li pat kab kenbe anyen nan sa li renmen.
Omdat hij voor zijn buik geen verzadiging vond, Niets aan zijn eetlust ontsnapte,
21 Anyen pat rete ke li pat devore; akoz sa a, byen li yo pat dire.
En niets aan zijn vraatzucht ontging: Daarom houdt zijn voorspoed geen stand!
22 Ranpli ak tout bagay li, li va jennen; men a tout moun ki soufri yo va vini kont li.
Op het toppunt van zijn geluk wordt het hem bang, Wordt hij door al de slagen van rampspoed getroffen;
23 Lè li plen vant li, Bondye va voye kòlè fewòs pa Li sou li. Lapli va tonbe sou li pandan l ap manje.
Terwijl hij zijn buik vult, laat God zijn ziedende toorn op hem los, Laat schichten regenen op zijn ingewanden.
24 Li kapab sove ale devan zam fèt ak fè a, men banza fèt an bwonz lan va tire frennen l.
Als hij vlucht voor de ijzeren wapenrusting, Doorboort hem de koperen boog,
25 L ap rale sòti parèt dèyè do li, menm pwent glise a soti nan fyèl li. Gwo laperèz va parèt sou li.
Puilt de schicht uit zijn rug, De bliksemende pijl uit zijn gal. Dan overvalt hem de doodschrik,
26 Fènwa nèt rezève kon trezò li, e flanm dife san van an va devore li. Li va manje tout sa ki rete nan tant li an.
De diepste duisternis houdt hem omvangen; Een vuur verslindt hem, dat niet is ontstoken, Vreet weg wat nog leeft in zijn tent.
27 Syèl yo va revele inikite li e tè a va leve kont li.
De hemelen openbaren zijn schuld, En de aarde staat tegen hem op;
28 Riches lakay li va pati, posesyon li yo va ale nan jou kòlè Li a.
Een stortvloed spoelt zijn woning weg, Een vloedgolf op de dag van zijn toorn!
29 Sa se pòsyon a moun mechan k ap sòti nan men Bondye, sa se eritaj ke Bondye òdone pou bay li.”
Dit is het lot van den boze, door God hem bedeeld, Het erfdeel, dat de Godheid hem toewijst!
