Jòb 16
1 Epi Job te reponn:
Då svara Job og sagde:
2 Mwen tande anpil bagay parèy a sila yo; move konsolatè nou tout ye.
«Eg hev høyrt nok av dette slag; d’er brysam trøyst de alle gjev.
3 Èske pa gen limit sou pawòl kap pouse van a? Oswa se kilès k ap toumante ou ki fè ou reponn?
Vert det’kje slutt på tome ord? Kva er det som til svar deg driv?
4 Mwen osi ta kab pale tankou ou, si mwen te nan plas ou. Mwen ta kab konpoze pawòl yo kont ou e souke tèt mwen sou ou.
Eg skulde tala liksom de, i fall de var i staden min; eg sette ord i hop mot dykk, eg riste hovudet mot dykk;
5 Mwen ta kab ranfòse ou ak bouch mwen, e senpati a lèv mwen ta kab redwi doulè ou.
eg skulde trøysta dykk med munnen og lindra dykk med lippemedynk.
6 Mem si mwen pale sa pa redwi doulè m; si mwen ralanti nan pale, se kisa ki kite mwen?
Men tale lindrar ei min verk, og ikkje kverv han um eg tegjer.
7 Men koulye a, Li fin fatige m nèt; Ou, Bondye, te gate tout zanmi m yo.
Men no hev han meg trøytta ut, du hev øydt ut min heile huslyd.
8 Ou te fè m vin sèch nèt. Sa devni yon temwen kont mwen. Epi jan mwen vin mèg, leve kont mwen. Li fè temwayaj devan figi mwen.
Du klemde meg, til vitne vart det, mi liding reiste seg imot meg og vitna mot meg beint i syni.
9 Kòlè Li fin chire mwen e chase m jis atè, Li te modi blese m ak dan L. Advèsè mwen an chase mwen ak menas Li.
Hans vreide reiv og elte meg; han gnistra tennerne imot meg; fiendar kveste augo på meg
10 Yo te gade m, bouch yo louvri. Yo te souflete m sou machwè m ak mepriz; yo te oganize yo menm kont mwen.
og opna munnen sin imot meg og slo mi kinn med skjemdarslag og stima saman imot meg.
11 Bondye te plase mwen nan men enkwayan yo, e te jete mwen nan men a mechan yo.
Til farkar Gud meg yverlet og kastar meg i brotsmenns vald.
12 Mwen te alèz, men Li te brize mwen, Li te sezi mwen nan kou e te souke mwen jiskaske m fè mòso; anplis li te fè m objè tiraj.
Midt i min fred han skræmde meg, treiv meg i nakken, krasa meg, til skiva sette han meg upp.
13 Flèch Li yo antoure mwen. San pitye Li fann ren mwen ouvri nèt. Li vide fyèl mwen atè.
Hans pilar svirrar kringum meg; bønlaust han kløyver mine nyro, mitt gall han tømer ut på jordi.
14 Li kase antre brèch pa brèch; Li kouri sou mwen kon yon jeyan.
Han bryt meg sund med brot på brot og stormar mot meg som ei kjempa.
15 Mwen te koud twal sak sou kò m epi pouse kòn mwen antre nan pousyè.
Sekk hev eg sytt um hudi mi og stukke hornet mitt i moldi.
16 Figi mwen vin wouj akoz kri mwen yo e pòpyè zye m vin fonse nwa,
Raudt er mitt andlit utav gråt, og myrkret tyngjer augneloki,
17 Malgre nanpwen vyolans nan men m, e priyè mwen yo san tach.
endå mi hand er rein for vald, og bøni mi er fri for svik.
18 O latè a, pa kouvri san kò mwen. Pa bay plas pou kriyè m yo pran repo.
Løyn ikkje blodet mitt, du jord! Legg ikkje klaga mi til kvile!
19 Menm koulye a, gade byen, temwen m se nan syèl la. Avoka m ki pale pou mwen la, an anwo.
Alt no mitt vitne er i himmeln, min målsmann i det høge bur.
20 Se zanmi mwen yo k ap moke m. Zye m kriye a Bondye.
Når mine vener spottar meg; til Gud eg tårut auga vender.
21 O ke yon nonm ta kab plede avèk Bondye, kon yon moun plede ak vwazen li!
Han døme millom Gud og mann og millom mannen og hans ven.
22 Paske lè kèk ane fin pase, m ap prale nan chemen ki pap retounen an.
Og ikkje mange år det vert fyrr eg gjeng burt og kjem’kje att.
