Jòb 10
1 “Mwen rayi pwòp lavi m; mwen va fè tout fòs plent mwen yo parèt. Mwen va pale ak anmè ki fonse nan nanm mwen.
Tædet animam meam vitæ meæ; dimittam adversum me eloquium meum: loquar in amaritudine animæ meæ.
2 Mwen va di a Bondye: ‘Pa kondane mwen! Fè m konnen poukisa W ap goumen ak mwen.
Dicam Deo: Noli me condemnare; indica mihi cur me ita judices.
3 Èske se vrèman bon pou Ou ta oprime; pou meprize zèv men Ou yo e pou Ou gade ak favè, manèv a mechan yo?
Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adjuves?
4 Èske zye Ou fèt ak chè? Oswa èske Ou wè kon yon nonm wè?
Numquid oculi carnei tibi sunt? aut sicut videt homo, et tu videbis?
5 Èske jou Ou yo tankou jou a moun mòtèl, oswa ane Ou yo tankou ane a yon nonm,
Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora,
6 pou Ou ta dwe chache koupabilite mwen e fè rechèch dèyè peche m?
ut quæras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris,
7 Malgre Ou konnen mwen pa koupab, sepandan, nanpwen ki ka livre m sòti nan men Ou.’”
et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere?
8 “Se men Ou ki te fòme mwen nèt. Konsa, èske Ou ta detwi mwen?
Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu: et sic repente præcipitas me?
9 Sonje, souple, ke Ou te fè m kon ajil. Èske Ou ta fè m retounen pousyè ankò?
Memento, quæso, quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me.
10 Èske se pa tankou lèt ke Ou te vide mwen e fè m kaye tankou fwomaj?
Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti?
11 Ou te abiye mwen ak po avèk chè e koude mwen ansanm nan zo ak gwo venn.
Pelle et carnibus vestisti me; ossibus et nervis compegisti me.
12 Ou te ban mwen lavi avèk lanmou dous Ou. Se swen Ou ki te konsève lespri m.
Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum.
13 Malgre bagay sila yo, Ou te kache yo nan kè Ou. Mwen konnen ke sa a se avèk ou:
Licet hæc celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris.
14 si m peche, alò, Ou mete tach sou mwen. Ou pa ta akite m de koupabilite mwen.
Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi, cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris?
15 Si mwen mechan, malè a mwen! Epi si mwen jis, toujou, menm dwe leve tèt mwen. Mwen chaje ak wont, e byen rekonnesan a mizè mwen.
Et si impius fuero, væ mihi est; et si justus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria.
16 Si tèt mwen ta vin leve wo, Ou ta fè lachas dèyè m tankou yon lyon; epi ankò, Ou ta montre pouvwa Ou kont mwen.
Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.
17 Ou renouvle temwayaj Ou kont mwen, e ogmante kòlè Ou vè mwen. Dezas monte anwo dezas sou mwen.”
Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pœnæ militant in me.
18 “Alò, poukisa Ou te fè m sòti nan vant manman m? Pito ke m te mouri e pa t gen zye ki te wè m!
Quare de vulva eduxisti me? qui utinam consumptus essem, ne oculus me videret.
19 Mwen te dwe tankou mwen pa t janm te egziste, kon yon pote sòti nan vant pou rive nan tonbo.
Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum.
20 Èske jou m yo pa kout? Rete! Ralanti sou mwen pou m kab jwenn yon ti kras kè kontan,
Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi? dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum,
21 avan ke m ale—pou mwen pa tounen nan andwa tenèb ak gwo fènwa!
antequam vadam, et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine:
22 Nan peyi sa a ki dezole nèt tankou tenèb la, nan fon lonbraj san fòm nan, e ki klere tankou fènwa a.”
terram miseriæ et tenebrarum, ubi umbra mortis et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.
