Sòm 77

1 Pou chèf sanba yo. Pou Jedoutoun. Se yon sòm Asaf. Mwen rele byen fò nan pye Bondye. Wi, mwen rele nan pye Bondye, li koute mwen.

(Til Sangmesteren. Til Jedutun. Af Asaf. En Salme.) Jeg råber, højt til Gud, og han hører mig,

2 Lè mwen nan tray, mwen lapriyè nan pye Seyè a. Tout lannwit m'ap lapriyè san rete, mwen pa ka jwenn konsolasyon.

jeg søger Herren på Nødens Dag, min Hånd er om Natten utrættet udrakt, min Sjæl vil ikke lade sig trøste;

3 Mwen chonje Bondye, m'ap plenn! M'ap kalkile, mwen santi m' dekouraje!

jeg ihukommer Gud og stønner, jeg sukker, min Ånd vansmægter. (Sela)

4 Ou fè m' rete je klè, mwen sitèlman boulvèse, mwen pa ka pale.

Du holder mine Øjne vågne, jeg er urolig og målløs.

5 M'ap chonje tan lontan, wi, m'ap chonje lanne pase anwo yo.

Jeg tænker på fordums dage, ihukommer længst henrundne År;

6 Mwen pase nwit ap repase chante yo, m'ap kalkile anpil nan kè m', m'ap egzaminen, m'ap di:

jeg gransker om Natten i Hjertet, grunder og ransager min Ånd.

7 Eske Seyè a voye m' jete nèt? Eske li p'ap janm kontan avè m' ankò?

Vil Herren bortstøde for evigt og aldrig mer vise Nåde,

8 Eske Bondye pa gen bon kè ankò? Eske li p'ap kenbe pawòl li ankò?

er hans Miskundhed ude for stedse, hans Trofasthed omme for evigt og altid,

9 Eske Bondye bliye gen pitye? Eske lè li ankòlè li pa pran priyè?

har Gud da glemt at ynkes, lukket sit Hjerte i Vrede? (Sela)

10 Apre sa mwen di: Men sak fè m' pi mal ankò! Gen lè Bondye ki anwo nan syèl la pa menm jan an ankò?

Jeg sagde: Det er min Smerte; at den Højestes højre er ikke som før.

11 Seyè, m'a rakonte gwo bagay ou te fè yo, paske mwen chonje bèl mèvèy ou te fè nan tan lontan.

Jeg kommer HERRENs Gerninger i Hu, ja kommer dine fordums Undere i Hu.

12 M'ap kalkile tout sa ou te fè yo, m'ap egzaminen tout gwo bagay estwòdenè ou te fè yo!

Jeg tænker på al din Gerning og grunder over dine Værker.

13 Tout sa ou fè, Bondye, se bagay apa! Nan tout bondye yo, nanpwen ki gen pouvwa tankou ou!

Gud, din Vej var i Hellighed, hvo er en Gud så stor som Gud!

14 Ou se Bondye ki fè mèvèy. Ou fè nasyon yo wè pouvwa ou.

Du er en Gud, som gør Undere, du gjorde din Vælde kendt blandt Folkene,

15 Avèk fòs ponyèt ou ou te delivre pèp ou a, pitit pitit Jakòb yo ak pitit pitit Jozèf yo.

udøste dit Folk med din Arm, Jakobs og Josefs Sønner. (Sela)

16 Lè dlo yo wè ou, Bondye, dlo yo soti pè. Lè dlo yo wè ou, fon lanmè yo pran tranble.

Vandene så dig, Gud, Vandene så dig og vred sig i Angst, ja Dybet tog til at skælve;

17 Nwaj yo pran vide gwo lapli, kout loraj pran woule nan nwaj yo, kout zèklè fè yanyan nan tout syèl la.

Skyerne udøste Vand, Skyhimlens Stemme gjaldede, dine Pile for hid og did;

18 Bri loraj la pran woule nan syèl la. Kout zèklè klere toupatou. Tè a soti pè, li pran tranble.

din bragende Torden rullede, Lynene oplyste Jorderig, Jorden bæved og skjalv;

19 Ou louvri yon chemen pou ou nan mitan lanmè a. Ou pase nan mitan gwo lanmè fon fon an. Men pesonn pa ka wè mak pye kote ou pase.

din Vej gik midt gennem Havet, din Sti gennem store Vande, dine Fodspor kendtes ikke.

20 Ou pran Moyiz ak Arawon, ou fè yo mennen pèp ou a tankou yon bann mouton y'ap mennen.

Du førte dit Folk som en Hjord ved Moses's og Arons Hånd.