< Sòm 73 >

1 Se yon sòm Asaf. Wi, Bondye bon pou pèp Izrayèl la, pou moun ki pa gen move bagay sou konsyans yo.
Ein salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot deim som hev eit reint hjarta.
2 Men, pye m' glise, li manke chape, ti kras mwen tonbe,
Men eg - mine føter hadde so nær snåva, det skilde lite at mine stig hadde skride ut.
3 paske mwen te anvye sò moun k'ap fè grandizè yo lè mwen te wè jan mechan yo alèz.
For eg harmast på dei ovmodige, når eg såg at det gjekk dei gudlause godt.
4 Yo pa gen pwoblèm, yo pa malad, yo byen gra.
For dei er frie frå verk til dei døyr, og deira kropp er feit.
5 Yo pa soufri sa lòt moun ap soufri. Yo pa gen pwoblèm lòt yo genyen.
Dei veit ikkje av naud som andre folk, og dei vert ikkje plåga som andre menneskje.
6 Yo pran pòz pa kanmarad pesonn, y'ap plede bat moun.
Difor er ovmod deira halsprydnad, vald sveiper seg um deim som eit klædeplagg.
7 Kè yo plen mechanste. Yo plen move plan nan tèt yo.
Augo deira glytter ut or feitt, deira hjartans tankar bryt fram.
8 Y'ap pase lòt moun nan rizib, y'ap pale move pawòl. Yo awogan, y'ap plede mache di jan y'ap kraponnen moun.
Dei spottar og talar i vondskap um valdsverk, frå høgdi talar dei.
9 Yo pale Bondye ki anwo nan syèl la mal, y'ap bay tout lòt moun lòd avèk awogans.
Dei set sin munn til himmelen, og deira tunga fer fram yver jordi.
10 Se konsa, menm pèp Bondye a fè bann ak yo, yo vale tou sa yo di yo san di yon mo.
Difor vendar deira folk seg til, og mykje vatn syg dei inn.
11 Epi yo di: -Ki jan pou Bondye fè konnen? Moun ki anwo nan syèl la, ki bò l' ta pase pou li konnen?
Og dei segjer: «Korleis skulde Gud vita noko? Finst det vel kunnskap hjå den Høgste?»
12 Wi, men ki jan mechan yo ye: Yo toujou alèz, y'ap anpile richès sou riches.
Sjå desse er ugudlege, og æveleg trygge veks dei i magt.
13 Nan kondisyon sa a, gen lè se pou gremesi mwen kenbe kò m' pou m' pa fè move bagay? Se pou gremesi mwen refize mete men m' nan move zafè?
Ja, fåfengt hev eg reinsa mitt hjarta og tvege mine hender i uskyld,
14 Se tout lajounen, Bondye, w'ap fè m' soufri. Chak maten, ou la pou pini mwen.
eg vart like vel plåga heile dagen, og kvar morgon fekk eg tukt.
15 Si m' di nan kè m': Bon, m'ap pale tankou mechan yo! Si m' fè sa, se trayi mwen ta trayi moun k'ap sèvi ou yo.
Dersom eg hadde sagt: «Eg vil tala soleis, » då hadde eg vore utru mot ætti av dine born.
16 Se konsa mwen kalkile anpil pou m' konprann bagay sa a. Men, se pa t' bagay fasil menm pou mwen,
Og når eg tenkte etter korleis eg skulda skyna dette, vart det for mødesamt var det for meg
17 jouk lè mwen te al antre lakay ou, pou m' wè jan mechan yo gen pou yo fini.
- til dess eg gjekk inn i Guds heilagdomar og agta på deira ende.
18 Wi, ou mete yo sou yon chemen glise, ou fè yo tonbe, epi yo fini.
Ja, på hålka set du deim; du let deim falla radt til grunns.
19 Kisa ou konprann? Anvan ou bat je ou yo fini, yo disparèt sitèlman yo pè.
Kor dei vart øydelagde i ein augneblink! Dei gjekk under, fekk ein skræmeleg ende.
20 Seyè, yo tankou yon rèv pou ou. Leve ou leve, ou bliye sa.
Som ein vanvyrder ein draum når ein vaknar, soleis vanvyrder du, Herre, deira bilæte når du vert vaken.
21 Lè sa a, mwen santi m' dekouraje; sa te fè m' mal anpil.
Når mitt hjarta var beiskt, og eg fekk styng i nyro,
22 Mwen te sòt, mwen pa t' konprann anyen. Mwen te tankou yon bèt devan ou.
då var eg uvitug og skyna inkje, eit fe var eg imot deg.
23 Mwen menm, mwen toujou la avèk ou, ou kenbe men m' pou m' pa tonbe.
Men eg er alltid hjå deg, du hev gripe mi høgre hand.
24 Ou ban m' konsèy pou m' pa pèdi chemen m'. Lèfini, ou resevwa m' lakay ou.
Du vil leida meg med di råd og sidan tek du meg upp til æra.
25 Se ou menm sèl mwen gen nan syèl la. Mwen pa gen lòt. Se ou ki tout plezi m' sou latè.
Kven hev eg i himmelen? Og når du er min, hev eg ingen hug til jordi.
26 Kò m' te mèt ap deperi, lespri m' te mèt ap gaga, se ou menm menm, Bondye, ki tout fòs mwen, se ou menm ki tout mwen.
Um mitt kjøt og hjarta vert til inkjes, so er Gud æveleg mitt hjartans berg og min deil.
27 Se vre wi, moun ki vire do ba ou pral mouri, w'ap fini nèt ak moun ki pa kenbe pawòl yo gen avè ou.
For sjå, dei som er langt burte frå deg, skal ganga til grunnar; du tyner alle som i hor gjeng frå deg.
28 Mwen menm, sa bon nèt pou m' rete bò kot Bondye: Se nan Seyè a mwen jwenn pwoteksyon. M'a fè konnen tou sa li fè.
Men for meg er det godt å halda meg nær til Gud, eg set mi lit til Herren, Herren, at eg må fortelja alle dine gjerningar.

< Sòm 73 >