Sòm 3
1 David t'ap kouri pou Absalon, pitit li, lè li ekri sòm sa a. Seyè, ala anpil lènmi m' yo anpil! Ala anpil moun k'ap leve dèyè m' yo anpil!
Sálmur eftir Davíð þegar hann flúði frá Absalon, syni sínum. Ó, Drottinn, það eru svo margir á móti mér, svo margir sem gera uppreisn gegn mér.
2 Ala anpil moun k'ap pale sou mwen yo anpil! Y'ap di: Aa! Bondye p'ap delivre l'!
Menn segja að Guð muni alls ekki hjálpa mér.
3 Men ou menm, Seyè, w'ap toujou pran defans mwen. W'ap fè m' genyen batay la. Ou p'ap kite m' wont devan lènmi m' yo.
En, Drottinn, þú ert skjöldur minn, sæmd mín og von. Þú lætur mig bera höfuðið hátt, þrátt fyrir allt.
4 Mwen rele Seyè a ak tout fòs mwen. Li rete sou mòn ki apa pou li a, li reponn mwen.
Ég hrópaði til Drottins og hann svaraði mér frá musteri sínu í Jerúsalem.
5 Mwen kouche, mwen dòmi, mwen leve anbyen, paske Seyè a ap soutni mwen.
Þá lagðist ég fyrir og sofnaði í friði. Síðar vaknaði ég öruggur, því að Drottinn gætir mín.
6 Mwen pa pè tout kantite moun sa yo ki sènen m' toupatou.
Nú er ég óhræddur, jafnvel þótt tíu þúsund óvinir umkringi mig!
7 Leve non, Seyè! Sove m' non, Bondye mwen! Ou bay tout lènmi m' yo yon souflèt. Ou kase dan mechan yo.
Ég mun hrópa til Drottins: „Drottinn, rís þú upp! Bjargaðu mér, þú Guð minn!“Og hann mun slá óvini mína og brjóta tennur illvirkjanna.
8 Se ou menm sèl, Seyè, ki ka sove nou. Beni tout pèp ou a.
Hjálpin kemur frá Guði. Blessun hans hvílir yfir þjóð hans.
