Sòm 18
1 Pou chèf sanba yo. Se chante sa a David, sèvitè Seyè a, te chante pou Bondye lè Bondye te delivre l' anba Sayil ansanm ak tout lòt lènmi l' yo. Ala renmen mwen renmen ou, Seyè! Se ou menm ki tout fòs mwen.
Til songmeisteren; av Herrens tenar David, som førde fram for Herren ordi i denne songen den dag då Herren hadde frelst honom frå alle hans fiendar og frå Saul. Og han sagde: Herre, eg hev deg hjarteleg kjær, min styrke!
2 Se ou menm ki twou wòch kote m' kache a. Se ou menm ki sèvi m' ranpa. Se ou menm ki delivre m'. Ou se Bondye mwen, se ou menm ki pwoteje m'. Se nan ou mwen mete tout konfyans mwen. Se ou ki tout defans mwen. Se fòs ou k'ap sove m'. Se anba zèl ou mwen jwenn kote pou m' kache.
Herren er min berggrunn og mi festning og min frelsar; min Gud er mitt berg som eg flyr til, min skjold og mitt frelsehorn, mi borg.
3 Mwen rele Seyè a: Li delivre m' anba lènmi m' yo. Lwanj pou Seyè a!
Eg kallar på Herren som er høglova, og vert frelst frå mine fiendar.
4 Lanmò te fin vlope m'. Mwen te pè lè m' wè tout malè sa yo tonbe sou mwen.
Daudsens reip var spente um meg, og bekkjer av vondskap skræmde meg.
Helheims reip var snørde um meg, daudsens snaror fanga meg. (Sheol h7585)
6 Nan mizè mwen te ye a, mwen rele nan pye Seyè a. Mwen mande Bondye m' lan sekou. Kote l' chita lakay li a, li tande vwa mwen, rèl mwen rive jouk nan zòrèy li.
I mi trengsla kalla eg på Herren, og eg ropa til min Gud; han høyrde frå sitt tempel mi røyst, og mitt rop kom for hans andlit, til hans øyro.
7 Lè sa a, latè pran tranble, li souke. Mòn yo pran tranble jouk nan rasin yo. Yon sèl frison pran yo, paske Bondye te ankòlè!
Og jordi skok og riste seg, og grunnvollarne i fjelli skalv, og dei skok seg, for han var vreid.
8 Lafimen t'ap soti nan twou nen li. Yon gwo flanm dife ak moso chabon tou limen t'ap soti nan bouch li.
Røyk steig upp or hans nase, og eld frå hans munn åt um seg; gloande kol loga frå honom.
9 Li bese syèl la, li desann avè yon gwo nwaj nwa anba pye li.
Og han lægde himmelen og steig ned, og det var kolmyrker under hans føter.
10 Li moute sou do yon zanj cheriben, li t'ap vole. Yon kouran van t'ap pouse l' ale.
Og han for fram på kerub, og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
11 Li te kache kò l' nan fènwa. Yon gwo nwaj pwès, plen dlo, te vlope l' toupatou.
Og han gjorde myrker til sitt åklæde rundt ikring seg, til sitt tjeld myrke vatn, tjukke skyer.
12 Anpil lagrèl ak anpil chabon dife t'ap soti nan gwo limyè ki t'ap klere devan l' lan.
Frå glansen for hans andlit for hans skyer fram, hagl og gloande kol.
13 Seyè a pran gwonde nan syèl la. Bondye ki anwo nan syèl la fè tout moun tande vwa li.
Og Herren tora i himmelen, den Høgste let si røyst ljoda: hagl og gloande kol.
14 Li voye flèch li yo, li gaye tout lènmi m' yo. Li fè yo tout kouri ak kout zèklè.
Og han sende ut sine piler og spreidde deim ikring, og eldingar i mengd og fortulla deim.
15 Lè ou ankòlè, Seyè, van yo soti ak fòs nan twou nen ou. Lè konsa moun wè fon lanmè a, fondasyon tè a parèt aklè.
Då kom djupålarne i vatnom til synes, og grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved ditt trugsmål, Herre, ved andepusten frå din nase.
16 Seyè a rete nan syèl la, li lonje men l', li pran m'. Li rale m' soti nan gwo dlo yo kote m' te ye a.
Han rette ut handi frå det høge, han greip meg; han drog meg upp or store vatn.
17 Li delivre m' anba gwo lènmi m' yo, anba tout moun sa yo ki te rayi m' epi ki te pi fò pase m'.
Han frelste meg frå min megtige fiende og frå mine hatarar, for dei var meg for sterke.
18 Lè m' te nan tray, yo pwofite atake m'. Men, Seyè a te soutni m'.
Dei for imot meg på min motgangs dag; men Herren vart min studnad.
19 Li wete m' nan move pa a. Li delivre m' paske li renmen mwen.
Han førde meg ut i vidt rom; han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
20 Seyè a ban m' rekonpans mwen, paske li wè m' mache dwat devan li. Li ban m' benediksyon, paske li wè mwen inonsan.
Herren gjorde med meg etter mi rettferd, han lønte meg etter reinleiken i mine hender.
21 Mwen te obeyi lalwa Seyè a, mwen pa vire do bay Bondye m' lan pou m' fè sa ki mal.
For eg tok vare på Herrens vegar og fall ikkje i vondskap frå min Gud.
22 Mwen fè tou sa ki nan lalwa li, mwen pa janm dezobeyi kòmandman li yo.
For alle hans lover hadde eg for auga, hans bodord støytte eg ikkje frå meg.
23 Li konnen mwen pa antò. Mwen kenbe kò m' pou m' pa fè sa ki mal.
Og eg var ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
24 Se konsa li ban m' rekonpans mwen, paske mwen mache dwat devan li, paske li wè mwen inonsan.
Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken i mine hender for hans augo.
25 Ou menm, Seyè, ou kenbe pawòl ou ak moun ki kenbe pawòl yo. Ou bon ak moun ki bon.
Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande mann syner du deg ulastande,
26 Ou pa fè ipokrit ak moun ki pa fè ipokrit avè ou, men ou malen ak moun ki malen.
mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde gjer du deg rang.
27 Ou delivre moun ki soumèt devan ou, men ou desann moun ki konprann yo pa kanmarad pesonn.
For du frelser arme folk og tvingar høge augo ned.
28 Seyè, ou se limyè mwen, ou se Bondye mwen. Se ou ki wete m' nan fènwa kote m' te ye a.
For du let mi lampa lysa klårt, Herren, min Gud, gjer mitt myrker bjart.
29 Avè ou, mwen fonse sou bann lènmi m' yo ki ame jouk nan dan. Avèk ou, mwen eskalade miray ki sèvi yo defans.
For ved deg renner eg mot herflokkar, og ved min Gud spring eg yver murar.
30 Bondye oo! Tou sa ou fè bon nèt ale. Ou toujou kenbe pawòl ou. Ou pwoteje tout moun ki chache pwoteksyon anba zèl ou.
Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
31 Ki moun ki Bondye si se pa Seyè a? Ki moun ki pran defans nou si se pa Bondye nou an?
For kven er Gud forutan Herren, og kven er eit berg utan vår Gud?
32 Se Bondye ki ban m' fòs, li fè m' mennen yon vi san repwòch.
Den Gud som gyrder meg med kraft og gjer min veg ulastande,
33 Li asire pye m' tankou pye kabrit. Li fè m' mache sou mòn yo, san m' pa tonbe.
som gjev meg føter liksom hindarne og set meg upp på mine høgder,
34 Li moutre m' jan pou m' goumen. Li ban m' fòs pou m' sèvi ak pi gwo banza ki genyen.
som lærer upp mine hender til strid, so mine armar spenner koparbogen.
35 Se ou menm, Seyè, ki pwoteje m'. Se ou ki delivre m'. Si m' kapab leve kanpe, se paske ou renmen m'. Pouvwa ou pa kite m' tonbe.
Og du gav meg di frelsa til skjold, di høgre hand studde meg, og di småminking gjorde meg stor.
36 Ou pa kite yo bare wout mwen. Mwen pa janm pèdi pye.
Du gjorde vidt rom åt mine stig under meg, og mine oklo vagga ikkje.
37 Mwen kouri dèyè lènmi m' yo, mwen jwenn yo. Mwen pa tounen jouk tan mwen pa fin kraze yo nèt.
Eg forfylgde mine fiendar og nådde deim og vende ikkje um fyrr eg hev gjort av med deim.
38 Mwen jete yo atè, yo pa ka leve. Yo tonbe, mwen mete pye m' sou kou yo.
Eg slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg; dei fell under føter.
39 Ou ban m' kont fòs pou batay la. Ou fè lènmi m' yo mande m' padon.
Og du gyrde meg med kraft til striden; du bøygde under meg deim som stod upp imot meg.
40 Ou fè lènmi m' yo kouri devan m'. Mwen disparèt tout moun ki rayi m' yo.
Du let mine fiendar snu ryggen til meg, og mine hatarar, deim rudde eg ut.
41 Y'ap rele, y'ap mande sekou. Men, pa gen moun ki ka delivre yo! Y'ap rele Seyè a, men li pa reponn yo.
Dei ropa - men der var ingen frelsar - til Herren, men han svarar deim ikkje.
42 Mwen kraze yo, yo tout tounen pousyè van pote yo ale. Mwen mache sou yo tankou sou labou nan lari.
Og eg smuldrar deim som dust for vinden; som søyla på gator slo eg deim ut.
43 Ou delivre m' anba pèp rebèl sa a. Ou mete m' chèf pou m' gouvènen sou tout nasyon yo. Pèp mwen pa t' janm konnen, se yo menm k'ap sèvi m'.
Du frelste meg frå folke-ufred; du sette meg til hovud for heidningar; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
44 Moun lòt peyi yo ap flate m'. Kou yo tande vwa m', yo obeyi:
Ved gjetordet um meg lydde dei meg; framande folk smeikte for meg.
45 Yo pèdi tout kouraj yo. Yo soti kote yo te kache a, y'ap tranble kou fèy bwa.
Framande folk visna av og gjekk skjelvande ut or sine borger.
46 Viv Seyè a! Lwanj pou moun ki pran defans mwen an! Se Bondye ki delivre mwen! Ann fè konnen jan li gen pouvwa!
Herren liver, og lova er han, mitt berg, og upphøgd er den Gud som meg frelser,
47 Se Bondye ki pran revanj mwen. Se li ki mete pèp yo anba pye mwen.
den Gud som gjev meg hemn og legg folkeslag under meg,
48 Li sove m' anba lènmi m' yo. Li wete m' anba men moun ki t'ap konbat mwen yo. Ou delivre m' anba ansasen yo.
som frelser meg frå mine fiendar; ja - du lyfter meg høgt yver deim som stend imot meg, frå valdsmannen bergar du meg.
49 Se poutèt sa, Seyè, m'a fè moun lòt nasyon yo konnen ki moun ou ye. M'a chante pou fè lwanj ou.
Difor vil eg prisa deg millom heidningarne, Herre, og lovsyngja ditt namn.
50 Bondye delivre wa li a anpil fwa. Li moutre jan li pa janm sispann renmen David, moun li te chwazi a, ansanm ak pitit pitit li yo pou tout tan.
Han gjer frelsa stor for sin konge, og gjer miskunn mot den som er salva av honom, mot David og hans ætt til æveleg tid.
