Sòm 129

1 Se yon chante pou yo chante lè y'ap moute lavil Jerizalèm. Nou menm, pèp Izrayèl se pou nou rekonèt sa: Yo te fè nou pase kont mizè nou depi nou te jenn.

Allt frá bernsku var ég ofsóttur (það er Ísrael sem talar)

2 Wi, depi nou te jenn, yo te fè nou pase kont mizè nou, men yo pa t' janm rive mete pye sou kou nou.

og misréttinu linnti ekki – en aldrei var ég þurrkaður út. Aldrei hefur óvinum mínum tekist að uppræta mig!

3 Yo tonbe sou do nou, ou ta di moun k'ap bat tè pou plante.

Þótt þeir húðstrýktu mig og tættu bak mitt, þá segi ég samt:

4 Men, Seyè a pa nan patipri, li koupe kòd mechan yo te pase nan kou nou.

„Drottinn er góður!“Því að hann braut hlekkina sem illmennin höfðu fjötrað mig með.

5 Moun ki pa vle wè moun Siyon yo, se pou yo wont, se pou yo fè bak.

Þeir sem hata Jerúsalem skulu verða til skammar og flýja.

6 Se pou yo tankou plant k'ap pouse arebò glasi: y'ap cheche anvan menm yo donnen.

Þeir skulu vera eins og gras á þaki – það skrælnar áður en það hefur vaxið og myndað fræ.

7 Moun k'ap ranmase rekòt p'ap okipe yo menm, moun k'ap antre rekòt la p'ap mete yo nan pakèt li.

Sláttumaðurinn mun grípa í tómt og sá sem bindur fær ekki neitt.

8 Moun k'ap pase bò la yo p'ap di: -Se pou Seyè a beni nou! N'ap beni ou nan non Seyè a!

Þeir sem framhjá fara skulu ekki óska þér blessunar. En við ykkur segjum við: „Drottinn blessi þig!“