Sòm 129

1 Se yon chante pou yo chante lè y'ap moute lavil Jerizalèm. Nou menm, pèp Izrayèl se pou nou rekonèt sa: Yo te fè nou pase kont mizè nou depi nou te jenn.

Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

2 Wi, depi nou te jenn, yo te fè nou pase kont mizè nou, men yo pa t' janm rive mete pye sou kou nou.

Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

3 Yo tonbe sou do nou, ou ta di moun k'ap bat tè pou plante.

Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

4 Men, Seyè a pa nan patipri, li koupe kòd mechan yo te pase nan kou nou.

Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

5 Moun ki pa vle wè moun Siyon yo, se pou yo wont, se pou yo fè bak.

Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

6 Se pou yo tankou plant k'ap pouse arebò glasi: y'ap cheche anvan menm yo donnen.

Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

7 Moun k'ap ranmase rekòt p'ap okipe yo menm, moun k'ap antre rekòt la p'ap mete yo nan pakèt li.

Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

8 Moun k'ap pase bò la yo p'ap di: -Se pou Seyè a beni nou! N'ap beni ou nan non Seyè a!

En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"