< Sòm 126 >
1 Se yon chante pou yo chante lè y'ap moute lavil Jerizalèm. Lè Seyè a te fè moun Siyon yo te depòte yo tounen lakay yo, se tankou si nou te nan rèv: Nou pa t' vle kwè se te vre!
Una canción de ascensos. Cuando Yahvé hizo volver a los que regresaron a Sión, éramos como los que sueñan.
2 Ala ri nou te ri! Ala chante nou te chante tèlman nou te kontan! Lè sa a, lòt nasyon yo t'ap di: -Seyè a fè anpil bèl bagay pou yo!
Entonces se nos llenó la boca de risa, y nuestra lengua con el canto. Entonces dijeron entre las naciones, “Yahvé ha hecho grandes cosas por ellos”.
3 Wi, li tè fè anpil bèl bagay pou nou, sa te fè kè nou kontan anpil.
Yahvé ha hecho grandes cosas por nosotros, y nos alegramos.
4 Seyè, tanpri, fè moun yo te fè prizonye yo tounen nan peyi yo, menm jan lapli ou fè larivyè ki te sèk la koule ankò.
Restablece nuestra suerte, Yahvé, como los arroyos del Néguev.
5 Moun ki simen ak dlo nan je ap rekòlte ak kè kontan.
Los que siembran con lágrimas cosecharán con alegría.
6 Moun ki t'ap kriye lè yo t'aprale avèk grenn pou yo simen nan jaden yo, y'ap tounen ak bèl chante nan bouch yo sitèlman yo kontan lè y'ap pote rekòt la lakay yo.
El que sale llorando, llevando semilla para sembrar, ciertamente volverá con alegría, llevando sus gavillas.