< Sòm 124 >
1 Se yon chante David pou yo chante lè y'ap moute lavil Jerizalèm. Si Seyè a pa t' kanpe pou nou, ki jan sa ta ye! Se pou pèp Izrayèl la rekonèt sa.
Wäre nicht Jehovah mit uns, spreche nun Israel,
2 Wi, si Seyè a pa t' kanpe pou nou, lè moun yo te leve dèyè nou an,
Wäre nicht Jehovah mit uns, da der Mensch wider uns aufstand:
3 yo ta vale nou tou vivan, lè yo te move sou nou an.
Dann hätten sie lebendig uns verschlungen, als wider uns ihr Zorn entbrannte.
4 Dlo ta kouvri nou, lavalas ta pase sou nou.
Dann hätten uns die Wasser überflutet; der Bach wäre über unsere Seele hingegangen;
5 Wi, lavalas ta pote nou ale.
Dann wären über unsere Seele hingegangen die übermütigen Wasser.
6 Ann fè lwanj Seyè a ki pa kite lènmi nou yo devore nou.
Gesegnet sei Jehovah, Der uns ihren Zähnen nicht zum Zerfleischen gab.
7 Nou chape tankou yon ti zwezo ki chape soti nan pèlen chasè. Fil pèlen an kase. Nou chape, n' ale.
Unsere Seele ist wie der Vogel, so aus der Vogler Schlinge ist entronnen; die Schlinge riß, und wir sind entronnen.
8 Se Seyè a k'ap pote nou sekou, se li menm ki fè syèl la ak latè a.
Unser Beistand ist in dem Namen Jehovahs, Der Himmel und Erde gemacht.