< Sòm 122 >
1 Se yon chante David pou yo chante lè y'ap moute lavil Jerizalèm. Ala kontan mwen te kontan lè yo di m': -Ann ale lakay Seyè a.
Ein Wallfahrtslied Davids. Ich freute mich, als man mir sagte:
2 Koulye a, men li: nou rive devan pòtay lavil Jerizalèm.
So stehn denn nunmehr unsre Füße in deinen Toren, Jerusalem!
3 Jerizalèm, ou se yon lavil yo rebati, yon lavil kote tout bagay byen ranje.
Jerusalem, du wiedererbaute als eine Stadt, die fest in sich geschlossen,
4 Se la tout branch fanmi yo ap vin sanble. Tout branch fanmi pèp Seyè a, se la y'ap vini pou di Seyè a mèsi, jan li te ba yo lòd pou yo fè a.
wohin die Stämme hinaufziehn, die Stämme des HERRN, nach der für Israel gültigen Weisung, dort den Namen des HERRN zu preisen;
5 Se la pitit pitit David yo rete pou yo dirije, pou yo gouvènen pep la.
denn dort waren einst aufgestellt die Stühle zum Gericht, die Stühle des Hauses Davids.
6 Lapriyè Bondye pou pa gen dezòd lavil Jerizalèm ankò. Se pou tout moun ki renmen ou yo viv ak kè poze.
Bringet Jerusalem dar den Friedensgruß: »Heil denen, die dich lieben!
7 Se pou pa gen lagè sou ranpa lavil la. Se pou nan palè wa a tout moun viv ak kè poze.
Friede herrsche vor deinen Mauern, sichere Ruhe in deinen Palästen!«
8 Poutèt fanmi m' yo ak zanmi m' yo, m'ap di: -Benediksyon Bondye sou lavil la!
Um meiner Brüder und Freunde willen will ich dir Frieden wünschen;
9 Poutèt kay Seyè a, Bondye nou an, ki nan lavil la, m'ap mande Bondye pou fè kè ou kontan.
um des Hauses des HERRN, unsres Gottes, willen will ich Segen für dich erbitten.