Sòm 120

1 Se yon chante pou yo chante lè y'ap moute lavil Jerizalèm. Lè m' te nan tray, mwen te rele Seyè a, li te reponn mwen.

Ein song til høgtidsferderne. Til Herren ropa eg i mi naud, og han svara meg.

2 Delivre m' non, Seyè, anba moun k'ap bay manti, anba moun k'ap twonpe moun.

Herre, frels mi sjæl frå ljugarlippa, frå den falske tunga!

3 Ipokrit, kisa ou merite Bondye fè ou? Kisa pou l' fè ou an plis?

Kva skal han gjeva deg, og kva meir skal han gjeva deg, du falske tunga?

4 Eske se avèk flèch pwenti sòlda yo? Eske se avèk chabon gayak tou limen?

Kveste piler til ei kjempa og gløder av einebuska.

5 Malè pou mwen, paske se tankou si m' te rete nan mitan moun peyi Mechèk, osinon nan mitan moun peyi Keda.

Usæl eg, som framand er imillom Mesek, og bur ved Kedars tjeld!

6 Mwen rete twò lontan ak yon bann moun ki pa renmen viv ak kè poze!

Lenge nok hev sjæli mi butt hjå deim som hatar fred.

7 Lè mwen menm m'ap pale yo jan pou yo viv byen yonn ak lòt, yo menm se yon sèl bagay ki nan tèt yo, se fè lagè.

Eg er berre fred, men når eg talar, er dei ferdige til strid.