Plenn 5
1 Seyè, gade sa ki te rive nou non! Voye je gade nou. Wè nan ki mizè nou ye!
Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
2 Peyi nou an nan men moun lòt nasyon! Yo pran kay nou pou yo.
Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
3 Nou se timoun san papa. Manman nou tankou fanm ki pèdi mari yo.
Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
4 Se achte pou n' achte dlo pou nou bwè. Si nou pa gen lajan, nou pa jwenn bwa pou nou boule.
Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
5 N'ap travay di tankou bourik, tankou bèf kabwa. Nou bouke, nou pa ka pran kanpo.
Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
6 Pou nou ka jwenn manje pou nou manje nou blije ap lonje men bay peyi Lejip ak peyi Lasiri.
Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
7 Zansèt nou yo fè peche. Yo pa la ankò! Se nou menm k'ap peye pou sa yo te fè.
Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
8 Moun k'ap gouvènen nou yo se esklav yo ye. Pesonn pa ka delivre nou anba men yo.
Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
9 Se gwo danje lè nou soti al dèyè manje. Ansasen toupatou nan peyi a.
Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
10 Grangou ban nou lafyèb. Kò nou cho kou dife.
Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
11 Yo fè kadejak sou madanm nou sou mòn Siyon an. Nan tout ti bouk peyi Jida yo yo kenbe pitit fi nou yo.
De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
12 Yo pran chèf nou yo, yo pann yo. Yo derespekte granmoun nou yo.
Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
13 Yo fòse jenn gason nou yo rale moulen. Ti gason nou yo ap titibe anba gwo chay bwa.
De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
14 Granmoun yo pa chita nan pòtay lavil la ankò. Jennmoun nou yo pa chante ankò.
Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
15 Pa gen kè kontan lakay nou. Nou pa danse ankò! Lapenn plen kè nou!
Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
16 Tou sa ki te konn ban nou kè kontan disparèt. Nou te peche, malè tonbe sou nou.
Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
17 Nou malad nan fon kè nou, nou pa ka wè tèlman n'ap kriye,
Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
18 paske mòn Siyon an tounen savann. Se bèt nan bwa ase ki rete la.
Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
19 Men ou menm, Seyè, ou wa pou tou tan. W'ap gouvènen jouk sa kaba.
Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
20 Poukisa ou lage nou pou tout tan sa a? Gen lè ou p'ap janm chonje nou ankò!
Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
21 Seyè, fè nou tounen vin jwenn ou non! Fè nou tounen vin jwenn ou! Fè nou viv jan nou te konn viv nan tan lontan an non!
Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
22 Eske ou voye nou jete pou tout bon? Pou di ou p'ap janm sispann fache sou nou?
Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
