Plenn 3
1 Mwen se yon nonm ki konnen mizè moun gen pou pase lè Bondye ankòlè sou yo, lè Bondye ap pini yo.
Eg er mannen som naudi såg under hans vreide-ris.
2 Li trennen m', li fè m' mache nan fènwa san yon ti limyè pou klere m'.
Meg hev han ført og late ferdast i myrker og ikkje i ljos.
3 Tout lajounen, l'ap plede bat mwen san rete.
Berre mot meg vender han si hand upp att og upp att heile dagen.
4 Po kò m' fin chire, vyann mwen parèt deyò konsa. Li kraze tout zo nan kò m'.
Han hev late meg eldast i hold og hud, han hev krasa mine bein.
5 Li fèmen m' nan yon koridò mizè ak lafliksyon.
Han bygde att for meg og ringa meg inn med beiska og møda.
6 Li fè m' rete kote ki fènwa a tankou moun mouri yo.
I myrkret hev han set meg, lik deim som longe er daude.
7 Li moute yon miray, li fèmen kote m' ye a, m' pa ka chape. Li mare m' ak gwo chenn.
Han mura att for meg, so eg kjem meg ikkje ut; tunge gjorde han mine lekkjor.
8 Tout rele mwen rele byen fò, pesonn p'ap tande m'.
Endå eg kallar og ropar, let han att for mi bøn.
9 Li simen gwo wòch toupatou sou wout mwen. Kote m' vire, chak pa mwen fè, m' bite.
Han mura fyre mine vegar med tilhoggen stein, gjorde det uført på min stig.
10 Tankou yon lous, li biske kò l', l'ap veye m'. Tankou yon lyon, li kache, l'ap tann mwen.
Ein lurande bjørn var han mot meg, ei løva i løyne.
11 Li fè m' tonbe nan bwa. Li filange tout kò m'. Lèfini, li lage m'.
Til villstig gjorde han min veg; han reiv meg sund og lagde meg i øyde.
12 Li mete flèch nan banza li, li vize. Se sou mwen l'ap voye yo.
Han spente sin boge og sette meg til skotmål for si pil.
13 Li fè flèch li yo antre fon nan kò m'.
Han let renna inni mine nyro pilehus-sønerne sine.
14 Tout moun nan peyi a ap pase m' nan betiz. Se toutan y'ap fè chante sou mwen.
Eg vart til lått for alt mitt folk, deira nidvisa heile dagen.
15 Li plen vant mwen ak manje anmè kou fyèl. Li fè m' bwè labsent jouk mwen sou.
Han metta meg med beiske urter, han gav meg malurt å drikka.
16 Li fwote tout figi m' atè, li fè m' kase dan m' nan wòch.
Han let meg knasa mine tenner på småstein, han grov meg ned i oska.
17 Mwen pa konnen sa yo rele kè poze. Mwen bliye sa yo rele kè kontan.
Og du støytte burt frå fred mi sjæl; eg gløymde kor det var å hava det godt.
18 Mwen di: M' pa gen lontan pou m' viv ankò. M' pèdi tout espwa mwen te gen nan Bondye.
Og eg sagde: «Det er ute med mi kraft og med mi von til Herren.»
19 Lè m' chonje nan ki mizè mwen ye, jan m'ap mache pwonmennen san rete, se tankou yon labsent, yon fyèl m'ap vale.
Kom i hug mi naud og mi utlægd - malurt og beiska.
20 Wi, lè m' chonje sa, kè m' sere, m' santi kè m' ap rache
Ho minnest det, sjæli mi, og er nedbøygd i meg.
21 Men, mwen reprann kouraj lè m' chonje yon sèl bagay.
Dette vil eg leggja meg på hjarta, og difor vil eg vona:
22 Seyè a pa janm sispann renmen nou. L'ap toujou gen pitye pou nou.
Herrens nåde det er, at det ikkje er ute med oss, for hans miskunn er enn ikkje all.
23 Tankou solèy la ki leve chak maten konsa tou l'ap toujou kenbe pawòl li.
Kvar morgon er ho ny, å, stor er din truskap.
24 Mwen di: Se Seyè a ki tout mwen. Se nan li mwen mete tout espwa m'.
Min lut er Herren, segjer mi sjæl; difor vonar vil eg vona på honom.
25 Seyè a bon pou tout moun ki mete konfyans yo nan li, pou moun k'ap konte sou li.
Herren er god med deim som ventar på honom, med den sjæl som søkjer honom.
26 Sa bon pou nou rete dousman ap tann li vin delivre nou.
Det er godt å vera still for Herren og venta på hans frelsa.
27 Sa bon pou nou aprann sipòte depi nou tou jenn.
Det er godt for mannen at han ber ok i sin ungdom,
28 Lè Bondye ap manyen ak nou, ann chita pou kont nou san di anyen.
at han sit einsleg og tegjande, når han legg det på,
29 Nou pa bezwen plenyen. Nou pa janm konnen, ka gen espwa toujou.
at han luter seg med munnen mot moldi - kann henda det enn er von -
30 Se pou n' pare figi n' pou n' pran souflèt. Se pou n' asepte tou sa yo fè nou.
at han held fram si kinn til slag, let seg metta med svivyrda.
31 Bondye sèl Mèt la p'ap janm lage nou nèt.
For Herren støyter ikkje æveleg burt.
32 Li ka fè nou lapenn, men l'ap gen pitye pou nou paske li renmen nou anpil.
For um han legg på sorg, so miskunnar han endå etter sin store nåde.
33 Li pa pran plezi nan fè nou soufri, ni nan ban nou lapenn.
For det er ikkje av hjarta han legg møda og sorg på mannsborni.
34 Atò, se konnen Seyè a, Bondye sèl Mèt la, pa konnen lè y'ap kraze prizonye anba baton,
At dei krasar under fot alle fangar i landet,
35 lè yo derefize rekonèt dwa Bondye ban nou,
at dei rengjer retten for mannen framfor åsyni til den Høgste,
36 lè y'ap bay move jijman nan tribinal! Atò, se konnen li pa konnen!
at ein gjer urett mot ein mann i hans sak - ser ikkje Herren slikt?
37 Depi Bondye Sèl Mèt la pale, se fini! Sa l' di se sak fèt.
Kven tala, og det vart, um Herren ikkje baud?
38 Tou sa ki rive an byen osinon an mal, se li menm ki penmèt sa.
Kjem ikkje frå munnen til den Høgste både vondt og godt?
39 Lè nou anba bwa pou peche nou yo sa nou bezwen plenyen fè!
Kvi skal eit livande menneskje klaga? Kvar syrgje yver si synd!
40 Annou gade jan n'ap mennen bak nou! Ann egzaminen byen jan n'ap viv la! Lèfini, ann tounen vin jwenn Bondye!
Lat oss ransaka våre vegar og røyna deim og venda oss til Herren!
41 Ann leve bra nou nan syèl la, ann lapriyè nan pye l'!
Lat oss lyfta våre hjarto likeins som våre hender til Gud i himmelen!
42 Nou peche, nou kenbe tèt avè ou! Men, ou menm ou pa padonnen nou.
Me hev synda og vore ulyduge, du hev ikkje tilgjeve.
43 Ou move pi rèd, ou fann nan kò nou! Ou te san pitye. Ou touye nou.
Du sveipte deg i vreide og elte oss, du slo i hel utan nåde.
44 Ou vlope kò ou nan yon gwo nwaj nwa pou lapriyè nou pa rive nan zòrèy ou.
I skyer sveipte du deg, so ingi bøn rakk fram.
45 Ou fè nou tounen yon depotwa, yon pil fatra nan mitan lòt nasyon sou latè yo.
Til skarn og styggje hev du gjort oss midt imillom folki.
46 Tout lènmi nou yo ap lave bouch yo sou nou.
Dei spila upp sitt gap imot oss, alle våre fiendar.
47 N'ap viv ak kè sote, si se pa lanmò, se gwo danje, se gwo malè!
Gruv og grav det vart vår lut, øyding og tjon.
48 De je m' yo ap ponpe dlo tankou larivyè, lè m' wè malè ki tonbe sou pèp mwen an!
Tårebekkjer strøymer or mitt auga for tjonet på mitt folks dotter.
49 Dlo ap koule nan je m' san rete. Li p'ap janm sispann,
Mitt auga sirenn, roar seg ikkje,
50 jouk jou Seyè a va rete nan syèl la, l'a voye je l' gade, l'a wè!
fyrr Herrens skodar etter og ser frå himmelen.
51 Wi, kè m' fè m' mal pou m' wè sa ki rive moun lavil mwen yo!
Mitt auga gjer meg hjarte-ilt for kvar ei av døtterne i min by.
52 Yon bann moun ki pa vle wè m' san m' pa fè yo anyen pran kouri dèyè m' tankou yon zwazo y'ap chache pran.
Dei jaga og elte meg som ein fugl, dei som var mine fiendar utan orsak.
53 Yo lage m' tou vivan nan yon twou. Yo fèmen bouch twou a ak wòch.
Dei vilde taka livet av meg nede i brunnen, dei kasta stein på meg.
54 Dlo te prèt pou kouvri tèt mwen. Mwen di: Fwa sa a m' pran!
Vatnet flødde yver mitt hovud, eg sagde: «Det er ute med meg.»
55 Nan twou kote m' te ye a, Seyè, mwen rele ou!
Eg påkalla ditt namn, Herre, utor den djupe hola.
56 Ou tande vwa m'. Tanpri, pa bouche zòrèy ou lè m'ap lapriyè nan pye ou.
Mi røyst høyrde du; haldt deg ikkje for øyro når eg ropar um lindring.
57 Wi, lè m' rele ou, ou pwoche. Ou di m' mwen pa bezwen pè!
Du var nær den dagen eg kalla på deg; du sagde: «Ikkje ottast!»
58 Bondye Sèl Mèt, ou pran ka m' an konsiderasyon. Ou sove lavi m'.
Du, Herre, hev ført saki for mi sjæl, du hev løyst ut mitt liv.
59 Seyè, ou wè tout lenjistis y'ap fè m'. Tanpri, defann kòz mwen.
Du, Herre, hev set kva urett eg leid; å, døm i mi sak!
60 Ou wè jan yo soti pou pwofite sou mwen, jan y'ap fè konplo pou touye m'.
Du hev set all deira hemnhug, alle deira løynderåder mot meg.
61 Seyè, ou tande jan y'ap joure m'. Ou konnen konplo y'ap fè sou do m'.
Du hev høyrt deira svivyrdingar, alle deira løynderåder mot meg,
62 Tout lajounen, y'ap pale sou mwen, y'ap fè plan.
det mine motstandarar sagde og tenkte imot meg dagen lang.
63 Gade yo non! Depi maten jouk aswè yo chita ap fè chante sou do m'!
Ansa på deim, når dei sit og når dei stend! um meg gjer dei nidvisor.
64 Seyè, se pou ou pini yo pou tou sa yo fè.
Du, Herre, vil gjeva deim av same slag som deira hender hev gjort.
65 Madichonnen yo! Fè yo pèdi tèt yo!
Du vil leggja eit sveip yver deira hjarta, du vil bannstøyta deim.
66 Move sou yo, Seyè! Pati dèyè yo! Disparèt yo sou latè!
Du vil elta deim i vreide, og tyna deim so dei ikkje bid meir under Herrens himmel.
