Jòb 5
1 Rele non, Jòb! W'a wè si gen moun k'ap reponn ou! Ak kilès nan zanj Bondye yo ou ta vle pale?
Rop berre du; kven svarar deg? Kva engel vil du beda til?
2 Se moun fou ki kite chagren ap minen yo. Se moun sòt ki kite move san touye yo.
Mismod slær fåvis mann i hel og brennhug den som lite veit.
3 Mwen menm, mwen wè moun fou ki te kwè zafè yo bon. M' rete konsa, mwen wè madichon tonbe sou kay yo.
Eg såg ein dåre festa rot, og brått eg laut hans bustad banna.
4 Pitit yo pa ka jwenn yon moun pou pwoteje yo. Pa gen pesonn pou pran defans yo nan tribinal.
Hans søner hjelpelaus var, uhjelpte trakka ned i porten.
5 Se moun grangou ki pral manje rekòt jaden yo. Yo pral pran ata sa ki donnen nan raje pikan. Se moun akrèk ki pral mete men sou tout byen yo.
Hans avling åt dei svoltne upp, dei tok ho tråss i klungergjerde, og snara lurde på hans gods.
6 Non. Lafliksyon pa tonbe sou moun konsa konsa. Ni moun pa rete konsa pou l' tonbe anba soufrans.
Men naudi ei frå dusti kjem; ulukka ei or jordi renn;
7 Menm jan tensèl dife fèt pou vole, konsa tou, moun fèt pou soufri.
nei, mannen vert til møda fødd, som gneistarne lyt fljuga høgt.
8 Si m' te nan plas ou, Job, se Bondye m' ta rele. Mwen ta mete sitiyasyon an devan l'.
Eg vilde venda meg til Gud og leggja saki fram for honom,
9 Se li menm ki fè yon bann bèl bagay nou pa ka fin konprann, yon dal mèvèy nou pa ka fin konte.
som storverk gjer som ei me skynar, fleir’ underverk enn me kann telja,
10 Li voye lapli sou latè, li wouze tout jaden.
som sender regnet ned på jord og vatnet yver mark og eng,
11 Moun ki t'ap mache tèt bese yo, se li menm ki fè yo leve tèt yo. Se li menm ki konsole moun ki te nan lapenn yo.
som lyfter låg og liten upp og hjelper syrgjande til frelsa,
12 Li gate mannigèt bakoulou yo. Li pa janm kite yo rive fè sa yo te mete nan tèt yo.
som spiller planen for dei sløge, so deira hender inkje duger,
13 Li pran moun entelijan yo nan pèlen yo te tann. Li pa kite mètdam yo reyalize plan yo te fè.
som fangar vismann i hans vit, so listig råd forrenner seg.
14 Gwo lajounen y'ap bite tankou nan fènwa. Gwo midi, y'ap tatonnen tankou nan mitan lannwit.
Um dagen støyter dei på myrker, trivlar ved middag som ved natt.
15 Men, Bondye sove pòv la anba dan yo. Li delivre malere anba ponyèt grannèg k'ap peze yo.
Frå sverd frelser han frelser fatigmann, frå deira munn, frå yvervald,
16 Li bay pòv yo espwa. Li fèmen bouch mechan yo.
so vesalmann fær hava von, men vondskap lata munnen att.
17 Ala bon sa bon pou yon moun lè Bondye ap korije l'! Lè Bondye ki gen tout pouvwa a ap pini ou, pa pran sa an jwèt!
Men sæl den mann som Gud mun refsa; vanvyrd ei tukt frå Allvalds-Gud!
18 Lè li blese ou, se li menm ankò k'ap mete renmèd pou ou. Lè li frape ou, se li menm ankò k'ap geri ou.
Han sårar, men bind og umkring; han slær men lækjer med si hand.
19 Lapo delivre ou nan tout move pa. Ankenn malè p'ap tonbe sou ou.
Seks trengslor bergar han deg or, i sju skal inkje vondt deg nå.
20 Nan grangou, li p'ap kite ou mouri. Nan lagè, li p'ap kite yo touye ou.
I hunger fri’r han deg frå dauden, i krig du undan sverdet slepp;
21 L'a pwoteje ou anba kout lang. Ou p'ap bezwen pè lè w'a wè gwo malè ap pwoche.
for tungesvipa er du berga, og trygg du er i tap og tjon;
22 W'a pase ni malè ni grangou nan rizib. Ou p'ap pè bèt nan bwa.
du lær åt tjon og hungersnaud og ottast ikkje ville dyr;
23 Jaden w'ap travay yo p'ap gen wòch ladan yo. Bèt nan bwa p'ap janm atake ou.
du samband hev med stein på marki, og fred med villdyr uti heidi.
24 Lè sa a, w'a viv ak kè poze lakay ou. Lè w'a vizite pak zannimo ou yo, w'a kontan.
Du merkar at ditt tjeld hev fred, og inkje vantar i ditt hus.
25 W'a gen anpil pitit. Y'a pouse tankou plant nan jaden.
Du ser, ditt sæde tallrikt er, ditt avkom rikt som gras på eng.
26 Menm jan se lè mayi fin mi yo kase l', konsa tou se lè ou fin vye granmoun, w'a mouri.
I mannskraft til di grav du gjeng, lik korn, køyrt inn i rette tid.
27 Jòb monchè, nou te kalkile sou bagay sa yo anpil. Se konsa sa ye, tande. Pa fè tèt di. Asepte verite a.
Det hev me granska; so det er; so høyr og merka deg det då!»
