Jòb 30
1 Men koulye a, moun ki pi jenn pase m' yo ap pase m' nan rizib. Papa yo se moun mwen pa t' pran pou anyen, moun mwen pa ta menm mete ak chen m' pou gade mouton.
Maar thans lachen jongere mensen mij uit, Lieden, wier vaders te min voor mij waren, Om ze bij mijn herdershonden te zetten;
2 Epitou, yo te twò fèb pou fè anyen pou mwen. Se te yon bann gason san kouraj.
Wier sterke hand mij zelfs niet kan dienen, Daar al hun kracht verloren ging,
3 Mizè ak grangou te fini ak yo. Lannwit se grenn bwa yo te konn al souse nan savann kote moun pa rete.
Door gebrek en honger is uitgeput. Lieden, die de stronken afknagen in de woestijn, In het land der steppe en wildernis;
4 Yo pran fèy raje pou yo manje. Ata rasin bayawonn pase.
Die zilte kruiden van de struiken plukken, En zich voeden met de wortels der brem;
5 Kote yo pase moun mete yo deyò, yo rele bare dèyè yo tankou vòlè.
Die uit de samenleving zijn weggejaagd, En die men naschreeuwt als dieven.
6 Yo te blije al rete nan twou wòch, nan twou tè sou bò ravin yo.
Lieden, die in de krochten van afgronden wonen, In aardholen en rotsen;
7 Y'ap rele tankou bèt mawon nan raje a. Yo fè pil sou pil nan savann lan.
Die balken tussen de struiken, Samenhokken onder de netels;
8 Se te yon bann sanzave ki pa t' menm gen non. Yo te mete yo deyò nan peyi a.
Die als een dwaas en naamloos broed Weggezweept zijn uit het land.
9 Koulye a, y'ap fè chante sou mwen. Y'ap bay istwa sou do m'.
En thans ben ik hun spotlied geworden, En de stof voor hun praat.
10 Yo pè pwoche bò kote m' pou m' pa sal yo. Yo menm krache nan figi m'.
Vol afschuw blijven ze op een afstand staan, En ontzien zich niet, mij in het gezicht te spuwen.
11 Paske Bondye kraze kouraj mwen, li lage m' atè, kifè, mapou tonbe, kabrit manje fèy li.
Zij mishandelen mij, nu ze hun teugel hebben losgerukt Hun breidel hebben afgeworpen.
12 Bann moun sa yo leve dèyè m', y'ap fè m' kouri. Yo lage dèyè m' pou yo pran m'.
Aan mijn rechterhand verheft zich dat broed, Mijn voeten stoten hen weg; Ze banen tegen mij hun onheilspaden,
13 Yo sènen m' toupatou pou yo ka fini avè m'. Pa gen pesonn pou di yo pa fè sa.
En vernielen mijn weg, om mij te verderven. Ze trekken op, er is niemand, die hen weerhoudt,
14 Yo pase nan fant barikad, yo tonbe sou mwen. Yo pilonnen m' anba pye yo.
Als door een wijde bres rukken ze aan. Onder de puinhopen kwam ze aangerold
15 Yon sèl latranblad pran mwen. Tankou yon kout van li kraze kouraj mwen. Tankou yon nwaj k'ap pase, tout byen m' yo disparèt.
Keerde zich tegen mij de verschrikking; Als een stormwind waaide mijn aanzien weg, Mijn geluk dreef voorbij als een wolk.
16 Koulye a, mwen prèt pou m' mouri. Lafliksyon ap fini avè m'.
En thans stort zich mijn ziel in mij uit, Grijpen de dagen van rampspoed mij aan!
17 Lannwit, tout zo nan kò m' ap fè m' mal. Doulè ap manje m' anndan san rete.
Des nachts wordt mijn gebeente doorboord, En nemen mijn knagende pijnen geen rust;
18 Bondye ponyen m' nan kòlèt, l'ap chifonnen tout rad sou mwen.
Door het grote geweld is mijn vlees ontredderd, Het knelt mij als de kraag van mijn kleed.
19 Li voye m' jete nan labou. Mwen pa pi bon pase pousyè tè ak sann dife.
God heeft mij in de modder geworpen, Ik zie er uit als stof en as.
20 Mwen rele nan pye ou, Bondye! Ou pa reponn mwen. Mwen kanpe devan ou, ou pa okipe m' menm.
Ik roep tot U, maar Gij antwoordt niet; Ik sta overeind, maar Gij let niet op mij.
21 Ou pa menm moun lan ankò. W'ap malmennen m'. Ou soti pou pèsekite m' ak tout fòs ou.
Gij zijt wreed tegen mij, Met uw krachtige hand bestookt Gij mij;
22 Ou fè van pote m' ale. M'ap vole tankou pay. Ou voye yon van tanpèt boulvèse m'.
Gij heft mij op, jaagt mij voort op de wind, Een noodweer lost mij in water op.
23 Wi, mwen konnen byen pwòp w'ap mennen m' pou m' al mouri, pou m' al sibi sò k'ap tann tout moun lan.
Ja, ik weet, Gij leidt mij ten dode, Naar de verzamelplaats van al wat leeft.
24 Poukisa w'ap atake yon moun ki tou fin mouri, yon moun ki pa ka fè anyen ankò pase mande padon?
Maar steekt een drenkeling de hand niet uit, Roept men in zijn ellende niet om hulp?
25 Eske mwen pa t' nan lapenn ansanm ak moun ki te nan mizè? Eske kè m' pa t' fè m' mal pou moun ki pa t' gen anyen menm yo?
Heb ik zelf niet geweend over den zwaar beproefde, Was ik over den arme niet zielsbedroefd?
26 Mwen t'ap tann kontantman, se malè ki vini. Mwen t'ap tann limyè, se fènwa ki kouvri m'.
Ja, ik hoopte op geluk, maar het onheil kwam; Ik verwachtte het licht, maar het duister viel in.
27 Tout zantray mwen ap bouyi san rete. Chak jou m'ap soufri pi rèd.
Mijn binnenste kookt, en komt niet tot rust, Dagen van jammer treden mij tegen.
28 M'ap mache kagou, san pesonn pou konsole m'. Mwen kanpe nan mitan tout moun, m'ap mande sekou.
Zwart loop ik rond, maar niet van de zon; Sta ik op in de gemeente, ik roep om hulp!
29 Vwa mwen tankou vwa koukou. Mwen rele tankou frize.
Ik ben een broer van de jakhalzen, Een makker der struisen;
30 Po m' vin tou nwa, l'ap dekale. Lafyèb ap manje m' nan zo.
Mijn huid is zwart, en laat van mij los, Mijn beenderen branden van koorts;
31 Lontan se mizik gita ak fif ase ki te nan zòrèy mwen. Men, koulye a, se plenn, se kriye ase m'ap tande.
Mijn citer is voor rouwklacht gestemd, Mijn fluit voor geween!
