< Jòb 3 >
1 Bout pou bout, Jòb louvri bouch li, li pran madichonnen jou l' te fèt la.
Después de esto Job comenzó a hablar, maldiciendo el día de su nacimiento.
3 -Se pou Bondye efase jou m' te fèt la. Se pou l' efase jou lannwit m' te konmanse devlope nan vant manman m' lan.
“Que el día en que nací sea borrado, así como la noche en que se anunció que un niño había sido concebido.
4 Fè jou sa a tounen fènwa, Bondye! Kote ou chita anwo a, pa janm chonje jou sa a ankò. Pa janm kite limyè solèy klere l'.
Que ese día se convierta en tinieblas. Que el Dios de arriba no lo recuerde. Que no brille la luz sobre él.
5 Se pou fènwa anvayi jou sa a. Se pou nwaj kouvri l' nèt. Se pou lonbraj lanmò bouche l' nèt.
Cúbranlo con oscuridad y sombra de muerte. Una nube negra debería ensombrecerlo. Debería ser tan aterrador como la oscuridad de un eclipse de día.
6 Jou lannwit sa a, se pou fènwa pran l' pou li nèt. Se pou l' disparèt nèt nan lanne a pou yo pa janm konte l' nan almanak ankò.
Borren esa noche como si nunca hubiera existido. No la cuenten en el calendario. Que no tenga día en ningún mes.
7 Se pou jou lannwit sa a fè cheve nan tèt moun kanpe, pou yo pa tande pèsonn ap ri!
“Que en esa noche no nazcan niños, que no se escuchen sonidos de felicidad.
8 Se pou chòche yo bay jou lannwit sa a madichon, yo menm ki konn ki jan pou yo eksite levyatan an!
Que la maldigan los que maldicen ciertos días, los que tienen el poder de sacar al Leviatán.
9 Pa kite gwo zetwal devanjou a klere jou sa a. Pa janm fè bajou kase pou li, pou l' pa janm wè solèy leve.
Que sus estrellas de la madrugada permanezcan oscuras. Que al buscar la luz, no vea ninguna, que no vea el resplandor del amanecer
10 Paske li pa t' enpoze m' soti nan vant manman m', li pa t' egzante m' tout soufrans sa yo.
porque no cerró el vientre de mi madre para impedirme ver los problemas.
11 Poukisa mwen pa t' mouri depi nan vant manman m'? Poukisa mwen pa t' tou mouri nan pasaj kite sa?
“¿Por qué no nací muerto? ¿Por qué no morí al nacer?
12 Poukisa mwen te jwenn yon manman ki pran m' sou jenou li epi ki ban m' tete?
¿Por qué hubo un regazo para que me acostara, y pechos para que me amamantaran?
13 Si m' te mouri, atò konsa mwen pa ta nan tout lapenn sa a. Mwen ta kouche yon kote ap dòmi ak kè poze,
Ahora estaría acostado en paz, durmiendo y descansando
14 ansanm ak wa yo ak gwo chèf yo, ki fè bati gwo tonm pou yo nan mitan dezè.
junto con los reyes de este mundo y sus funcionarios cuyos palacios ahora yacen en ruinas;
15 Mwen ta kouche ap dòmi ansanm ak chèf ki te gen kay yo plen lò ak ajan.
o con los nobles que coleccionaban oro y llenaban sus casas de plata.
16 Ou ankò, mwen ta tankou yon timoun ki fèt anvan tèm, tankou timoun ki fèt tou mouri.
¿Por qué no fui un aborto, enterrado en secreto, un bebé que nunca vio la luz?
17 Kote yo ye anba tè a, mechan yo sispann bay kò yo mouvman. Anba tè a, sa ki bouke travay ap poze kò yo.
Allí, en la tumba, los malvados no dan más problemas, y los que ya no tienen fuerzas tienen su descanso.
18 Anba tè a, tout prizonye gen kè poze. Yo p'ap tande vwa majò prizon an nan zòrèy yo.
Allí los prisioneros descansan y no escuchan las órdenes de sus opresores.
19 Anba tè a, se menm bagay pou grannèg kou malere. Ata esklav pa gen mèt ankò!
Tanto los pequeños como los grandes están allí, y los esclavos son liberados de sus amos.
20 Poukisa, Bondye, ou kite moun ki nan mizè ap viv? Poukisa ou bay moun ki nan gwo lapenn lavi?
¿Por qué Dios da vida a los que sufren, a los que viven amargamente,
21 Y'ap tann lanmò konsa. Men, lanmò pa vini! Yo ta pito lanmò pase nenpòt gwo richès!
a los que esperan una muerte que no llega y a los que buscan la muerte más desesperadamente que la caza de un tesoro?
22 Yo pa gen kè kontan toutotan yo pa mouri, toutotan yo pa ale anba tè.
¡Son tan increíblemente felices cuando llegan a la tumba!
23 Yo pa konn sa pou yo fè. Bondye sènen yo kote yo pase.
¿Por qué se da luz a quien no sabe a dónde va, a quien Dios ha cercado?
24 Mwen pa ka manje. Se plenn m'ap plenn. M'ap soufri, dlo nan je m' tankou larivyè k'ap koule.
“Mis gemidos son el pan que como, y mis lágrimas son el agua que bebo.
25 Sa m' pè rive m' lan, se li k'ap rive m'. Sa m' pa ta vle wè a, se li ki tonbe sou mwen.
Porque todo lo que temía me ha sucedido; todo lo que temía me ha sobrevenido.
26 Kè m' pa poze. Tèt mwen pa la. Mwen pa ka dòmi. Se soti nan ka tonbe nan ka.
No tengo paz, ni tranquilidad, ni descanso. Lo único que siento es rabia”.