Jòb 29
1 Jòb tanmen pale ankò, li di:
Då heldt Job fram med talen sin og sagde:
2 -Ki moun ki va fè m' viv tan lontan an, lè Bondye t'ap voye je sou mwen an?
«Å, var eg som i fordums måna’r, som den gong Gud mi verja var,
3 Lè sa a, Bondye te toujou la avèk mwen. Limyè li te klere anwo tèt mwen, li t'ap moutre m' kote pou m' mete pye m' nan fènwa a.
då yver meg hans lampa skein, som lyste meg i myrkret fram,
4 Nan tan sa a, tout zafè m' t'ap mache byen. Bondye te zanmi m'. Li t'ap pwoteje kay mwen.
slik som eg var i mogne manndom, då Gud var ven i huset mitt,
5 Bondye ki gen tout pouvwa a te toujou la avèk mwen. Mwen t'ap viv nan mitan tout pitit gason m' yo.
då Allvald endå med meg var, og mine born eg kring meg såg,
6 Bèf ak kabrit mwen yo te konn bay anpil lèt. Pye oliv mwen yo te donnen menm nan tè wòch.
då eg i fløyte foten tvådde, og olje rann av fjellet nær meg,
7 Lè mwen parèt pòtay lavil la, lè mwen pran plas mwen nan mitan chèf fanmi yo,
då eg til porten steig i byen, og sessen min på torget tok!
8 wè yo wè m', jenn gason yo mete kò yo sou kote, granmoun yo leve kanpe pa respè pou mwen.
Ungdomen såg meg, løynde seg; dei gamle reiste seg og stod;
9 Notab yo sispann pale, yo fèmen bouch yo.
hovdingar stogga midt i talen og lagde handi på sin munn;
10 Ata chèf yo pa ka pale ankò! Lang yo vin lou nan bouch yo.
og røysti tagna hjå dei gjæve, og tunga seg til gomen kleimde;
11 Tout moun ki te wè m' t'ap mache fè lwanj mwen, tout moun ki te tande m' te kontan avè m'.
dei som meg høyrde, sælka meg, og dei som såg meg, vitna for meg.
12 Mwen lonje men bay pòv malere ki nan ka ansanm ak timoun san papa ki san sekou.
Eg berga arming når han ropa, og farlaus som var utan hjelp;
13 Moun ki te nan pi gwo mizè t'ap fè lwanj mwen. Mwen te fè kè vèv yo kontan.
velsigning fekk eg frå forkomne, og enkjor fekk eg til å jubla.
14 Mwen te toujou fè sa ki dwat. Mwen pa t' janm nan patipri.
Rettferd var min, eg hennar bunad; rett var mi kappa og mi kruna.
15 Se mwen ki te wè pou avèg yo. Se mwen ki te mache pou kokobe yo.
Eg for den blinde auga var, og føter var eg for den halte.
16 Mwen te yon papa pou pòv malere yo. Mwen te kanpe pou defann kòz etranje yo.
Ein far eg var for fatigfolk; eg for ukjende saki granska.
17 Mwen te kraze pouvwa malveyan yo. Mwen sove moun ki te anba men yo.
På brotsmann tennerne eg knekte, reiv fengdi utor gapet hans.
18 Mwen t'ap di nan kè m': M'a viv kont viv mwen. M'a mouri sou kabann mwen ak kè poze.
Eg sagde: «I reiret skal eg døy, med dagar talrike som sand.
19 Mwen te tankou yon pyebwa plante bò larivyè. Sou tout branch li yo se lawouze.
Til roti mi skal vatnet trengja, dogg bu ved natt på greini mi;
20 Moun pa ta janm sispann fè lwanj mwen. Mwen t'ap toujou gen tout fòs mwen sou mwen.
mi æra held seg frisk hjå meg, bogen vert ny handi mi.»
21 Lè m'ap pale, tout moun fèmen bouch yo. Yo louvri zòrèy yo, y'ap tann konsa konsèy m'ap bay.
Dei høyrde ventande på meg, og lydde stilt på rådi mi.
22 Pawòl mwen tonbe nan kè yo tankou grenn lapli. Lè m' fin pale, pesonn pa gen anyen pou di ankò.
Og ikkje la dei mot mitt ord, min tale draup ned yver deim.
23 Yo t'ap tann mwen pale tankou tè sèk k'ap tann lapli. Yo rete bouch louvri pou ranmase sa m'ap di.
På meg dei bia som på regn, ja, som vårregn opna munnen.
24 Lè yo dekouraje, mwen fè yon ti ri ak yo. Sa te kont pou remoute kouraj yo.
Eg smilte til mismodige, mitt andlit fekk dei ikkje myrkt.
25 Mwen te kanpe alatèt yo. Mwen mennen yo tankou yon wa k'ap mennen sòlda li yo. Mwen di yo sa pou yo fè. Mwen te ba yo kouraj lè yo nan lafliksyon.
Når eg deim vitja, sat eg fremst, sat som ein konge i sin herflokk, lik ein som trøystar syrgjande.
