Jòb 20
1 Lè sa a, Sofa, moun lavil Naama a, pran lapawòl, li di konsa:
Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
2 -Mwen gen yon bann lide k'ap travay nan tèt mwen. Mwen pa ka tann ankò. Se pou m' reponn ou.
«Difor gjev mine tankar svar, og difor stormar det i meg.
3 Tou sa ou di la a vekse m'. Men, mwen konnen jan pou m' reponn ou.
Ei skamleg skrapa fær eg høyra, men kloke svar mi ånd gjev meg.
4 Ou konnen, depi nan tan lontan, depi premye moun Bondye te mete sou tè a,
Veit du’kje at frå ævords tid, frå mannen fyrst på jord vart sett,
5 mechan yo pa janm gen kè kontan pou lontan. Plezi moun k'ap fè mal yo se pou yon ti tan.
ugudlege hev stokkut jubel, vanheilage stuttvarug gleda?
6 Yo te mèt grandi jouk pou yo rive wotè syèl la, jouk pou tèt yo ta rive nan nwaj yo,
Når modet hans til himmels stig, når hovudet mot sky han lyfter,
7 y'ap rete konsa, y'ap disparèt tankou yon pil fatra yo boule. Moun ki te konnen yo va mande kote yo pase.
han evig gjeng til grunns som skarnet; «Kvar er han?» spør dei, honom såg.
8 Moun bliye yo tankou yon rèv yo fè yo pa ka chonje, tankou yon vizyon yo fè lannwit, yo p'ap janm wè ankò.
Lik draumen glid han burt og kverv, vert jaga som ei nattesyn.
9 Moun ki te konn wè yo p'ap wè yo ankò. Menm moun lakay yo p'ap konnen kote yo pase.
Han burte er for alle augo, hans stad veit ikkje til han meir.
10 Pitit yo va peye pòv yo pou tou sa yo te fè yo. Se pwòp pitit yo ak men yo ki va renmèt pòv yo sa yo te pran pa fòs.
Hans born lyt hjelpa fatigfolk; hans hender gjev hans gods attende.
11 Mechan yo te gen tout fòs jenn gason yo sou yo toujou. Men koulye a, tou sa pral tounen pousyè ansanm ak yo.
Hans bein var full’ av ungdomskraft; men den i moldi ligg med honom.
12 Lè l' t'ap fè sa ki mal sa te sitèlman gou nan bouch li, li te kenbe ti gout anba lang li.
Er i hans munn det vonde søtt, vil han det under tunga gøyma,
13 Li pa t' kite l' fin twò vit nan bouch li, pou l' te ka jwi gou a pandan lontan.
sparer han det og slepper ikkje, held han det under gomen fast,
14 Men, rive manje a rive nan lestonmak li, li vin anmè kou fyèl. Anndan vant li pran boule l' tankou si li te vale pwazon.
so vert i kroppen maten hans til orme-eiter i hans buk.
15 Mechan an gen pou l' vonmi tout richès li te vòlò yo, paske Bondye ap foure dwèt nan gòj li.
Det gods han gløypte, spyr han ut; Gud driv det ut or magen hans.
16 Tou sa li te vale tounen pwazon pou li. L'ap mouri tankou si se yon sèpan laspik ki mòde l'.
Han orme-eiter i seg saug, og ødle-tunga honom drep.
17 Li p'ap viv pou l' wè lwil koule tankou dlo larivyè, ni siwo myèl ak lèt koule tankou lavalas.
Han fær visst ikkje skoda bekkjer, ei heller flaum av mjølk og honning.
18 L'ap blije bay tou sa li te travay fè. Li p'ap gen chans jwi richès li yo.
Han rikdom vinn, men nyt han ikkje; han samlar gods, men vert’kje glad.
19 Paske li te piye kay pòv malere yo, li te pito vòlò kay moun pase pou l' bati.
Han krasa småfolk, let deim liggja, han rana hus som han ei byggjer.
20 Li pa t' janm gen kont li. Men, richès li p'ap ka delivre l'.
Han kjende ikkje ro inni seg, men med sin skatt han slepp’kje undan.
21 Pesonn pa t' ka chape anba men l' sitèlman li te akrèk. Non. Tout richès li yo pa la pou lontan.
Hans hækna sparer ingen ting; og difor kverv hans lukka burt.
22 Atout li gen tout richès sa yo, li pral gen kè sere. Tout kalite mizè pral tonbe sou li.
I all si ovnøgd lid han naud; kvar armings-hand kjem yver honom.
23 Pandan l'ap manje plen vant li, Bondye pral move kont move sou li. Malè pral tonbe dri sou li.
Og til å fylla buken hans han sender vreiden yver honom, let maten sin på honom regna.
24 Lè l'ap chache kouri pou yon nepe fèt an fè, yon flèch an kwiv pral pèse l' pak an pak.
Og um han frå jarnvåpen flyr, han såra vert frå koparbogen;
25 Yon flèch ap pèse kò l'. San li ap degoute konsa nan pwent flèch la. Kè l' sere, li wè lanmò anfas.
ut gjenom ryggen pili kjem, den blanke odd ut or hans gall, og dauderædslor fell på honom.
26 Li pèdi tou sa li te sere. Yon dife pesonn pa limen ap boule l'. L'ap devore tou sa ki lakay li.
Alt myrker gøymt er åt hans skattar, ja, ukveikt eld et honom upp, og øyder all hans eigedom.
27 Syèl la fè konnen tou sa li te fè ki mal. Latè kanpe pou denonse l'.
Himmelen ter hans brotsverk fram, og jordi reiser seg imot han.
28 Yon sèl dlo desann va pote kay li ale, jou Bondye va fè kolè sa a sou li.
Hans heime-forråd fer sin veg, renn burt på vreidedagen hans.
29 Wi, se sa Bondye sere pou mechan yo. Se sa mechan yo pral resevwa nan men Bondye.
Slikt etlar Gud til gudlaus mann; det lovar Gud til arv åt honom.»
