2 Samyèl 22
1 Lè Seyè a te fin delivre David anba men Sayil ak anba men tout lènmi li yo, David chante chante sa a pou Seyè a.
David kvad dette kvædet åt Herren då Herren hadde frelst honom frå alle uvenerne sine, og frå Saul:
2 Li di konsa: -Seyè, se ou menm ki twou wòch kote m' kache a. Se ou menm ki sèvi m' ranpa. Se ou menm ki delivre m'.
«Herren er mitt berg og mi festning og min frelsar.
3 Ou se Bondye mwen, se ou menm ki pwoteje m'. Se nan ou mwen mete tout konfyans mwen. Se ou ki tout defans mwen. Se fòs ou k'ap sove m'. Se anba zèl ou m' jwenn kote pou m' kache. Se ou ki delivrans mwen. Se ou ki delivre m' anba mechan yo.
Gud er mitt berg som eg flyr til! Min skjold og mitt frelseshorn Mi høge borg! mi livd! Frelsaren min som friar meg ifrå vald!
4 Mwen rele Seyè a, li delivre m' anba lènmi m' yo. Lwanj pou Seyè a!
Eg kallar på Herren, den høglova: Frå fiendarne mine frelsar han meg.
5 Lanmò te fin vlope m', mwen te pè lè m' wè tout malè sa yo tonbe sou mwen.
Daudens brot og brand kringsette meg. Straumar av vondskap skræmde meg.
Helheims reip var snørde ikring meg. Daudsens snaror fanga meg. (Sheol h7585)
7 Nan mizè mwen te ye a mwen rele Seyè a, Mwen mande Bondye mwen sekou. Kote l' chita lakay li a, li tande vwa mwen. Rèl mwen rive jouk nan zòrèy li.
Men Herren kalla eg på i mi trengsla, eg ropa til min Gud. Han høyrde frå templet sitt røysti mi, mitt rop rakk fram til øyro hans.
8 Lè sa a, latè pran tranble, li souke. Fondasyon syèl la pran tranble. Yon sèl frison pran yo, paske Bondye te an kòlè.
Jordi skok seg og skalv, himmelens grunnvollar dirra, Dei skok seg, for harmen hans loga upp:
9 Lafimen t'ap soti nan twou nen li. Yon gwo flanm dife ak moso chabon tou limen t'ap soti nan bouch li.
Røyk steig upp frå nasen hans, eld frå munnen hans åt ikring seg, gloande kol loga frå honom.
10 Li bese syèl la, li desann ak yon gwo nwaj nwa anba pye li.
Han lægde himmelen og steig ned, med kolmyrker under føterne sine.
11 Li moute sou do yon zanj cheriben, li t'ap vole. Yon kouran van t'ap pouse l' ale.
Han for fram på kerub og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
12 Li te kache kò l' nan fènwa. Yon gwo nwaj pwès plen dlo te vlope l' toupatou.
Myrkret gjorde han til åklæde kring seg, tjeldet hans var myrke vatn, tjukke skyer.
13 Anpil chabon dife tou limen t'ap soti nan gwo limyè ki t'ap klere devan li an.
Frå glansen fyre andlitet hans brann gloande kol.
14 Seyè a pran gwonde nan syèl la. Bondye ki anwo nan syèl la fè tout moun tande vwa li.
Herren tora i himmelen, den Høgste let høyra si røyst:
15 Li voye flèch li yo, li gaye tout lènmi m' yo, li fè yo tout kouri ak kout zèklè.
Pilerne sine skaut han og spreidde deim, eldingar sende han og fortulla deim.
16 Lè ou an kòlè, Seyè, van soti ak fòs nan twou nen ou. Lè konsa, moun wè fon lanmè a, fondasyon latè a parèt aklè.
Djupålarne i havet kom upp i dagen, grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved Herrens trugsmål, ved andepusten frå hans nase.
17 Seyè a rete nan syèl la, li lonje men l', li pran m'. Li rale m' soti nan mitan gwo dlo yo.
Han rette ut handi frå høgdi og greip meg, han drog meg upp or store vatn.
18 Li delivre m' anba gwo lènmi m' yo, anba tout moun sa yo ki te rayi m', epi ki te pi fò pase m'.
Han frelste meg frå min megtige fiende, frå uvenern’ mine, dei var meg for sterke.
19 Lè m' te nan tray, yo pwofite atake m'. Men, Seyè a te kenbe m'.
Dei for imot meg på motgangsdagen; men Herren vart studnaden min.
20 Li wete m' nan move pa a. Li delivre m' paske li renmen m'.
Han førde meg ut i vidt rom. Han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
21 Seyè a ban m' sa m' merite, paske li wè m' mache dwat devan li. Li ban m' benediksyon paske li wè mwen inonsan.
Herren gjorde med meg etter rettferdi mi, han lønte meg etter reinleiken i henderne mine.
22 Mwen te obeyi lalwa Seyè a, mwen pa janm vire do bay Bondye.
For eg tok vare på Herrens vegar, fall ikkje i vondskap frå min Gud.
23 Mwen fè tou sa ki nan lalwa li, mwen pa janm dezobeyi kòmandman li yo.
Nei, alle hans rettar hadde eg for auga, bodordi hans veik eg ikkje ifrå.
24 Li konnen mwen pa antò. Mwen kenbe kò m' pou m' pa fè sa ki mal.
So var eg ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
25 Se konsa li ban m' sa m' merite, paske mwen mache dwat devan li, paske li wè mwen inonsan.
Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken min for hans augo.
26 Ou menm, Seyè, ou kenbe pawòl ou ak moun ki kenbe pawòl yo, ou bon ak moun ki bon.
Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande kjempa ulastande.
27 Ou pa fè ipokrit ak moun ki pa fè ipokrit avè ou, men ou malen ak moun ki malen.
Mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde syner du deg rang.
28 Ou sove moun ki soumèt yo devan ou. Men, ou annik gade moun ki gen lògèy yo, ou desann yo.
For du frelsar arme folk, men augo dine er mot dei ovmodige til å tvinga deim ned.
29 Seyè, ou se limyè mwen. Se ou ki wete m' nan fènwa kote m' te ye a.
For du er mi lampa, Herre, og Herren gjer myrkret mitt bjart.
30 Avè ou, mwen fonse sou bann lènmi m' yo ki ame jouk nan dan. Avè ou, mwen eskalade miray ki sèvi yo defans.
Ved deg eg renner mot herflokkar, ved min Gud stormar eg murar.
31 Bondye o! Tou sa ou fè bon nèt ale. Ou pa gen de pawòl. Ou pwoteje tout moun ki chache pwoteksyon anba zèl ou.
Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
32 Ki moun ki Bondye si se pa Seyè a? Ki moun ki defans nou si se pa Bondye nou an?
For kven er Gud forutan Herren? Kven er eit berg utan vår Gud?
33 Se Bondye ki pwoteje m' avè fòs li. Li fè m' mennen yon lavi san repwòch.
Gud, han som gyrder meg med kraft, og leider den ulastande på hans veg,
34 Li asire pye m' tankou pye kabrit, li fè m' mache sou mòn yo san m' pa tonbe.
som gjev meg føter liksom hindarne, og set meg upp på høgderne mine,
35 Li moutre m' jan pou m' goumen. Li ban m' fòs pou m' sèvi ak pi gwo banza ki genyen.
som lærer henderne mine upp til strid, so armarne spenner koparbogen.
36 Se ou menm, Seyè, ki pwoteje m'. Se ou ki sove m'. Si m' kapab leve kanpe, se paske ou renmen m'.
Du gav meg frelsa di til skjold, og småminkingi di ho gjorde meg stor.
37 Ou pa kite yo bare wout mwen. Mwen pa janm pèdi pye.
Du gjorde rom for stigi mine, og oklo mine vagga ikkje.
38 Mwen kouri dèyè lènmi m' yo, mwen bat yo. Mwen pa tounen toutan mwen pa fin kraze yo nèt.
Eg forfylgde fiendarne mine og tynte deim. Eg vende ikkje um fyrr eg fekk gjort ende på deim.
39 Mwen jete yo atè, m' kraze yo, yo pa ka leve. Yo tonbe, mwen mete pye m' sou kou yo.
Eg gjorde ende på deim og slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg. Dei fall under føterne mine.
40 Ou ban m' kont fòs pou m' goumen. Ou fè lènmi m' yo mande m' padon.
Du gyrde meg med kraft til striden. Du bøygde motmennern’ mine under meg.
41 Ou fè yo kouri devan m'. Mwen disparèt tout moun ki rayi m' yo.
Fiendarne mine let du snu ryggen til meg, deim som hatar meg, rudde eg ut.
42 Y'ap mande sekou, men pa gen moun ki ka sove yo. Y'ap rele Seyè a, men li pa reponn yo.
Dei såg seg um - men ingen frelste - til Herren, men han svara deim ikkje.
43 Mwen kraze yo fè yo tounen pousyè. M' pilonnen yo, m' mache sou yo tankou sou labou nan lari.
Eg smuldra deim som dust på jordi; som søyla på gator krasa eg deim; eg trakka deim ned.
44 Ou delivre m' anba pèp rebèl sa a. Ou fè m' rete chèf pou m' gouvènen tout nasyon yo tou. Pèp mwen pa t' konnen, se yo menm k'ap sèvi m'.
Du frelste meg ut or mitt folks ufred, til hovud for heidningar vara du meg; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
45 Moun lòt peyi yo ap achte figi m'. Kou yo tande vwa m', yo obeyi m'.
Ukjende folk smeikte for meg, ved gjetordet um meg lydde dei meg.
46 Yo pèdi tout kouraj yo. Yo soti kote yo te kache a, y'ap tranble kou fèy bwa.
Ja, framandfolk visna av, gjekk skjelvande ut or borgerne sine.
47 Konpliman pou Seyè a! Lwanj pou moun ki pran defans mwen an! Se Bondye ki delivre m', se li menm ki pwoteje m'. Ann fè konnen jan li gen pouvwa!
Herren liver! lova vere han, mitt berg! Ja, upphøgd vere Gud, mitt frelse-berg,
48 Se Bondye ki pran revanj mwen. Se li ki mete pèp yo anba pye mwen.
Gud som gjev meg hemn, legg folkeslag under meg
49 Ou sove m' anba men lènmi m' yo. Ou wete m' anba men moun ki t'ap konbat mwen yo. Ou delivre m' anba ansasen yo.
og fører meg ut frå fiendarne mine! Ja - du som lyfter meg høgt yver motmennern’ mine og bergar meg undan frå valdsmanns hand!
50 Se poutèt sa m'a fè moun lòt nasyon yo konnen ki moun ou ye. m'a chante pou fè lwanj ou.
Difor, Herre, vil eg prisa deg millom heidningarn’, og lovsyngja ditt namn.
51 Bondye delivre wa li a anpil fwa. Li moutre jan li pa janm sispann renmen David, moun li chwazi a, ansanm ak pitit pitit li yo pou tout tan.
For han gjer kongen sin sigersæl, gjer miskunn mot honom han salva, mot David og ætti hans til æveleg tid.»
