< ગીતશાસ્ત્ર 120 >

1 ચઢવાનું ગીત. મારા સંકટમાં મેં યહોવાહને પોકાર કર્યો અને તેમણે મને ઉત્તર આપ્યો.
Ein song til høgtidsferderne. Til Herren ropa eg i mi naud, og han svara meg.
2 હે યહોવાહ, જેઓ પોતાના હોઠોથી જૂઠું બોલે છે અને તેમની જીભથી છેતરે છે, તેઓથી તમે મારા આત્માને બચાવો.
Herre, frels mi sjæl frå ljugarlippa, frå den falske tunga!
3 હે કપટી જીભ, તને તો તે શું કરશે? અને તારા તે શા હાલ કરશે?
Kva skal han gjeva deg, og kva meir skal han gjeva deg, du falske tunga?
4 તને યોદ્ધાઓ તીક્ષ્ણ બાણોથી વીંધશે, અને ધગધગતા કોલસાથી તને દઝાડાશે.
Kveste piler til ei kjempa og gløder av einebuska.
5 મને અફસોસ છે કે હું મેશેખમાં રહું છું; અગાઉ હું કેદારના તંબુઓ મધ્યે રહેતો હતો.
Usæl eg, som framand er imillom Mesek, og bur ved Kedars tjeld!
6 જે શાંતિ પર દ્વેષ રાખે છે તેની સાથે રહીને હવે તો હું ધરાઈ ગયો છું.
Lenge nok hev sjæli mi butt hjå deim som hatar fred.
7 હું શાંતિ ચાહું છું, પણ જ્યારે હું બોલું છું, ત્યારે તેઓ લડાઈ કરવા માગે છે.
Eg er berre fred, men når eg talar, er dei ferdige til strid.

< ગીતશાસ્ત્ર 120 >