ગીતશાસ્ત્ર 104
1 ૧ હે મારા આત્મા, યહોવાહને સ્તુત્ય માન. હે યહોવાહ મારા ઈશ્વર, તમે અતિ મહાન છો; તમે વૈભવ તથા ગૌરવ ધારણ કર્યાં છે.
Bless, O my soul, the Lord. O Lord my God, thou art very great; with glory and majesty art thou clothed.
[Thou art he] who wrappeth himself in light as with a garment; who stretcheth out the heavens like a curtain;
3 ૩ તમારા આકાશી ઘરનો પાયો તમે અંતરિક્ષનાં પાણી પર નાખ્યો છે; તમે વાદળાંને તમારા રથ બનાવ્યા છે; તમે પવનની પાંખો પર સવારી કરો છો.
Who frameth of the waters the beams of his upper-chambers; who maketh the clouds his chariot; who walketh along upon the wings of the wind:
Who maketh the winds his messengers; the flaming fire his ministers;
Who hath founded the earth upon her bases, that she should not be moved to all eternity.
Thou hadst covered the deep as with a garment: above the mountains stood the waters.
At thy rebuke they fled, at the voice of thy thunder they hastened away.
8 ૮ પહાડો ચઢી ગયા અને ખીણો ઊતરી ગઈ જે સ્થળ તમે પાણીને માટે મુકરર કર્યું હતું, ત્યાં સુધી તે પ્રસરી ગયાં.
They ascended mountains; they went down valleys, unto the place which thou hadst founded for them.
Bounds hast thou set which they cannot pass over, that they return not again to cover the earth.
[Thou art he] who sendeth springs into the valleys, between mountains they run along.
They give drink to all the beasts of the field: the wild asses quench [thereon] their thirst.
By them have the fowls of the heaven ever their habitation, from between the branches they send forth their voice.
Who watereth the mountains from his upper-chambers: from the fruit of thy works is the earth satisfied.
14 ૧૪ તે જાનવરને માટે ઘાસ ઉપજાવે છે અને માણસના માટે શાકભાજી ઉપજાવે છે કે જેથી માણસ ભૂમિમાંથી અન્ન ઉપજાવે છે.
[Thou art he] who causeth grass to grow for the cattle, and herbs by the service of man, that he may bring forth bread out of the earth;
15 ૧૫ તે માણસને આનંદ આપનાર દ્રાક્ષારસ, તેના મુખને તેજસ્વી કરનાર તેલ અને તેના જીવનને બળ આપનાર રોટલી તે નિપજાવે છે.
And wine that maketh joyful the heart of man, [and] oil to brighten his face, and bread which strengtheneth the heart of man.
Full of sap are the trees of the Lord, the cedars of Lebanon which he hath planted;
Where the birds make their nests: the stork—fir-trees are her house.
The high mountains are for the wild goats: the rocks are a shelter for the conies.
He hath made the moon for seasons: the sun knoweth his going down.
Thou causest darkness, and it becometh night, wherein creep forth all the beasts of the forest.
The young lions roar after their prey, and ask from God their food.
The sun ariseth, they withdraw [to their lairs], and lie down in their dens.
Man goeth [then] forth unto his work, and to his labor until the evening.
24 ૨૪ હે યહોવાહ, તમારાં કામ કેવાં તરેહતરેહનાં છે! તમે તે સર્વને બુદ્ધિપૂર્વક બનાવ્યાં છે; તમારી બનાવેલી વસ્તુઓથી પૃથ્વી ભરપૂર છે.
How manifold are thy works, O Lord! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.
Here is this great and wide-extended sea; therein are moving things without number, living creatures both small and great.
26 ૨૬ વહાણો તેમાં આવજા કરે છે અને જે મગરમચ્છ તેમાં રમવા માટે તમે ઉત્પન્ન કર્યાં છે તે સમુદ્રમાં રહે છે.
There the ships make their way: [there also] is the leviathan, whom thou hast made to sport therein.
All of these wait upon thee, to give them their food in its due season.
28 ૨૮ જ્યારે તમે તેઓને આપો છો, ત્યારે તેઓ ભેગા થાય છે; જ્યારે તમે તમારો હાથ ખોલો છો, ત્યારે તેઓ તૃપ્ત થાય છે.
What thou givest them they gather: thou openest thy hand, they are satisfied with good.
29 ૨૯ જ્યારે તમે તમારું મુખ ફેરવો છો, ત્યારે તેઓ ગભરાઈ જાય છે; જો તમે તેઓનો પ્રાણ લઈ લો છો, તો તેઓ મરણ પામે છે અને પાછાં ધૂળમાં મળી જાય છે.
Thou hidest thy face, they suddenly vanish: thou takest away their spirit, they perish, and to their dust they return.
Thou sendest forth thy spirit, they are created; and thou renewest the face of the earth.
The glory of the Lord will endure for ever; the Lord will rejoice in his works:
32 ૩૨ તે પૃથ્વી પર દ્રષ્ટિ કરે છે અને તે કંપે છે; તે પર્વતોને સ્પર્શે છે અને તેઓમાંથી ધુમાડો નીકળે છે.
He who looketh down on the earth, and she trembleth; who toucheth the mountains, and they smoke.
33 ૩૩ હું જીવનપર્યંત યહોવાહની પ્રશંસાનાં ગીતો ગાઈશ; હું મારા છેલ્લાં શ્વાસ સુધી યહોવાહની સ્તુતિ કરીશ.
I will sing unto the Lord while I live: I will sing praises to my God while I exist.
May my speech be agreeable to him: I will indeed rejoice in the Lord.
35 ૩૫ પૃથ્વીમાંથી સર્વ પાપીઓ નાશ પામો અને દુષ્ટોનો અંત આવો. હે મારા આત્મા, યહોવાહને સ્તુત્ય માન. યહોવાહની સ્તુતિ કરો.
May the sinners cease from off the earth, and the wicked be no more. Bless, O my soul, the Lord. Hallelujah.
