અયૂબ 39
1 ૧ ડુંગર પરની જંગલી બકરીઓ કેવી રીતે બચ્ચાંને જન્મ આપે છે તે શું તું જાણે છે? શું તું જાણી શકે છે કે જંગલી હરણીઓ બચ્ચાંને જન્મ કેવી રીતે આપે છે?
Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? Or canst thou mark when the hinds do calve?
2 ૨ તેઓના ગર્ભના પૂરા મહિનાની સંખ્યા તું જાણે છે? શું તું જાણે છે કે તેઓ ક્યારે પોતાનાં બચ્ચાંને જન્મ આપે છે?
Canst thou number the months that they fulfil? Or knowest thou the time when they bring forth?
They bow themselves, they bring forth their young, they cast out their fruit.
4 ૪ તેઓનાં બચ્ચાં મજબૂત અને ખુલ્લાં મેદાનોમાં ઊછરેલાં હોય છે; તેઓ બહાર નીકળે છે અને પાછાં ફરતાં નથી.
Their young ones wax strong, they grow up in the open field; they go forth, and return not again.
Who hath sent out the wild ass free? Or who hath loosed the bands of the wild ass?
Whose house I have made the wilderness, and the salt land his dwelling-place.
He scorneth the tumult of the city, neither heareth he the shoutings of the driver.
8 ૮ જંગલ ગર્દભો પર્વતો પર રહે છે, કે જ્યાં તેઓનું ચરવાનું ઘાસ છે; ત્યાં તેઓ પોતાનો ખોરાક શોધી કાઢે છે.
The range of the mountains is his pasture, and he searcheth after every green thing.
Will the wild-ox be willing to serve thee? Or will he abide by thy crib?
Canst thou bind the wild-ox with his band in the furrow? Or will he harrow the valleys after thee?
11 ૧૧ જંગલના બળદ ખૂબ શક્તિશાળી છે માટે શું તું તેનો ભરોસો કરશે? તારું કામ કરાવવા માટે શું તું તેની અપેક્ષા કરી શકશે?
Wilt thou trust him, because his strength is great? Or wilt thou leave thy labour to him?
12 ૧૨ શું તું તેના પર ભરોસો રાખશે કે તે તારું અનાજ તારા ઘરે લાવશે? અને તારા ખળાના દાણા લાવીને વખારમાં ભરશે?
Wilt thou rely on him, that he will bring home thy seed, and gather the corn of thy threshing-floor?
The wing of the ostrich beateth joyously; but are her pinions and feathers the kindly stork's?
For she leaveth her eggs on the earth, and warmeth them in dust,
15 ૧૫ કોઈ પગ મૂકીને ઈંડાને છૂંદી નાંખશે અથવા જંગલી પ્રાણીઓ તેમનો નાશ કરી નાખશે તેની તેને ચિંતા હોતી નથી.
And forgetteth that the foot may crush them, or that the wild beast may trample them.
16 ૧૬ તે પોતાના બચ્ચાં વિષે એવી બેદરકાર રહે છે કે જાણે તે બચ્ચાં તેના પોતાનાં હોય જ નહિ; તેનો શ્રમ નિષ્ફળ જાય છે તોપણ તે ગભરાતી નથી.
She is hardened against her young ones, as if they were not hers; though her labour be in vain, she is without fear;
Because God hath deprived her of wisdom, neither hath He imparted to her understanding.
When the time cometh, she raiseth her wings on high, and scorneth the horse and his rider.
Hast thou given the horse his strength? Hast thou clothed his neck with fierceness?
Hast thou made him to leap as a locust? The glory of his snorting is terrible.
He paweth in the valley, and rejoiceth in his strength; he goeth out to meet the clash of arms.
He mocketh at fear, and is not affrighted; neither turneth he back from the sword.
The quiver rattleth upon him, the glittering spear and the javelin.
24 ૨૪ ઘોડો ઉશ્કેરાઈ જાય છે અને તે ખૂબ ઝડપથી જમીન પર દોડે છે; જ્યારે રણશિંગડાનો અવાજ તે સાંભળે છે ત્યારે તે સ્થિર રહી શકતો નથી.
He swalloweth the ground with storm and rage; neither believeth he that it is the voice of the horn.
25 ૨૫ જ્યારે પણ તેને રણશિંગડાનો નાદ સંભળાય છે ત્યારે તે કહે છે ‘વાહ!’ તેને દૂરથી યુદ્ધની ગંધ આવી જાય છે, સેનાપતિઓના હુકમો અને ગર્જનાઓ તે સમજી જાય છે.
As oft as he heareth the horn he saith: 'Ha, ha!' and he smelleth the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
Doth the hawk soar by thy wisdom, and stretch her wings toward the south?
Doth the vulture mount up at thy command, and make her nest on high?
She dwelleth and abideth on the rock, upon the crag of the rock, and the stronghold.
From thence she spieth out the prey; her eyes behold it afar off.
Her young ones also suck up blood; and where the slain are, there is she.
