અયૂબ 39
1 ૧ ડુંગર પરની જંગલી બકરીઓ કેવી રીતે બચ્ચાંને જન્મ આપે છે તે શું તું જાણે છે? શું તું જાણી શકે છે કે જંગલી હરણીઓ બચ્ચાંને જન્મ કેવી રીતે આપે છે?
Do thou know the time when the wild goats of the rock bring forth? Or can thou mark when the hinds do calve?
2 ૨ તેઓના ગર્ભના પૂરા મહિનાની સંખ્યા તું જાણે છે? શું તું જાણે છે કે તેઓ ક્યારે પોતાનાં બચ્ચાંને જન્મ આપે છે?
Can thou number the months that they fulfill? Or do thou know the time when they bring forth?
They bow themselves. They bring forth their young. They cast out their pains.
4 ૪ તેઓનાં બચ્ચાં મજબૂત અને ખુલ્લાં મેદાનોમાં ઊછરેલાં હોય છે; તેઓ બહાર નીકળે છે અને પાછાં ફરતાં નથી.
Their young ones become strong. They grow up in the open field. They go forth, and return not again.
Who has sent out the wild donkey free? Or who has loosed the bonds of the swift donkey
whose home I have made the wilderness, and the salt land his dwelling-place?
He scorns the tumult of the city, neither does he hear the shoutings of the driver.
8 ૮ જંગલ ગર્દભો પર્વતો પર રહે છે, કે જ્યાં તેઓનું ચરવાનું ઘાસ છે; ત્યાં તેઓ પોતાનો ખોરાક શોધી કાઢે છે.
The range of the mountains is his pasture, and he searches after every green thing.
Will the wild-ox be content to serve thee? Or will he abide by thy crib?
Can thou bind the wild-ox with his band in the furrow? Or will he harrow the valleys after thee?
11 ૧૧ જંગલના બળદ ખૂબ શક્તિશાળી છે માટે શું તું તેનો ભરોસો કરશે? તારું કામ કરાવવા માટે શું તું તેની અપેક્ષા કરી શકશે?
Will thou trust him because his strength is great? Or will thou leave to him thy labor?
12 ૧૨ શું તું તેના પર ભરોસો રાખશે કે તે તારું અનાજ તારા ઘરે લાવશે? અને તારા ખળાના દાણા લાવીને વખારમાં ભરશે?
Will thou confide in him that he will bring home thy seed, and gather the grain of thy threshing-floor?
The wings of the ostrich wave proudly, but are they the pinions and plumage of love?
For she leaves her eggs on the ground, and warms them in the dust.
15 ૧૫ કોઈ પગ મૂકીને ઈંડાને છૂંદી નાંખશે અથવા જંગલી પ્રાણીઓ તેમનો નાશ કરી નાખશે તેની તેને ચિંતા હોતી નથી.
And she forgets that the foot may crush them, or that the wild beast may trample them.
16 ૧૬ તે પોતાના બચ્ચાં વિષે એવી બેદરકાર રહે છે કે જાણે તે બચ્ચાં તેના પોતાનાં હોય જ નહિ; તેનો શ્રમ નિષ્ફળ જાય છે તોપણ તે ગભરાતી નથી.
She deals hardly with her young ones, as if they were not hers. Though her labor be in vain, she is without fear,
because God has deprived her of wisdom, nor has he imparted understanding to her.
The time she lifts up herself on high she scorns the horse and his rider.
Have thou given the horse his might? Have thou clothed his neck with the quivering mane?
Have thou made him to leap as a locust? The glory of his snorting is awesome.
He paws in the valley, and rejoices in his strength. He goes out to meet the armed men.
He mocks at fear, and is not dismayed. Neither does he turn back from the sword.
The quiver rattles against him, the flashing spear and the javelin.
24 ૨૪ ઘોડો ઉશ્કેરાઈ જાય છે અને તે ખૂબ ઝડપથી જમીન પર દોડે છે; જ્યારે રણશિંગડાનો અવાજ તે સાંભળે છે ત્યારે તે સ્થિર રહી શકતો નથી.
He swallows the ground with fierceness and rage, nor does he believe that it is the voice of the trumpet.
25 ૨૫ જ્યારે પણ તેને રણશિંગડાનો નાદ સંભળાય છે ત્યારે તે કહે છે ‘વાહ!’ તેને દૂરથી યુદ્ધની ગંધ આવી જાય છે, સેનાપતિઓના હુકમો અને ગર્જનાઓ તે સમજી જાય છે.
As often as the trumpet sounds he says, Aha! And he smells the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
Is it by thy wisdom that the hawk soars, and stretches her wings toward the south?
Is it at thy command that the eagle mounts up, and makes her nest on high?
She dwells on the cliff, and makes her home upon the point of the cliff and the stronghold.
From there she spies out the prey. Her eyes behold it afar off.
Her young ones also suck up blood. And where the slain are, there is she.
