અયૂબ 30
1 ૧ પરંતુ હવે જે મારા કરતાં ઉંમરમાં નાના છે જેઓના પિતાઓને હું મારા ટોળાંના કૂતરાઓની હરોળમાં પણ ન રાખું તેટલા નીચા ગણતો, તેઓ આજે મારી હાંસી કરે છે.
Pero ahora se ríen de mí personas mucho más jóvenes que yo; personas a cuyos padres no pondría a trabajar con mis perros pastores.
Son demasiado débiles para serme útiles y están agotados.
3 ૩ દુકાળ તથા ભૂખથી તેઓ લેવાઈ ગયા છે; ઉજ્જડ તથા વેરાન જગ્યાના અંધકારમાં તેઓ અરણ્યની સૂકી ધૂળ ખાય છે.
Adelgazados por el hambre y la necesidad, tratan de comer la tierra seca en el desierto oscuro y desolado.
Allí recogen hierbas del desierto y las hojas de los arbustos, y comen las raíces de las retamas.
Fueron expulsados de la comunidad.
La gente gritaba tras ellos como si fueran ladrones. Tienen que vivir en barrancos peligrosos, en cuevas y entre las rocas.
Gritan como animales entre los arbustos; se acurrucan entre la maleza para refugiarse.
Son gente insensata, sin nombre, que ha sido expulsada de la tierra.
Pero ahora se burlan de mí en sus cantos; ¡me he convertido en un chiste para ellos!
Me desprecian y rehúyen; no dudan en escupirme a la cara.
11 ૧૧ કેમ કે ઈશ્વરે પોતાની દોરી છોડીને મને દુઃખી કર્યો છે. અને લોકોએ મારી સામું પોતાનો બધો અંકુશ ગુમાવ્યો છે.
Dios ha aflojado la cuerda de mi arco y me ha humillado.
12 ૧૨ મારી જમણી બાજુએ હુલ્લડખોરો ઊઠે છે; તેઓ મને દૂર હાંકી કાઢે છે અને મારો નાશ કરવા તેઓ ઘેરો નાખે છે.
La chusma se levanta contra mí, y me hace correr; como una ciudad sitiada planifican formas de destruirme.
13 ૧૩ તેઓ રસ્તા તોડી નાખે છે જેથી હું ભાગી ન શકું. મારો નાશ કરવામાં તેઓ સફળ થયા છે. તેઓને કોઈની મદદની જરૂર નથી.
Cortan mi vía de escape; provocan mi caída y lo hacen sin ayuda de nadie.
Entran por una amplia brecha; se precipitan mientras el muro se derrumba.
15 ૧૫ મારા માથે વિનાશ આવી પડ્યો છે. તેઓ પવનની જેમ મારા સ્વમાનને ઘસડી લઈ જાય છે. મારી આબાદી વાદળોની જેમ લોપ ગઈ છે.
Me invaden los terrores; mi honor se lo lleva el viento; mi salvación se desvanece como una nube.
Y ahora mi vida se desvanece; cada día la desesperación me atenaza.
Por la noche mis huesos agonizan; el dolor me roe y no cesa.
18 ૧૮ મારા અતિ મંદવાડને કારણે મારાં વસ્ત્રો વેરવિખેર થઈ ગયાં છે. મારા વસ્ત્રના ગળાની પટ્ટી માફક તેઓએ મને ટૂંપો દીધો છે.
Dios me agarra bruscamente por la ropa; me tira del cuello de la camisa.
Me ha arrojado al barro; me ha humillado como polvo y ceniza.
20 ૨૦ ઓ ઈશ્વર હું કાલાવાલા કરું છું, પણ તમે મારું સાંભળતા નથી. હું તમારી સમક્ષ આવીને ઊભો છું પણ તમે મારી સામે નજર કરતા નથી.
Dios, clamo a ti, pero no respondes; me presento ante ti, pero ni siquiera te fijas en mí.
Te has vuelto cruel conmigo; usas tu poder para hacerme sufrir.
22 ૨૨ તમે મને વાયુમાં ઊંચો કરો છો તમે મને તેની પર સવારી કરાવો છો; તમે મને હવાના તોફાનમાં વાદળાની જેમ પિગળાવી નાખો છો.
Me levantas y me llevas en el viento; me arrojas en el torbellino.
Sé que me llevas a la muerte, al lugar donde van todos los vivos.
¿Quién querría dar una patada a un hombre cuando está abatido, cuando claman por ayuda en su momento de dificultad?
¿No lloré por los que pasaban por momentos difíciles? ¿No me afligí por lo que sufrían los pobres?
Pero cuando busqué el bien, sólo vino el mal, y cuando esperé la luz, todo lo que vino fue oscuridad.
En mi interior hay confusión, nunca se detiene; me enfrento a días de desesperación.
28 ૨૮ હું સૂર્યના પ્રકાશ વિના શોક કરતો ફરું છું, હું જાહેર સભામાં ઊભો રહીને મદદ માટે બૂમો પાડું છું.
Estoy tan deprimido; ver el sol no ayuda. Me pongo de pie en la asamblea y clamo por ayuda.
Soy como un hermano de los chacales, un compañero de los búhos.
Mi piel se ennegrece sobre mí; y mis huesos arden dentro de mí.
Mi lira sólo toca canciones tristes, y mi pipa es la voz de los que lloran.
