અયૂબ 30
1 ૧ પરંતુ હવે જે મારા કરતાં ઉંમરમાં નાના છે જેઓના પિતાઓને હું મારા ટોળાંના કૂતરાઓની હરોળમાં પણ ન રાખું તેટલા નીચા ગણતો, તેઓ આજે મારી હાંસી કરે છે.
But now they who are younger than I in years laugh at me, whose fathers I scorned to put as equals with the dogs of my flocks.
Yea, what possible use can the strength of their hands be unto me, over whom old age hath passed fruitlessly?
3 ૩ દુકાળ તથા ભૂખથી તેઓ લેવાઈ ગયા છે; ઉજ્જડ તથા વેરાન જગ્યાના અંધકારમાં તેઓ અરણ્યની સૂકી ધૂળ ખાય છે.
Who suffer for want and famine in solitude; who flee into the wilderness [where all is] darkness, ruin, and desolation;
Who crop off mallows by the bushes, and have broom-bush roots as their bread;
Who are driven forth from among [men], who are shouted after as though they were thieves,
To dwell in the caverns of the valleys, in holes of the earth, and on naked cliffs.
Among the bushes they shriek; under briers they are huddled together,
The children of the worthless, yea, the children of the nameless, who were outcasts from the land.
But now I am become their song, and I am become a byword unto them.
They loathe me, they keep themselves far from me, and from my face they withhold not their spittle.
11 ૧૧ કેમ કે ઈશ્વરે પોતાની દોરી છોડીને મને દુઃખી કર્યો છે. અને લોકોએ મારી સામું પોતાનો બધો અંકુશ ગુમાવ્યો છે.
Because he hath loosened the cord of my bow, and afflicted me, they have also cast off the bridle before me.
12 ૧૨ મારી જમણી બાજુએ હુલ્લડખોરો ઊઠે છે; તેઓ મને દૂર હાંકી કાઢે છે અને મારો નાશ કરવા તેઓ ઘેરો નાખે છે.
Against my right hand rise up this swarm of worthless youths: they push away my feet, and they level against me their calamity-bringing paths.
13 ૧૩ તેઓ રસ્તા તોડી નાખે છે જેથી હું ભાગી ન શકું. મારો નાશ કરવામાં તેઓ સફળ થયા છે. તેઓને કોઈની મદદની જરૂર નથી.
They destroy my footpath, they help forward my downfall, without any one to aid them.
As [through] a broad breach they come: amidst a loud noise they rolled themselves along.
15 ૧૫ મારા માથે વિનાશ આવી પડ્યો છે. તેઓ પવનની જેમ મારા સ્વમાનને ઘસડી લઈ જાય છે. મારી આબાદી વાદળોની જેમ લોપ ગઈ છે.
Terrors have turned their face against me; they chase like the wind my glory: and like a cloud is my happiness passed away.
And now my soul is poured out over me; the days of affliction have seized on me;
All night it holloweth out my bones out of my body; and my pursuers take no rest.
18 ૧૮ મારા અતિ મંદવાડને કારણે મારાં વસ્ત્રો વેરવિખેર થઈ ગયાં છે. મારા વસ્ત્રના ગળાની પટ્ટી માફક તેઓએ મને ટૂંપો દીધો છે.
Through the Almlghty's power is my garment made unknown: like the opening of my coat hath he enclosed me.
He hath cast me into the mire, and I am become like dust and ashes.
20 ૨૦ ઓ ઈશ્વર હું કાલાવાલા કરું છું, પણ તમે મારું સાંભળતા નથી. હું તમારી સમક્ષ આવીને ઊભો છું પણ તમે મારી સામે નજર કરતા નથી.
I cry aloud unto thee, but thou answerest me not: I stand up, and thou fixest thy regard against me.
Thou art changed into a cruel master toward me: with the strength of thy hand thou assailest me.
22 ૨૨ તમે મને વાયુમાં ઊંચો કરો છો તમે મને તેની પર સવારી કરાવો છો; તમે મને હવાના તોફાનમાં વાદળાની જેમ પિગળાવી નાખો છો.
Thou liftest me up to the wind; thou causest me to pass away, and dissolvest in me all wise counsel.
For I know that thou wilt bring me back to death, and to the house of assembly for all the living.
But doth not a man stretch out his hand among ruins? or doth one not cry out therefrom [for help] when he meeteth his downfall?
Did I not weep for him that was hard pressed by misfortune? was not my soul grieved for the needy?
That I hoped for good, but there came evil; and I waited for light, and there came darkness!
My bowels heave, and rest not: the days of affliction have overcome me.
28 ૨૮ હું સૂર્યના પ્રકાશ વિના શોક કરતો ફરું છું, હું જાહેર સભામાં ઊભો રહીને મદદ માટે બૂમો પાડું છું.
I walk about mournfully without sunlight: when I rise up, in the assembly, I cry with pain.
I am a brother to [howling] monsters, and a companion to ostriches.
My skin hangeth down black from me, and my bones are burnt from heat.
And thus is changed to mourning my harp, and my pipe to the sound of weeping.
