અયૂબ 30
1 ૧ પરંતુ હવે જે મારા કરતાં ઉંમરમાં નાના છે જેઓના પિતાઓને હું મારા ટોળાંના કૂતરાઓની હરોળમાં પણ ન રાખું તેટલા નીચા ગણતો, તેઓ આજે મારી હાંસી કરે છે.
But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to set with the dogs of my flock.
Yea, whereto [should] the strength of their hands [profit] me, [men] in whom vigour hath perished?
3 ૩ દુકાળ તથા ભૂખથી તેઓ લેવાઈ ગયા છે; ઉજ્જડ તથા વેરાન જગ્યાના અંધકારમાં તેઓ અરણ્યની સૂકી ધૂળ ખાય છે.
Withered up through want and hunger, they flee into waste places long since desolate and desert:
They gather the salt-wort among the bushes, and the roots of the broom for their food.
They are driven forth from among [men] — they cry after them as after a thief —
To dwell in gloomy gorges, in caves of the earth and the rocks:
They bray among the bushes; under the brambles they are gathered together:
Sons of fools, and sons of nameless sires, they are driven out of the land.
And now I am their song, yea, I am their byword.
They abhor me, they stand aloof from me, yea, they spare not to spit in my face.
11 ૧૧ કેમ કે ઈશ્વરે પોતાની દોરી છોડીને મને દુઃખી કર્યો છે. અને લોકોએ મારી સામું પોતાનો બધો અંકુશ ગુમાવ્યો છે.
For he hath loosed my cord and afflicted me; so they cast off the bridle before me.
12 ૧૨ મારી જમણી બાજુએ હુલ્લડખોરો ઊઠે છે; તેઓ મને દૂર હાંકી કાઢે છે અને મારો નાશ કરવા તેઓ ઘેરો નાખે છે.
At [my] right hand rise the young brood; they push away my feet, and raise up against me their pernicious ways;
13 ૧૩ તેઓ રસ્તા તોડી નાખે છે જેથી હું ભાગી ન શકું. મારો નાશ કરવામાં તેઓ સફળ થયા છે. તેઓને કોઈની મદદની જરૂર નથી.
They mar my path, they set forward my calamity, without any to help them;
They come in as through a wide breach: amid the confusion they roll themselves onward.
15 ૧૫ મારા માથે વિનાશ આવી પડ્યો છે. તેઓ પવનની જેમ મારા સ્વમાનને ઘસડી લઈ જાય છે. મારી આબાદી વાદળોની જેમ લોપ ગઈ છે.
Terrors are turned against me; they pursue mine honour as the wind; and my welfare is passed away like a cloud.
And now my soul is poured out in me; days of affliction have taken hold upon me.
The night pierceth through my bones [and detacheth them] from me, and my gnawing pains take no rest:
18 ૧૮ મારા અતિ મંદવાડને કારણે મારાં વસ્ત્રો વેરવિખેર થઈ ગયાં છે. મારા વસ્ત્રના ગળાની પટ્ટી માફક તેઓએ મને ટૂંપો દીધો છે.
By their great force they have become my raiment; they bind me about as the collar of my coat.
He hath cast me into the mire, and I have become like dust and ashes.
20 ૨૦ ઓ ઈશ્વર હું કાલાવાલા કરું છું, પણ તમે મારું સાંભળતા નથી. હું તમારી સમક્ષ આવીને ઊભો છું પણ તમે મારી સામે નજર કરતા નથી.
I cry unto thee, and thou answerest me not; I stand up, and thou lookest at me.
Thou art changed to a cruel one to me; with the strength of thy hand thou pursuest me.
22 ૨૨ તમે મને વાયુમાં ઊંચો કરો છો તમે મને તેની પર સવારી કરાવો છો; તમે મને હવાના તોફાનમાં વાદળાની જેમ પિગળાવી નાખો છો.
Thou liftest me up to the wind; thou causest me to be borne away, and dissolvest my substance.
For I know that thou wilt bring me to death, and into the house of assemblage for all living.
Indeed, no prayer [availeth] when he stretcheth out [his] hand: though they cry when he destroyeth.
Did not I weep for him whose days were hard? was not my soul grieved for the needy?
For I expected good, and there came evil; and I waited for light, but there came darkness.
My bowels well up, and rest not; days of affliction have confronted me.
28 ૨૮ હું સૂર્યના પ્રકાશ વિના શોક કરતો ફરું છું, હું જાહેર સભામાં ઊભો રહીને મદદ માટે બૂમો પાડું છું.
I go about blackened, but not by the sun; I stand up, I cry in the congregation.
I am become a brother to jackals, and a companion of ostriches.
My skin is become black [and falleth] off me, and my bones are parched with heat.
My harp also is [turned] to mourning, and my pipe into the voice of weepers.
