અયૂબ 30
1 ૧ પરંતુ હવે જે મારા કરતાં ઉંમરમાં નાના છે જેઓના પિતાઓને હું મારા ટોળાંના કૂતરાઓની હરોળમાં પણ ન રાખું તેટલા નીચા ગણતો, તેઓ આજે મારી હાંસી કરે છે.
But now the youngest have laughed me to scorn, now they reprove me in [their] turn, whose fathers I set at nought; whom I did not deem worthy [to be with] my shepherd dogs.
Yea, why had I the strength of their hands? for them the full term [of life] was lost.
3 ૩ દુકાળ તથા ભૂખથી તેઓ લેવાઈ ગયા છે; ઉજ્જડ તથા વેરાન જગ્યાના અંધકારમાં તેઓ અરણ્યની સૂકી ધૂળ ખાય છે.
[One is] childless in want and famine, [such as] they that fled but lately the distress and misery of drought.
Who compass the salt places on the sounding [shore], who had salt [herbs] for their food, and were dishonorable and of no repute, in want of every good thing; who also ate roots of trees by reason of great hunger.
Thieves have risen up against me,
whose houses were the caves of the rocks, who lived under the wild shrubs.
They will cry out among the rustling [bushes].
[They are] sons of fools and vile men, [whose] name and glory [are] quenched from off the earth.
But now I am their music, and they have me for a by-word.
And they stood aloof and abhorred me, and spared not to spit in my face.
11 ૧૧ કેમ કે ઈશ્વરે પોતાની દોરી છોડીને મને દુઃખી કર્યો છે. અને લોકોએ મારી સામું પોતાનો બધો અંકુશ ગુમાવ્યો છે.
For he has opened his quiver and afflicted me: they also have cast off the restraint of my presence.
12 ૧૨ મારી જમણી બાજુએ હુલ્લડખોરો ઊઠે છે; તેઓ મને દૂર હાંકી કાઢે છે અને મારો નાશ કરવા તેઓ ઘેરો નાખે છે.
They have risen up against [me] on the right hand of [their] offspring; they have stretched out their foot, and directed against me the ways of their destruction.
13 ૧૩ તેઓ રસ્તા તોડી નાખે છે જેથી હું ભાગી ન શકું. મારો નાશ કરવામાં તેઓ સફળ થયા છે. તેઓને કોઈની મદદની જરૂર નથી.
My paths are ruined; for they have stripped off my raiment: he has shot at me with his weapons.
And he has pleaded against me as he will: I am overwhelmed with pains.
15 ૧૫ મારા માથે વિનાશ આવી પડ્યો છે. તેઓ પવનની જેમ મારા સ્વમાનને ઘસડી લઈ જાય છે. મારી આબાદી વાદળોની જેમ લોપ ગઈ છે.
My pains return upon [me]; my hope is gone like the wind, and my safety as a cloud.
Even now my life shall be poured forth upon me; and days of anguish seize me.
And by night my bones are confounded; and my sinews are relaxed.
18 ૧૮ મારા અતિ મંદવાડને કારણે મારાં વસ્ત્રો વેરવિખેર થઈ ગયાં છે. મારા વસ્ત્રના ગળાની પટ્ટી માફક તેઓએ મને ટૂંપો દીધો છે.
With great force [my disease] has taken hold of my garment: it has compassed me as the collar of my coat.
And thou hast counted me as clay; my portion in dust and ashes.
20 ૨૦ ઓ ઈશ્વર હું કાલાવાલા કરું છું, પણ તમે મારું સાંભળતા નથી. હું તમારી સમક્ષ આવીને ઊભો છું પણ તમે મારી સામે નજર કરતા નથી.
And I have cried to thee, but thou hearest me not: but they stood still, and observed me.
They attacked me also without mercy: thou hast scourged me with a strong hand.
22 ૨૨ તમે મને વાયુમાં ઊંચો કરો છો તમે મને તેની પર સવારી કરાવો છો; તમે મને હવાના તોફાનમાં વાદળાની જેમ પિગળાવી નાખો છો.
And thou hast put me to grief, and hast cast me away from safety.
For I know that death will destroy me: for the earth is the house [appointed] for every mortal.
Oh then that I might lay hands upon myself, or at least ask another, and he should do this for me.
Yet I wept over every helpless man; I groaned when I saw a man in distress.
But I, when I waited for good things, behold, days of evils came the more upon me.
My belly boiled, and would not cease: the days of poverty prevented me.
28 ૨૮ હું સૂર્યના પ્રકાશ વિના શોક કરતો ફરું છું, હું જાહેર સભામાં ઊભો રહીને મદદ માટે બૂમો પાડું છું.
I went mourning without restraint: and I have stood and cried out in the assembly.
I am become a brother of monsters, and a companion of ostriches.
And my skin has been greatly blackened, and my bones are burned with heat.
My harp also has been turned into mourning, and my song into my weeping.
