અયૂબ 29
Job retomó su parábola y dijo
2 ૨ “અરે, જો આગળના વખતમાં હું હતો તેવો, અને જે વખતે ઈશ્વર મારું ધ્યાન રાખતા હતા તેવો હું હમણાં હોત તો કેવું સારું!
“Oh, si yo fuera como en los meses de antaño, como en los días en que Dios velaba por mí;
cuando su lámpara brilló sobre mi cabeza, y con su luz atravesé las tinieblas,
4 ૪ જેવો હું મારી જુવાનીમાં હતો તેવો હું હોત તો કેવું સારું! ત્યારે તો મારા તંબુ પર ઈશ્વરની કૃપાદ્રષ્ટિ હતી,
como estaba en mi mejor momento, cuando la amistad de Dios estaba en mi tienda,
cuando el Todopoderoso aún estaba conmigo, y mis hijos estaban a mi alrededor,
cuando mis pasos fueron lavados con mantequilla, y la roca derramó chorros de aceite para mí,
cuando salí a la puerta de la ciudad, cuando preparé mi asiento en la calle.
Los jóvenes me vieron y se escondieron. Los ancianos se levantaron y se pusieron de pie.
Los príncipes se abstuvieron de hablar, y se puso la mano en la boca.
La voz de los nobles se acalló, y su lengua se pegó al paladar.
Porque cuando el oído me escuchó, entonces me bendijo, y cuando el ojo me vio, me elogió,
12 ૧૨ કેમ કે રડતાં ગરીબોને તથા તદ્દન નિરાશ્રિત અનાથો જેને મદદ કરનાર કોઈ ન હોય તેઓને પણ હું દુઃખમાંથી મુક્ત કરતો,
porque liberé a los pobres que lloraban, y también al huérfano, que no tenía quien le ayudara,
la bendición del que estaba dispuesto a perecer vino sobre mí, y he hecho que el corazón de la viuda cante de alegría.
14 ૧૪ મેં ન્યાયીપણાંને ધારણ કર્યું અને તેણે મને ધારણ કર્યો, મારો ન્યાય મારા માટે જામા તથા પાઘડી સમાન હતો.
Me vestí de justicia, y me vistió. Mi justicia era como un manto y una diadema.
Yo era los ojos de los ciegos, y los pies a los cojos.
16 ૧૬ ગરીબો સાથે હું તેઓના પિતાની જેમ વર્તતો. જેઓને હું જાણતો ન હતો તેઓની અગત્ય જાણીને હું તેમને મદદ કરતો.
Fui padre de los necesitados. Investigué la causa de él que no conocía.
Rompí las mandíbulas de los injustos y arrancó la presa de sus dientes.
Entonces dije: “Moriré en mi propia casa, Contaré mis días como la arena.
Mi raíz se extiende hasta las aguas. El rocío reposa toda la noche en mi rama.
Mi gloria está fresca en mí. Mi arco se renueva en mi mano’.
“Los hombres me escucharon, esperaron, y guardé silencio por mi consejo.
Después de mis palabras no volvieron a hablar. Mi discurso cayó sobre ellos.
23 ૨૩ તેઓ વરસાદની જેમ મારી રાહ જોતા હતા; અને પાછલા વરસાદને માટે માણસ મુખ ખોલે તેમ તેઓ મારા માટે આતુર રહેતા.
Me esperaron como a la lluvia. Sus bocas bebieron como con la lluvia de primavera.
24 ૨૪ જયારે તેઓ ઉદાસ થઈ ગયા હોય ત્યારે હું તેમની સામે સ્મિત આપતો; મારા આનંદી ચહેરાનું તેજ તેઓ ઉતારી પાડતા નહિ.
Les sonreí cuando no tenían confianza. No rechazaron la luz de mi rostro.
25 ૨૫ હતાશ થયેલા માણસને દિલાસો આપનાર તરીકે હું તેઓનો માર્ગ પસંદ કરતો; હું સરદાર તરીકે બિરાજતો, અને સૈન્યમાં રાજાની જેમ રહેતો.
elegí fuera de su camino, y me senté como jefe. Viví como un rey en el ejército, como quien consuela a los dolientes.
