અયૂબ 29
Job siguió hablando.
2 ૨ “અરે, જો આગળના વખતમાં હું હતો તેવો, અને જે વખતે ઈશ્વર મારું ધ્યાન રાખતા હતા તેવો હું હમણાં હોત તો કેવું સારું!
“¡Ojalá volviera a los viejos tiempos en que Dios me cuidaba!
Su luz brillaba sobre mí y alumbraba mi camino en la oscuridad.
4 ૪ જેવો હું મારી જુવાનીમાં હતો તેવો હું હોત તો કેવું સારું! ત્યારે તો મારા તંબુ પર ઈશ્વરની કૃપાદ્રષ્ટિ હતી,
Cuando era joven y fuerte, Dios era mi amigo y me hablaba en mi casa.
El Todopoderoso seguía conmigo y estaba rodeado de mis hijos.
Mis rebaños producían mucha leche, y el aceite fluía libremente de mis prensas de aceitunas.
Salí a la puerta de la ciudad y me senté en la plaza pública.
Los jóvenes me veían y se apartaban del camino; los ancianos me defendían.
Los dirigentes guardaron silencio y se taparon la boca con las manos.
Las voces de los funcionarios se acallaron; se callaron en mi presencia.
“Todos los que me escuchaban me alababan; los que me veían me elogiaban,
12 ૧૨ કેમ કે રડતાં ગરીબોને તથા તદ્દન નિરાશ્રિત અનાથો જેને મદદ કરનાર કોઈ ન હોય તેઓને પણ હું દુઃખમાંથી મુક્ત કરતો,
porque daba a los pobres que me llamaban y a los huérfanos que no tenían quien los ayudara.
Los que estaban a punto de morir me bendijeron; hice cantar de alegría a la viuda.
14 ૧૪ મેં ન્યાયીપણાંને ધારણ કર્યું અને તેણે મને ધારણ કર્યો, મારો ન્યાય મારા માટે જામા તથા પાઘડી સમાન હતો.
Siendo sincero y actuando correctamente eran lo que yo llevaba como ropa.
Fui como los ojos para los ciegos y los pies para los cojos.
16 ૧૬ ગરીબો સાથે હું તેઓના પિતાની જેમ વર્તતો. જેઓને હું જાણતો ન હતો તેઓની અગત્ય જાણીને હું તેમને મદદ કરતો.
Fui como un padre para los pobres, y defendí los derechos de los extranjeros.
Rompí la mandíbula de los malvados y les hice soltar su presa de los dientes.
Pensé que moriría en casa, después de muchos años.
Como un árbol, mis raíces se extienden hasta el agua; el rocío se posa en mis ramas durante la noche.
Siempre se me concedían nuevos honores; mi fuerza se renovaba como un arco infalible.
“La gente escuchaba atentamente lo que yo decía; se callaba al escuchar mis consejos.
Una vez que yo hablaba, no tenían nada más que decir; lo que yo decía era suficiente.
23 ૨૩ તેઓ વરસાદની જેમ મારી રાહ જોતા હતા; અને પાછલા વરસાદને માટે માણસ મુખ ખોલે તેમ તેઓ મારા માટે આતુર રહેતા.
Me esperaban como quien espera la lluvia, con la boca abierta por la lluvia de primavera.
24 ૨૪ જયારે તેઓ ઉદાસ થઈ ગયા હોય ત્યારે હું તેમની સામે સ્મિત આપતો; મારા આનંદી ચહેરાનું તેજ તેઓ ઉતારી પાડતા નહિ.
Cuando les sonreía, apenas podían creerlo; mi aprobación significaba todo el mundo para ellos.
25 ૨૫ હતાશ થયેલા માણસને દિલાસો આપનાર તરીકે હું તેઓનો માર્ગ પસંદ કરતો; હું સરદાર તરીકે બિરાજતો, અને સૈન્યમાં રાજાની જેમ રહેતો.
Decidí el camino a seguir como su líder, viviendo como un rey entre sus soldados, y cuando estaban tristes los consolaba”.
