અયૂબ 29
And Job addeth to lift up his simile, and saith: —
2 ૨ “અરે, જો આગળના વખતમાં હું હતો તેવો, અને જે વખતે ઈશ્વર મારું ધ્યાન રાખતા હતા તેવો હું હમણાં હોત તો કેવું સારું!
Who doth make me as [in] months past, As [in] the days of God's preserving me?
In His causing His lamp to shine on my head, By His light I walk [through] darkness.
4 ૪ જેવો હું મારી જુવાનીમાં હતો તેવો હું હોત તો કેવું સારું! ત્યારે તો મારા તંબુ પર ઈશ્વરની કૃપાદ્રષ્ટિ હતી,
As I have been in days of my maturity, And the counsel of God upon my tent.
When yet the Mighty One [is] with me. Round about me — my young ones,
When washing my goings with butter, And the firm rock [is] with me rivulets of oil.
When I go out to the gate by the city, In a broad place I prepare my seat.
Seen me have youths, and they, been hidden, And the aged have risen — they stood up.
Princes have kept in words, And a hand they place on their mouth.
The voice of leaders hath been hidden, And their tongue to the palate hath cleaved.
For the ear heard, and declareth me happy, And the eye hath seen, and testifieth [to] me.
12 ૧૨ કેમ કે રડતાં ગરીબોને તથા તદ્દન નિરાશ્રિત અનાથો જેને મદદ કરનાર કોઈ ન હોય તેઓને પણ હું દુઃખમાંથી મુક્ત કરતો,
For I deliver the afflicted who is crying, And the fatherless who hath no helper.
The blessing of the perishing cometh on me, And the heart of the widow I cause to sing.
14 ૧૪ મેં ન્યાયીપણાંને ધારણ કર્યું અને તેણે મને ધારણ કર્યો, મારો ન્યાય મારા માટે જામા તથા પાઘડી સમાન હતો.
Righteousness I have put on, and it clotheth me, As a robe and a diadem my justice.
Eyes I have been to the blind, And feet to the lame [am] I.
16 ૧૬ ગરીબો સાથે હું તેઓના પિતાની જેમ વર્તતો. જેઓને હું જાણતો ન હતો તેઓની અગત્ય જાણીને હું તેમને મદદ કરતો.
A father I [am] to the needy, And the cause I have not known I search out.
And I break the jaw-teeth of the perverse, And from his teeth I cast away prey.
And I say, 'With my nest I expire, And as the sand I multiply days.'
My root is open unto the waters, And dew doth lodge on my branch.
My honour [is] fresh with me, And my bow in my hand is renewed.
To me they have hearkened, Yea, they wait, and are silent for my counsel.
After my word they change not, And on them doth my speech drop,
23 ૨૩ તેઓ વરસાદની જેમ મારી રાહ જોતા હતા; અને પાછલા વરસાદને માટે માણસ મુખ ખોલે તેમ તેઓ મારા માટે આતુર રહેતા.
And they wait as [for] rain for me, And their mouth they have opened wide [As] for the latter rain.
24 ૨૪ જયારે તેઓ ઉદાસ થઈ ગયા હોય ત્યારે હું તેમની સામે સ્મિત આપતો; મારા આનંદી ચહેરાનું તેજ તેઓ ઉતારી પાડતા નહિ.
I laugh unto them — they give no credence, And the light of my face cause not to fall.
25 ૨૫ હતાશ થયેલા માણસને દિલાસો આપનાર તરીકે હું તેઓનો માર્ગ પસંદ કરતો; હું સરદાર તરીકે બિરાજતો, અને સૈન્યમાં રાજાની જેમ રહેતો.
I choose their way, and sit head, And I dwell as a king in a troop, When mourners he doth comfort.
