અયૂબ 29
Moreover Job continued his parable, and said,
2 ૨ “અરે, જો આગળના વખતમાં હું હતો તેવો, અને જે વખતે ઈશ્વર મારું ધ્યાન રાખતા હતા તેવો હું હમણાં હોત તો કેવું સારું!
O that I were as in months past, as in the days when God preserved me;
When his lamp shined upon my head, and when by his light I walked through darkness;
4 ૪ જેવો હું મારી જુવાનીમાં હતો તેવો હું હોત તો કેવું સારું! ત્યારે તો મારા તંબુ પર ઈશ્વરની કૃપાદ્રષ્ટિ હતી,
As I was in the days of my youth, when the secret of God was upon my tent;
When the Almighty was yet with me, when my children were about me;
When I washed my steps with butter, and the rock poured me out rivers of oil;
When I went out to the gate through the city, when I prepared my seat in the street!
The young men saw me, and hid themselves: and the aged arose, and stood up.
The princes stopped talking, and laid their hand on their mouth.
The nobles held their peace, and their tongue cleaved to the roof of their mouth.
When the ear heard me, then it blessed me; and when the eye saw me, it gave witness to me:
12 ૧૨ કેમ કે રડતાં ગરીબોને તથા તદ્દન નિરાશ્રિત અનાથો જેને મદદ કરનાર કોઈ ન હોય તેઓને પણ હું દુઃખમાંથી મુક્ત કરતો,
Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, and him that had none to help him.
The blessing of him that was ready to perish came upon me: and I caused the widow’s heart to sing for joy.
14 ૧૪ મેં ન્યાયીપણાંને ધારણ કર્યું અને તેણે મને ધારણ કર્યો, મારો ન્યાય મારા માટે જામા તથા પાઘડી સમાન હતો.
I put on righteousness, and it clothed me: my judgment was as a robe and a diadem.
I was eyes to the blind, and feet was I to the lame.
16 ૧૬ ગરીબો સાથે હું તેઓના પિતાની જેમ વર્તતો. જેઓને હું જાણતો ન હતો તેઓની અગત્ય જાણીને હું તેમને મદદ કરતો.
I was a father to the poor: and the cause which I knew not I searched out.
And I broke the jaws of the wicked, and plucked the prey out of his teeth.
Then I said, I shall die in my nest, and I shall multiply my days as the sand.
My root was spread out by the waters, and the dew lay all night upon my branch.
My glory was fresh in me, and my bow was renewed in my hand.
To me men gave ear, and waited, and kept silence at my counsel.
After my words they spoke not again; and my speech fell upon them.
23 ૨૩ તેઓ વરસાદની જેમ મારી રાહ જોતા હતા; અને પાછલા વરસાદને માટે માણસ મુખ ખોલે તેમ તેઓ મારા માટે આતુર રહેતા.
And they waited for me as for the rain; and they opened their mouth wide as for the latter rain.
24 ૨૪ જયારે તેઓ ઉદાસ થઈ ગયા હોય ત્યારે હું તેમની સામે સ્મિત આપતો; મારા આનંદી ચહેરાનું તેજ તેઓ ઉતારી પાડતા નહિ.
If I mocked at them, they had no confidence; and the light of my countenance they cast not down.
25 ૨૫ હતાશ થયેલા માણસને દિલાસો આપનાર તરીકે હું તેઓનો માર્ગ પસંદ કરતો; હું સરદાર તરીકે બિરાજતો, અને સૈન્યમાં રાજાની જેમ રહેતો.
I chose out their way, and sat chief, and dwelt as a king in the army, as one that comforteth the mourners.
