અયૂબ 29
And Job again took up his measure, and said,
2 ૨ “અરે, જો આગળના વખતમાં હું હતો તેવો, અને જે વખતે ઈશ્વર મારું ધ્યાન રાખતા હતા તેવો હું હમણાં હોત તો કેવું સારું!
Oh that it were with me as in the months of old, as in the days, when, GOD, used to watch over me;
When his lamp shone over my head, by whose light, I could go through darkness;
4 ૪ જેવો હું મારી જુવાનીમાં હતો તેવો હું હોત તો કેવું સારું! ત્યારે તો મારા તંબુ પર ઈશ્વરની કૃપાદ્રષ્ટિ હતી,
As I was, in the days of my prime, when, the intimacy of GOD, was over my tent;
While yet the Almighty was with me, round about me, were my young men;
When my steps were bathed in milk, and, the rock, poured out beside me, rivulets of oil:
When I went out to the gate unto the city, in the open place, made ready my seat,
Young men saw me, and hid themselves, and, the aged, arose—they stood;
Rulers, restrained speech, and, a hand, laid they on their mouth;
The voice of nobles, was hushed, and their tongue to their palate, did cleave;
When, the ear, heard, then it pronounced me happy, When, the eye, saw, then it bare me witness;
12 ૧૨ કેમ કે રડતાં ગરીબોને તથા તદ્દન નિરાશ્રિત અનાથો જેને મદદ કરનાર કોઈ ન હોય તેઓને પણ હું દુઃખમાંથી મુક્ત કરતો,
Because I used to deliver the oppressed who was crying out for aid, the fatherless also, and him that had no helper;
The blessing of him that was ready to perish, upon me was wont to descend, and, the heart of the widow, caused I to sing for joy;
14 ૧૪ મેં ન્યાયીપણાંને ધારણ કર્યું અને તેણે મને ધારણ કર્યો, મારો ન્યાય મારા માટે જામા તથા પાઘડી સમાન હતો.
Righteousness, I put on, and it clothed me, Like a robe and turban, was my, justice;
Eyes, became I to the, blind, and, feet to the lame, was, I!
16 ૧૬ ગરીબો સાથે હું તેઓના પિતાની જેમ વર્તતો. જેઓને હું જાણતો ન હતો તેઓની અગત્ય જાણીને હું તેમને મદદ કરતો.
A father, was, I, to the needy, and, as for the cause which I knew not, I used to search it out;
And I shivered the fangs of the perverse, —and, out of his teeth, I tare the prey.
Then said I, Like a stem, shall I grow old, yea, as the sand, shall I multiply days:
My root, is laid open to the waters, and, the dew, shall lodge for the night in my boughs;
Mine honour, shall be young again with me, and, my bow, in my hand, be renewed.
To me, men hearkened, and waited, and kept silence for my counsel;
After I had spoken, they spake not again, and, upon them, used my speech to drop;
23 ૨૩ તેઓ વરસાદની જેમ મારી રાહ જોતા હતા; અને પાછલા વરસાદને માટે માણસ મુખ ખોલે તેમ તેઓ મારા માટે આતુર રહેતા.
And they waited, as for rain, for me, and, their mouths, they opened wide for the spring-rain;
24 ૨૪ જયારે તેઓ ઉદાસ થઈ ગયા હોય ત્યારે હું તેમની સામે સ્મિત આપતો; મારા આનંદી ચહેરાનું તેજ તેઓ ઉતારી પાડતા નહિ.
I laughed at them—they lost confidence, and, the light of my countenance, they suffered not to fail;
25 ૨૫ હતાશ થયેલા માણસને દિલાસો આપનાર તરીકે હું તેઓનો માર્ગ પસંદ કરતો; હું સરદાર તરીકે બિરાજતો, અને સૈન્યમાં રાજાની જેમ રહેતો.
I chose out their way, and sat chief, —and abode, as king, in an army, as one who, to mourners, giveth comfort.
