અયૂબ 29
Moreover Job continued his parable, and said,
2 ૨ “અરે, જો આગળના વખતમાં હું હતો તેવો, અને જે વખતે ઈશ્વર મારું ધ્યાન રાખતા હતા તેવો હું હમણાં હોત તો કેવું સારું!
Oh that I were as [in] months past, as [in] the days [when] God preserved me;
When his candle shined upon my head, [and when] by his light I walked [through] darkness;
4 ૪ જેવો હું મારી જુવાનીમાં હતો તેવો હું હોત તો કેવું સારું! ત્યારે તો મારા તંબુ પર ઈશ્વરની કૃપાદ્રષ્ટિ હતી,
As I was in the days of my youth, when the secret of God [was] upon my tabernacle;
When the Almighty [was] yet with me, [when] my children [were] about me;
When I washed my steps with butter, and the rock poured me out rivers of oil;
When I went out to the gate through the city, [when] I prepared my seat in the street!
The young men saw me, and hid themselves: and the aged arose, [and] stood up.
The princes refrained talking, and laid [their] hand on their mouth.
The nobles held their peace, and their tongue cleaved to the roof of their mouth.
When the ear heard [me], then it blessed me; and when the eye saw [me], it gave witness to me:
12 ૧૨ કેમ કે રડતાં ગરીબોને તથા તદ્દન નિરાશ્રિત અનાથો જેને મદદ કરનાર કોઈ ન હોય તેઓને પણ હું દુઃખમાંથી મુક્ત કરતો,
Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, and [him that had] none to help him.
The blessing of him that was ready to perish came upon me: and I caused the widow’s heart to sing for joy.
14 ૧૪ મેં ન્યાયીપણાંને ધારણ કર્યું અને તેણે મને ધારણ કર્યો, મારો ન્યાય મારા માટે જામા તથા પાઘડી સમાન હતો.
I put on righteousness, and it clothed me: my judgment [was] as a robe and a diadem.
I was eyes to the blind, and feet [was] I to the lame.
16 ૧૬ ગરીબો સાથે હું તેઓના પિતાની જેમ વર્તતો. જેઓને હું જાણતો ન હતો તેઓની અગત્ય જાણીને હું તેમને મદદ કરતો.
I [was] a father to the poor: and the cause [which] I knew not I searched out.
And I brake the jaws of the wicked, and plucked the spoil out of his teeth.
Then I said, I shall die in my nest, and I shall multiply [my] days as the sand.
My root [was] spread out by the waters, and the dew lay all night upon my branch.
My glory [was] fresh in me, and my bow was renewed in my hand.
Unto me [men] gave ear, and waited, and kept silence at my counsel.
After my words they spake not again; and my speech dropped upon them.
23 ૨૩ તેઓ વરસાદની જેમ મારી રાહ જોતા હતા; અને પાછલા વરસાદને માટે માણસ મુખ ખોલે તેમ તેઓ મારા માટે આતુર રહેતા.
And they waited for me as for the rain; and they opened their mouth wide [as] for the latter rain.
24 ૨૪ જયારે તેઓ ઉદાસ થઈ ગયા હોય ત્યારે હું તેમની સામે સ્મિત આપતો; મારા આનંદી ચહેરાનું તેજ તેઓ ઉતારી પાડતા નહિ.
[If] I laughed on them, they believed [it] not; and the light of my countenance they cast not down.
25 ૨૫ હતાશ થયેલા માણસને દિલાસો આપનાર તરીકે હું તેઓનો માર્ગ પસંદ કરતો; હું સરદાર તરીકે બિરાજતો, અને સૈન્યમાં રાજાની જેમ રહેતો.
I chose out their way, and sat chief, and dwelt as a king in the army, as one [that] comforteth the mourners.
