અયૂબ 29
And Job again took up his parable, and said:
2 ૨ “અરે, જો આગળના વખતમાં હું હતો તેવો, અને જે વખતે ઈશ્વર મારું ધ્યાન રાખતા હતા તેવો હું હમણાં હોત તો કેવું સારું!
Oh that I were as in the months of old, as in the days when God watched over me;
When His lamp shined above my head, and by His light I walked through darkness;
4 ૪ જેવો હું મારી જુવાનીમાં હતો તેવો હું હોત તો કેવું સારું! ત્યારે તો મારા તંબુ પર ઈશ્વરની કૃપાદ્રષ્ટિ હતી,
As I was in the days of my youth, when the converse of God was upon my tent;
When the Almighty was yet with me, and my children were about me;
When my steps were washed with butter, and the rock poured me out rivers of oil!
When I went forth to the gate unto the city, when I prepared my seat in the broad place,
The young men saw me and hid themselves, and the aged rose up and stood;
The princes refrained talking, and laid their hand on their mouth;
The voice of the nobles was hushed, and their tongue cleaved to the roof of their mouth.
For when the ear heard me, then it blessed me, and when the eye saw me, it gave witness unto me;
12 ૧૨ કેમ કે રડતાં ગરીબોને તથા તદ્દન નિરાશ્રિત અનાથો જેને મદદ કરનાર કોઈ ન હોય તેઓને પણ હું દુઃખમાંથી મુક્ત કરતો,
Because I delivered the poor that cried, the fatherless also, that had none to help him.
The blessing of him that was ready to perish came upon me; and I caused the widow's heart to sing for joy.
14 ૧૪ મેં ન્યાયીપણાંને ધારણ કર્યું અને તેણે મને ધારણ કર્યો, મારો ન્યાય મારા માટે જામા તથા પાઘડી સમાન હતો.
I put on righteousness, and it clothed itself with me; my justice was as a robe and a diadem.
I was eyes to the blind, and feet was I to the lame.
16 ૧૬ ગરીબો સાથે હું તેઓના પિતાની જેમ વર્તતો. જેઓને હું જાણતો ન હતો તેઓની અગત્ય જાણીને હું તેમને મદદ કરતો.
I was a father to the needy; and the cause of him that I knew not I searched out.
And I broke the jaws of the unrighteous, and plucked the prey out of his teeth.
Then I said: 'I shall die with my nest, and I shall multiply my days as the phoenix;
My root shall be spread out to the waters, and the dew shall lie all night upon my branch;
My glory shall be fresh in me, and my bow shall be renewed in my hand.'
Unto me men gave ear, and waited, and kept silence for my counsel.
After my words they spoke not again; and my speech dropped upon them.
23 ૨૩ તેઓ વરસાદની જેમ મારી રાહ જોતા હતા; અને પાછલા વરસાદને માટે માણસ મુખ ખોલે તેમ તેઓ મારા માટે આતુર રહેતા.
And they waited for me as for the rain; and they opened their mouth wide as for the latter rain.
24 ૨૪ જયારે તેઓ ઉદાસ થઈ ગયા હોય ત્યારે હું તેમની સામે સ્મિત આપતો; મારા આનંદી ચહેરાનું તેજ તેઓ ઉતારી પાડતા નહિ.
If I laughed on them, they believed it not; and the light of my countenance they cast not down.
25 ૨૫ હતાશ થયેલા માણસને દિલાસો આપનાર તરીકે હું તેઓનો માર્ગ પસંદ કરતો; હું સરદાર તરીકે બિરાજતો, અને સૈન્યમાં રાજાની જેમ રહેતો.
I chose out their way, and sat as chief, and dwelt as a king in the army, as one that comforteth the mourners.
