અયૂબ 29
Job also added to this, using figures of speech, and he said:
2 ૨ “અરે, જો આગળના વખતમાં હું હતો તેવો, અને જે વખતે ઈશ્વર મારું ધ્યાન રાખતા હતા તેવો હું હમણાં હોત તો કેવું સારું!
Who will grant to me that I might be as I was in former months, according to the days when God kept watch over me?
At that time, his lamp shined over my head, and by his light, I walked through the darkness.
4 ૪ જેવો હું મારી જુવાનીમાં હતો તેવો હું હોત તો કેવું સારું! ત્યારે તો મારા તંબુ પર ઈશ્વરની કૃપાદ્રષ્ટિ હતી,
I was then just as in the days of my youth, when God was privately in my tabernacle.
At that time, the Almighty was with me and my children surrounded me.
Then, I washed my feet with butter, and a boulder poured out rivers of oil for me.
When I went to the gate of the city, or to the main street, they prepared a chair for me.
The youths saw me and hid themselves, and the elders, rising up, remained standing.
The leaders stopped talking, and they placed a finder over their mouth.
The commanders subdued their voice, and their tongue adhered to their throat.
The ear that heard me, blessed me, and the eye that saw me, gave testimony for me.
12 ૧૨ કેમ કે રડતાં ગરીબોને તથા તદ્દન નિરાશ્રિત અનાથો જેને મદદ કરનાર કોઈ ન હોય તેઓને પણ હું દુઃખમાંથી મુક્ત કરતો,
This was because I had freed the poor, who cried out, and the orphan, who had no helper.
The blessing of him who would have been destroyed came upon me, and I consoled the heart of the widow.
14 ૧૪ મેં ન્યાયીપણાંને ધારણ કર્યું અને તેણે મને ધારણ કર્યો, મારો ન્યાય મારા માટે જામા તથા પાઘડી સમાન હતો.
I put on justice, and I clothed myself with my judgment, like a robe and a diadem.
I was an eye for the blind and a foot for the lame.
16 ૧૬ ગરીબો સાથે હું તેઓના પિતાની જેમ વર્તતો. જેઓને હું જાણતો ન હતો તેઓની અગત્ય જાણીને હું તેમને મદદ કરતો.
I was the father of the poor; and if I lacked knowledge about any case, I investigated very diligently.
I crushed the jaws of the impious, and I took away prey from his teeth.
And I said, “I will die in my little nest, and like a palm tree, I will multiply my days.
My root has been spread beside the waters, and the dew will remain with my harvest.
My glory will always be restored, and my bow will be restored to my hand.”
Those who heard me, expected vindication, and they listened closely in silence to my counsel.
To my words, they dared to add nothing, and my eloquence poured over them.
23 ૨૩ તેઓ વરસાદની જેમ મારી રાહ જોતા હતા; અને પાછલા વરસાદને માટે માણસ મુખ ખોલે તેમ તેઓ મારા માટે આતુર રહેતા.
They waited for me as for rain, and they opened their mouth as for belated rains.
24 ૨૪ જયારે તેઓ ઉદાસ થઈ ગયા હોય ત્યારે હું તેમની સામે સ્મિત આપતો; મારા આનંદી ચહેરાનું તેજ તેઓ ઉતારી પાડતા નહિ.
If I had ever laughed at them, they would not have believed it, and the light of my face was not cast down towards the ground.
25 ૨૫ હતાશ થયેલા માણસને દિલાસો આપનાર તરીકે હું તેઓનો માર્ગ પસંદ કરતો; હું સરદાર તરીકે બિરાજતો, અને સૈન્યમાં રાજાની જેમ રહેતો.
If I wished to go to them, I sat down first, and, though I sat like a king surrounded by an army, yet I was a comforter to those who mourned.
