અયૂબ 29
And Job continued and said in his parable,
2 ૨ “અરે, જો આગળના વખતમાં હું હતો તેવો, અને જે વખતે ઈશ્વર મારું ધ્યાન રાખતા હતા તેવો હું હમણાં હોત તો કેવું સારું!
Oh that I were as in months past, wherein God preserved me!
As when his lamp shone over my head; when by his light I walked through darkness.
4 ૪ જેવો હું મારી જુવાનીમાં હતો તેવો હું હોત તો કેવું સારું! ત્યારે તો મારા તંબુ પર ઈશ્વરની કૃપાદ્રષ્ટિ હતી,
[As] when I steadfastly pursued my ways, when God took care of my house.
When I was very fruitful, and my children were about me;
when my ways were moistened with butter, and the mountains flowed for me with milk.
When I went forth early in the city, and the seat was placed for me in the streets.
The young men saw me, and hid themselves: and all the old men stood up.
And the great men ceased speaking, and laid their finger on their mouth.
And they that heard [me] blessed me, and their tongue clave to their throat.
For the ear heard, and blessed me; and the eye saw me, and turned aside.
12 ૧૨ કેમ કે રડતાં ગરીબોને તથા તદ્દન નિરાશ્રિત અનાથો જેને મદદ કરનાર કોઈ ન હોય તેઓને પણ હું દુઃખમાંથી મુક્ત કરતો,
For I saved the poor out of the hand of the oppressor, and helped the fatherless who had no helper.
Let the blessing of the perishing one come upon me; yea, the mouth of the widow has blessed me.
14 ૧૪ મેં ન્યાયીપણાંને ધારણ કર્યું અને તેણે મને ધારણ કર્યો, મારો ન્યાય મારા માટે જામા તથા પાઘડી સમાન હતો.
Also I put on righteousness, and clothed myself with judgment like a mantle.
I was the eye of the blind, and the foot of the lame.
16 ૧૬ ગરીબો સાથે હું તેઓના પિતાની જેમ વર્તતો. જેઓને હું જાણતો ન હતો તેઓની અગત્ય જાણીને હું તેમને મદદ કરતો.
I was the father of the helpless; and I searched out the cause which I knew not.
And I broke the jaw-teeth of the unrighteous; I plucked the spoil out of the midst of their teeth.
And I said, My age shall continue as the stem of a palm-tree; I shall live a long while.
[My] root was spread out by the water, and the dew would lodge on my crop.
My glory was fresh in me, and by bow prospered in his hand.
[Men] heard me, and gave heed, and they were silent at my counsel.
At my word they spoke not again, and they were very gland whenever I spoke to them.
23 ૨૩ તેઓ વરસાદની જેમ મારી રાહ જોતા હતા; અને પાછલા વરસાદને માટે માણસ મુખ ખોલે તેમ તેઓ મારા માટે આતુર રહેતા.
As the thirsty earth expecting the rain, so they [waited for] my speech.
24 ૨૪ જયારે તેઓ ઉદાસ થઈ ગયા હોય ત્યારે હું તેમની સામે સ્મિત આપતો; મારા આનંદી ચહેરાનું તેજ તેઓ ઉતારી પાડતા નહિ.
Were I to laugh on them, they would not believe [it]; and the light of my face has not failed.
25 ૨૫ હતાશ થયેલા માણસને દિલાસો આપનાર તરીકે હું તેઓનો માર્ગ પસંદ કરતો; હું સરદાર તરીકે બિરાજતો, અને સૈન્યમાં રાજાની જેમ રહેતો.
I chose out their way, and sat chief, and dwelt as a king in the midst of warriors, as one comforting mourners.
