અયૂબ 27
Job reprit son discours et dit:
2 ૨ “ઈશ્વરના સોગન ખાઈને કહું છું કે, તેમણે મારો હક ડુબાવ્યો છે, સર્વશક્તિમાન ઈશ્વરે મારા આત્માને સતાવ્યો છે,
Par le Dieu vivant qui me refuse justice, par le Tout-Puissant qui remplit mon âme d'amertume:
aussi longtemps que j'aurai la respiration, que le souffle de Dieu sera dans mes narines,
mes lèvres ne prononceront rien d'inique, ma langue ne proférera pas le mensonge.
5 ૫ હું તમને ન્યાયી ઠરાવું એમ ઈશ્વર ન થવા દો; હું મૃત્યુ પામું, ત્યાં સુધી મારી નિર્દોષતા જાહેર કર્યા કરીશ.
Loin de moi la pensée de vous donner raison! Jusqu'à ce que j'expire, je défendrai mon innocence.
6 ૬ હું મારી નિર્દોષતાને વળગી રહીશ; હું તેને કદી છોડીશ નહિ મારા આયુષ્યના કોઈ પણ પ્રસંગ વિષે મારું મન મને ડંખતું નથી.
J'ai entrepris ma justification, je ne l'abandonnerai pas; mon cœur ne condamne aucun de mes jours.
Que mon ennemi soit traité comme le méchant! Que mon adversaire ait le sort de l'impie!
Quel sera l'espoir de l'impie quand Dieu le retranchera, quand il retirera son âme?
Est-ce que Dieu écoutera ses cris, au jour où l'angoisse viendra sur lui?
Trouve-t-il ses délices dans le Tout-Puissant? Adresse-t-il en tout temps ses prières à Dieu?
Je vous enseignerai la conduite de Dieu, et je ne vous cacherai pas les desseins du Tout-Puissant.
Voici que vous-mêmes, vous avez tous vu; pourquoi donc discourez-vous en vain?
Voici la part que Dieu réserve au méchant, l'héritage que les violents reçoivent du Tout-Puissant.
14 ૧૪ જો તેમનાં સંતાનોની વૃદ્ધિ થાય, તો તે તલવારથી હત્યા થવા માટે છે. અને તેના વંશજો ભૂખમરાને કારણે મૃત્યુ પામશે.
S'il a des fils en grand nombre, c'est pour le glaive; ses rejetons ne seront pas rassasiés de pain.
Ses survivants seront ensevelis dans la mort, leurs veuves ne les pleureront pas.
S'il amasse l'argent comme la poussière, s'il entasse les vêtements comme la boue,
17 ૧૭ તો તે ભલે બનાવે, પરંતુ ન્યાયીઓ તે વસ્ત્રો પહેરશે, અને નિર્દોષ લોકો તે ચાંદી માંહોમાંહે વહેંચી લેશે.
c'est lui qui entasse, mais c'est le juste qui les porte, c'est le juste qui hérite de ton argent.
Sa maison est comme celle que bâtit la teigne, comme la hutte que se construit le gardien des vignes.
19 ૧૯ તે આરામથી પોતાની પથારીમાં સૂઈ જાય છે, પણ તેને આરામ મળશે નહિ; પણ જ્યારે તે પોતાની આંખ ખોલે છે ત્યારે સઘળું તેની સમક્ષથી જતું રહે છે.
Le riche se couche, c'est pour la dernière fois; il ouvre les yeux, il n'est plus.
Les terreurs fondent sur lui comme des eaux, un tourbillon l'enlève au milieu de la nuit.
21 ૨૧ પૂર્વનો વાયુ તેને ઉડાવીને લઈ જાય છે, એટલે તે લોપ થાય છે; તે તેને તેની જગાએથી બહાર ખેંચી જાય છે.
Le vent d'orient l'emporte, et il disparaît; il l'arrache violemment de sa demeure.
22 ૨૨ કેમ કે તે વાયુ તેનાં તરફ બાણ ફેંકશે અને દયા રાખશે નહિ; તે તેમના હાથમાંથી નાસી જવા માટે વ્યર્થ પ્રયત્ન કરે છે.
Dieu lance sur lui ses traits sans pitié, il fuit éperdu loin de sa main;
on bat des mains à son sujet, de sa demeure on siffle sur lui.
