Προς Κορινθιους Β΄ 10
1 Αὐτὸς δὲ ἐγὼ Παῦλος παρακαλῶ ὑμᾶς διὰ τῆς πρᾳότητος καὶ ἐπιεικείας τοῦ Χριστοῦ, ὃς κατὰ πρόσωπον μὲν ταπεινὸς ἐν ὑμῖν, ἀπὼν δὲ θαρρῶ εἰς ὑμᾶς·
Izaho Paoly ty midrakadrakake ama’ areo amy tretran’ arofo naho fiferenaiñañe amy Norizañey—zaho atao mimalimalitse te mifañatreke, f’ie mahasibeke te añe!—
2 δέομαι δέ, τὸ μὴ παρὼν θαρρῆσαι τῇ πεποιθήσει ᾗ λογίζομαι τολμῆσαι ἐπί τινας τοὺς λογιζομένους ἡμᾶς ὡς κατὰ σάρκα περιπατοῦντας.
Mihalaly te tsy hazi’ areo hiatreatre t’ie ao, ie mahasibeke fiatreke o ila’e manao anay ho mpañavelo ami’ty haondaty hambo’eo.
3 Ἐν σαρκὶ γὰρ περιπατοῦντες, οὐ κατὰ σάρκα στρατευόμεθα—
Fa ndra t’ie mañavelo amy hambo’ey, tsy i hambo’ey ty fialia’ay.
4 τὰ γὰρ ὅπλα τῆς στρατείας ἡμῶν οὐ σαρκικά, ἀλλὰ δυνατὰ τῷ Θεῷ πρὸς καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων—
Toe tsy boak’ amy hambo’ey o fialia’eo fe an-kaozaran’ Añahare maharotsake kijoly fatratse;
5 λογισμοὺς καθαιροῦντες καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, καὶ αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ,
afetsa’ay ambane o fitsakoreañeo naho ze hene raha mionjoñe hiatreatre ty fahafohinañe an’ Andrianañahare vaho rohize’ay ze fonga vetsevetse hivohora’e amy Norizañey,
6 καὶ ἐν ἑτοίμῳ ἔχοντες ἐκδικῆσαι πᾶσαν παρακοήν, ὅταν πληρωθῇ ὑμῶν ἡ ὑπακοή.
ie heneke ty fivohora’ areo, le veka’e zahay handilo ze atao fanjeharañe.
7 Τὰ κατὰ πρόσωπον βλέπετε; Εἴ τις πέποιθεν ἑαυτῷ Χριστοῦ εἶναι, τοῦτο λογιζέσθω πάλιν ἀφ᾽ ἑαυτοῦ, ὅτι καθὼς αὐτὸς Χριστοῦ, οὕτω καὶ ἡμεῖς Χριστοῦ.
Isaho o atrefe’areo henaneo? Naho eo ty matoky te a i Norizañey, ee t’ie hitsibo-batañe, he manahake ty maha amy Norizañey aze ty maha amy Norizañey anay.
8 Ἐάν τε γὰρ καὶ περισσότερόν τι καυχήσωμαι περὶ τῆς ἐξουσίας ἡμῶν—ἧς ἔδωκεν ὁ Κύριος ἡμῖν εἰς οἰκοδομήν, καὶ οὐκ εἰς καθαίρεσιν ὑμῶν—οὐκ αἰσχυνθήσομαι·
Aa ndra t’ie mitolom-pirenge amy nampifeleha’ i Talè anay hampiraorao anahareoy, fa tsy handrotsake, le tsy isalarako.
9 ἵνα μὴ δόξω ὡς ἂν ἐκφοβεῖν ὑμᾶς διὰ τῶν ἐπιστολῶν.
Tsy teako hatao fañembañañe anahareo o taratasikoo.
10 Ὅτι, Αἱ μὲν ἐπιστολαί, φησί, βαρεῖαι καὶ ἰσχυραί· ἡ δὲ παρουσία τοῦ σώματος ἀσθενής, καὶ ὁ λόγος ἐξουθενημένος.
Peha’e naho maozatse o taratasi’eo, hoe ty ila’e, f’ie mavo-vintañe te miatreke naho sirikaeñe o filañonaña’eo.
11 Τοῦτο λογιζέσθω ὁ τοιοῦτος, ὅτι οἷοί ἐσμεν τῷ λόγῳ δι᾽ ἐπιστολῶν ἀπόντες, τοιοῦτοι καὶ παρόντες τῷ ἔργῳ.
Soa re te hitsakore te hambañe ami’ty enta’ay an-taratasy ty fitoloña’ay te miatreke.
12 Οὐ γὰρ τολμῶμεν ἐγκρῖναι ἢ συγκρῖναι ἑαυτούς τισι τῶν ἑαυτοὺς συνιστανόντων· ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς ἑαυτοὺς μετροῦντες, καὶ συγκρίνοντες ἑαυτοὺς ἑαυτοῖς, οὐ συνιοῦσιν.
Tsy mahavany hitrao-lohàñe ndra hifañòhatse amo ila’e mirengeo zahay. Ie po-hilala kanao mifanjehe vatañe naho mifañòhatse avao.
13 Ἡμεῖς δὲ οὐχὶ εἰς τὰ ἄμετρα καυχησόμεθα, ἀλλὰ κατὰ τὸ μέτρον τοῦ κανόνος οὗ ἐμέρισεν ἡμῖν ὁ Θεός, μέτρου, ἐφικέσθαι ἄχρι καὶ ὑμῶν.
Le tsy ho senge’ay ze alafe’ o nafaritsoke ho anaio, fa amy nanendrean’ Añahare anaiy, ze mahatakatse pak’ ama’ areo ka.
14 Οὐ γὰρ ὡς μὴ ἐφικνούμενοι εἰς ὑμᾶς ὑπερεκτείνομεν ἑαυτούς· ἄχρι γὰρ καὶ ὑμῶν ἐφθάσαμεν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ·
Tsy ho losore’ay fisengeañe hoe t’ie tsy nitakare’ay, amy te toe nahitri’ay pak’ama’ areo añe i talili-soa’ i Norizañey;
15 οὐκ εἰς τὰ ἄμετρα καυχώμενοι, ἐν ἀλλοτρίοις κόποις, ἐλπίδα δὲ ἔχοντες, αὐξανομένης τῆς πίστεως ὑμῶν, ἐν ὑμῖν μεγαλυνθῆναι κατὰ τὸν κανόνα ἡμῶν εἰς περισσείαν,
tsy ho sengè’ay ka o alafem-balavala’aio, ami’ty fitoloña’ o ila’eo. Fe itamà’ay, ami’ty fitomboa’ ty fatokisa’ areo, te hielatse ty valavala’ay, hionjoñe ho amy ze lefe,
16 εἰς τὰ ὑπερέκεινα ὑμῶν εὐαγγελίσασθαι, οὐκ ἐν ἀλλοτρίῳ κανόνι εἰς τὰ ἕτοιμα καυχήσασθαι.
hitaroña’ay i talili-soay ankàlo’ areo ao, fa tsy t’ie hirenge ami’ty fitoloñañe nihenefa’ ty ila’e.
17 Ὁ δὲ καυχώμενος, ἐν Κυρίῳ καυχάσθω.
Le, Ze hirenge, ee te amy Talè ty hirengea’e.
18 Οὐ γὰρ ὁ ἑαυτὸν συνιστῶν, ἐκεῖνός ἐστι δόκιμος, ἀλλ᾽ ὃν ὁ Κύριος συνίστησιν.
Toe tsy i mirengey ty no’e, fa ze rengè’ i Talè.
