Προς Κορινθιους Α΄ 2
1 Κἀγὼ ἐλθὼν πρὸς ὑμᾶς, ἀδελφοί, ἦλθον οὐ καθ᾽ ὑπεροχὴν λόγου ἢ σοφίας καταγγέλλων ὑμῖν τὸ μαρτύριον τοῦ Θεοῦ.
เห ภฺราตโร ยุษฺมตฺสมีเป มมาคมนกาเล'หํ วกฺตฺฤตายา วิทฺยายา วา ไนปุเณฺยเนศฺวรสฺย สากฺษฺยํ ปฺรจาริตวานฺ ตนฺนหิ;
2 Οὐ γὰρ ἔκρινα τοῦ εἰδέναι τι ἐν ὑμῖν, εἰ μὴ Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον.
ยโต ยีศุขฺรีษฺฏํ ตสฺย กฺรุเศ หตตฺวญฺจ วินา นานฺยตฺ กิมปิ ยุษฺมนฺมเธฺย ชฺญาปยิตุํ วิหิตํ พุทฺธวานฺฯ
3 Καὶ ἐγὼ ἐν ἀσθενείᾳ καὶ ἐν φόβῳ καὶ ἐν τρόμῳ πολλῷ ἐγενόμην πρὸς ὑμᾶς.
อปรญฺจาตีว เทารฺพฺพลฺยภีติกมฺปยุกฺโต ยุษฺมาภิ: สารฺทฺธมาสํฯ
4 Καὶ ὁ λόγος μου καὶ τὸ κήρυγμά μου οὐκ ἐν πειθοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις, ἀλλ᾽ ἐν ἀποδείξει πνεύματος καὶ δυνάμεως·
อปรํ ยุษฺมากํ วิศฺวาโส ยตฺ มานุษิกชฺญานสฺย ผลํ น ภเวตฺ กินฺตฺวีศฺวรียศกฺเต: ผลํ ภเวตฺ,
5 ἵνα ἡ πίστις ὑμῶν μὴ ᾖ ἐν σοφίᾳ ἀνθρώπων, ἀλλ᾽ ἐν δυνάμει Θεοῦ.
ตทรฺถํ มม วกฺตฺฤตา มทียปฺรจารศฺจ มานุษิกชฺญานสฺย มธุรวากฺยสมฺพลิเตา นาสฺตำ กินฺตฺวาตฺมน: ศกฺเตศฺจ ปฺรมาณยุกฺตาวาสฺตำฯ
6 Σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις· σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου, οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου, τῶν καταργουμένων· (aiōn g165)
วยํ ชฺญานํ ภาษามเห ตจฺจ สิทฺธโลไก รฺชฺญานมิว มนฺยเต, ตทิหโลกสฺย ชฺญานํ นหิ, อิหโลกสฺย นศฺวราณามฺ อธิปตีนำ วา ชฺญานํ นหิ; (aiōn g165)
7 ἀλλὰ λαλοῦμεν σοφίαν Θεοῦ ἐν μυστηρίῳ, τὴν ἀποκεκρυμμένην, ἣν προώρισεν ὁ Θεὸς πρὸ τῶν αἰώνων εἰς δόξαν ἡμῶν· (aiōn g165)
กินฺตุ กาลาวสฺถายา: ปูรฺวฺวสฺมาทฺ ยตฺ ชฺญานมฺ อสฺมากํ วิภวารฺถมฺ อีศฺวเรณ นิศฺจิตฺย ปฺรจฺฉนฺนํ ตนฺนิคูฒมฺ อีศฺวรียชฺญานํ ปฺรภาษามเหฯ (aiōn g165)
8 ἣν οὐδεὶς τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου ἔγνωκεν· εἰ γὰρ ἔγνωσαν, οὐκ ἂν τὸν Κύριον τῆς δόξης ἐσταύρωσαν· (aiōn g165)
อิหโลกสฺยาธิปตีนำ เกนาปิ ตตฺ ชฺญานํ น ลพฺธํ, ลพฺเธ สติ เต ปฺรภาววิศิษฺฏํ ปฺรภุํ กฺรุเศ นาหนิษฺยนฺฯ (aiōn g165)
9 ἀλλὰ καθὼς γέγραπται, Ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε, καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε, καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν.
ตทฺวลฺลิขิตมาเสฺต, เนเตฺรณ กฺกาปิ โน ทฺฤษฺฏํ กรฺเณนาปิ จ น ศฺรุตํฯ มโนมเธฺย ตุ กสฺยาปิ น ปฺรวิษฺฏํ กทาปิ ยตฺฯ อีศฺวเร ปฺรียมาณานำ กฺฤเต ตตฺ เตน สญฺจิตํฯ
10 Ἡμῖν δὲ ὁ Θεὸς ἀπεκάλυψε διὰ τοῦ πνεύματος αὐτοῦ· τὸ γὰρ πνεῦμα πάντα ἐρευνᾷ, καὶ τὰ βάθη τοῦ Θεοῦ.
อปรมีศฺวร: สฺวาตฺมนา ตทสฺมากํ สากฺษาตฺ ปฺรากาศยตฺ; ยต อาตฺมา สรฺวฺวเมวานุสนฺธตฺเต เตน เจศฺวรสฺย มรฺมฺมตตฺตฺวมปิ พุธฺยเตฯ
11 Τίς γὰρ οἶδεν ἀνθρώπων τὰ τοῦ ἀνθρώπου, εἰ μὴ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἐν αὐτῷ; Οὕτω καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ οὐδεὶς οἶδεν, εἰ μὴ τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.
มนุชสฺยานฺต: สฺถมาตฺมานํ วินา เกน มนุเชน ตสฺย มนุชสฺย ตตฺตฺวํ พุธฺยเต? ตทฺวทีศฺวรสฺยาตฺมานํ วินา เกนาปีศฺวรสฺย ตตฺตฺวํ น พุธฺยเตฯ
12 Ἡμεῖς δὲ οὐ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου ἐλάβομεν, ἀλλὰ τὸ πνεῦμα τὸ ἐκ τοῦ Θεοῦ, ἵνα εἰδῶμεν τὰ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ χαρισθέντα ἡμῖν.
วยญฺเจหโลกสฺยาตฺมานํ ลพฺธวนฺตสฺตนฺนหิ กินฺตฺวีศฺวรไสฺยวาตฺมานํ ลพฺธวนฺต: , ตโต เหโตรีศฺวเรณ สฺวปฺรสาทาทฺ อสฺมภฺยํ ยทฺ ยทฺ ทตฺตํ ตตฺสรฺวฺวมฺ อสฺมาภิ รฺชฺญาตุํ ศกฺยเตฯ
13 Ἃ καὶ λαλοῦμεν, οὐκ ἐν διδακτοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις, ἀλλ᾽ ἐν διδακτοῖς Πνεύματος Ἁγίου, πνευματικοῖς πνευματικὰ συγκρίνοντες.
ตจฺจาสฺมาภิ รฺมานุษิกชฺญานสฺย วากฺยานิ ศิกฺษิตฺวา กถฺยต อิติ นหิ กินฺตฺวาตฺมโต วากฺยานิ ศิกฺษิตฺวาตฺมิไก รฺวาไกฺยราตฺมิกํ ภาวํ ปฺรกาศยทฺภิ: กถฺยเตฯ
14 Ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ πνεύματος τοῦ Θεοῦ· μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστι, καὶ οὐ δύναται γνῶναι, ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται.
ปฺราณี มนุษฺย อีศฺวรียาตฺมน: ศิกฺษำ น คฺฤหฺลาติ ยต อาตฺมิกวิจาเรณ สา วิจารฺเยฺยติ เหโต: ส ตำ ปฺรลาปมิว มนฺยเต โพทฺธุญฺจ น ศกฺโนติฯ
15 Ὁ δὲ πνευματικὸς ἀνακρίνει μὲν πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ᾽ οὐδενὸς ἀνακρίνεται.
อาตฺมิโก มานว: สรฺวฺวาณิ วิจารยติ กินฺตุ สฺวยํ เกนาปิ น วิจารฺยฺยเตฯ
16 Τίς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου, ὃς συμβιβάσει αὐτόν; Ἡμεῖς δὲ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν.
ยต อีศฺวรสฺย มโน ชฺญาตฺวา ตมุปเทษฺฏุํ ก: ศกฺโนติ? กินฺตุ ขฺรีษฺฏสฺย มโน'สฺมาภิ รฺลพฺธํฯ
