Προς Ρωμαιους 12

1 παρακαλω ουν υμας αδελφοι δια των οικτιρμων του θεου παραστησαι τα σωματα υμων θυσιαν ζωσαν αγιαν {VAR1: τω θεω ευαρεστον } {VAR2: ευαρεστον τω θεω } την λογικην λατρειαν υμων

I exhort you, therefore, brethren, by the mercies of God, that you present your bodies a living sacrifice, holy, acceptable unto God, your reasonable service:

2 και μη συσχηματιζεσθε τω αιωνι τουτω αλλα μεταμορφουσθε τη ανακαινωσει του νοος εις το δοκιμαζειν υμας τι το θελημα του θεου το αγαθον και ευαρεστον και τελειον (aiōn g165)

and he not fashioned after this world: but be ye transformed by the renewing of your mind, that you may prove what is the good and acceptable and perfect will of God. (aiōn g165)

3 λεγω γαρ δια της χαριτος της δοθεισης μοι παντι τω οντι εν υμιν μη υπερφρονειν παρ ο δει φρονειν αλλα φρονειν εις το σωφρονειν εκαστω ως ο θεος εμερισεν μετρον πιστεως

For I speak, through the grace which has been given unto me, for every one who is among you, not to think of himself more highly than he ought to think; but to think soberly, as God has imparted to each one the measure of faith.

4 καθαπερ γαρ εν ενι σωματι πολλα μελη εχομεν τα δε μελη παντα ου την αυτην εχει πραξιν

For we indeed have many members in one body, but all the members have not the same office:

5 ουτως οι πολλοι εν σωμα εσμεν εν χριστω το δε καθ εις αλληλων μελη

so we, being many, are one body in Christ, and members one of another.

6 εχοντες δε χαρισματα κατα την χαριν την δοθεισαν ημιν διαφορα ειτε προφητειαν κατα την αναλογιαν της πιστεως

But having gifts differing according to the grace given unto us, whether prophecy, it is according to the analogy of faith;

7 ειτε διακονιαν εν τη διακονια ειτε ο διδασκων εν τη διδασκαλια

or ministry, it is in the ministry; or he that teacheth, in teaching;

8 ειτε ο παρακαλων εν τη παρακλησει ο μεταδιδους εν απλοτητι ο προισταμενος εν σπουδη ο ελεων εν ιλαροτητι

or he that exhorteth, in exhortation; or he that giveth, with a single eye; he that presideth, with diligence; he that showeth mercy, with cheerfulness.

9 η αγαπη ανυποκριτος αποστυγουντες το πονηρον κολλωμενοι τω αγαθω

Let love be free from hypocrisy. Abhorring the evil, cleaving to the good:

10 τη φιλαδελφια εις αλληλους φιλοστοργοι τη τιμη αλληλους προηγουμενοι

kindly affectionate one to another with brotherly love; in honor preferring one another;

11 τη σπουδη μη οκνηροι τω πνευματι ζεοντες τω κυριω δουλευοντες

not slothful in business; boiling over in spirit; serving the Lord;

12 τη ελπιδι χαιροντες τη θλιψει υπομενοντες τη προσευχη προσκαρτερουντες

rejoicing in hope; patient in tribulation; continuing steadfastly in prayer;

13 ταις χρειαις των αγιων κοινωνουντες την φιλοξενιαν διωκοντες

communicating to necessities of the saints; pursuing hospitality.

14 ευλογειτε τους διωκοντας {VAR2: [υμας] } ευλογειτε και μη καταρασθε

Bless them that persecute you; bless, and scold not.

15 χαιρειν μετα χαιροντων κλαιειν μετα κλαιοντων

Rejoice with them that rejoice; weep with them that weep.

16 το αυτο εις αλληλους φρονουντες μη τα υψηλα φρονουντες αλλα τοις ταπεινοις συναπαγομενοι μη γινεσθε φρονιμοι παρ εαυτοις

Have the same mind toward one another, not thinking high things, but condescending to the humble. Be not wise in your own conceits.

17 μηδενι κακον αντι κακου αποδιδοντες προνοουμενοι καλα ενωπιον παντων ανθρωπων

Returning to no one evil for evil; providing things beautiful in the sight of all men.

18 ει δυνατον το εξ υμων μετα παντων ανθρωπων ειρηνευοντες

If possible, so far as it is within your power, living in peace with all men;

19 μη εαυτους εκδικουντες αγαπητοι αλλα δοτε τοπον τη οργη γεγραπται γαρ εμοι εκδικησις εγω ανταποδωσω λεγει κυριος

avenging not yourselves, beloved, but give place to wrath; for it has been written, Vengeance belongs to me; I will repay, says the Lord.

20 αλλα εαν πεινα ο εχθρος σου ψωμιζε αυτον εαν διψα ποτιζε αυτον τουτο γαρ ποιων ανθρακας πυρος σωρευσεις επι την κεφαλην αυτου

But if your enemy is hungry, feed him; if he is thirsty, give him drink: for doing this you will heap coals of fire upon his head.

21 μη νικω υπο του κακου αλλα νικα εν τω αγαθω το κακον

Be not overcome by the evil, but overcome the evil with the good.