Κατα Μαρκον 2
1 και εισελθων παλιν εις καφαρναουμ δι ημερων ηκουσθη οτι εν οικω εστιν
ତଦନନ୍ତରଂ ଯୀଶୈ କତିପଯଦିନାନି ୱିଲମ୍ବ୍ୟ ପୁନଃ କଫର୍ନାହୂମ୍ନଗରଂ ପ୍ରୱିଷ୍ଟେ ସ ଗୃହ ଆସ୍ତ ଇତି କିଂୱଦନ୍ତ୍ୟା ତତ୍କ୍ଷଣଂ ତତ୍ସମୀପଂ ବହୱୋ ଲୋକା ଆଗତ୍ୟ ସମୁପତସ୍ଥୁଃ,
2 και συνηχθησαν πολλοι ωστε μηκετι χωρειν μηδε τα προς την θυραν και ελαλει αυτοις τον λογον
ତସ୍ମାଦ୍ ଗୃହମଧ୍ୟେ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ କୃତେ ସ୍ଥାନଂ ନାଭୱଦ୍ ଦ୍ୱାରସ୍ୟ ଚତୁର୍ଦିକ୍ଷ୍ୱପି ନାଭୱତ୍, ତତ୍କାଲେ ସ ତାନ୍ ପ୍ରତି କଥାଂ ପ୍ରଚାରଯାଞ୍ଚକ୍ରେ|
3 και ερχονται φεροντες προς αυτον παραλυτικον αιρομενον υπο τεσσαρων
ତତଃ ପରଂ ଲୋକାଶ୍ଚତୁର୍ଭି ର୍ମାନୱୈରେକଂ ପକ୍ଷାଘାତିନଂ ୱାହଯିତ୍ୱା ତତ୍ସମୀପମ୍ ଆନିନ୍ୟୁଃ|
4 και μη δυναμενοι προσενεγκαι αυτω δια τον οχλον απεστεγασαν την στεγην οπου ην και εξορυξαντες χαλωσιν τον κραβαττον οπου ο παραλυτικος κατεκειτο
କିନ୍ତୁ ଜନାନାଂ ବହୁତ୍ୱାତ୍ ତଂ ଯୀଶୋଃ ସମ୍ମୁଖମାନେତୁଂ ନ ଶକ୍ନୁୱନ୍ତୋ ଯସ୍ମିନ୍ ସ୍ଥାନେ ସ ଆସ୍ତେ ତଦୁପରିଗୃହପୃଷ୍ଠଂ ଖନିତ୍ୱା ଛିଦ୍ରଂ କୃତ୍ୱା ତେନ ମାର୍ଗେଣ ସଶଯ୍ୟଂ ପକ୍ଷାଘାତିନମ୍ ଅୱରୋହଯାମାସୁଃ|
5 και ιδων ο ιησους την πιστιν αυτων λεγει τω παραλυτικω τεκνον αφιενται σου αι αμαρτιαι
ତତୋ ଯୀଶୁସ୍ତେଷାଂ ୱିଶ୍ୱାସଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ତଂ ପକ୍ଷାଘାତିନଂ ବଭାଷେ ହେ ୱତ୍ସ ତୱ ପାପାନାଂ ମାର୍ଜନଂ ଭୱତୁ|
6 ησαν δε τινες των γραμματεων εκει καθημενοι και διαλογιζομενοι εν ταις καρδιαις αυτων
ତଦା କିଯନ୍ତୋଽଧ୍ୟାପକାସ୍ତତ୍ରୋପୱିଶନ୍ତୋ ମନୋଭି ର୍ୱିତର୍କଯାଞ୍ଚକ୍ରୁଃ, ଏଷ ମନୁଷ୍ୟ ଏତାଦୃଶୀମୀଶ୍ୱରନିନ୍ଦାଂ କଥାଂ କୁତଃ କଥଯତି?
7 τι ουτος ουτως λαλει βλασφημει τις δυναται αφιεναι αμαρτιας ει μη εις ο θεος
ଈଶ୍ୱରଂ ୱିନା ପାପାନି ମାର୍ଷ୍ଟୁଂ କସ୍ୟ ସାମର୍ଥ୍ୟମ୍ ଆସ୍ତେ?
8 και ευθυς επιγνους ο ιησους τω πνευματι αυτου οτι {VAR1: [ουτως] } {VAR2: ουτως } διαλογιζονται εν εαυτοις λεγει {VAR1: [αυτοις] } {VAR2: αυτοις } τι ταυτα διαλογιζεσθε εν ταις καρδιαις υμων
ଇତ୍ଥଂ ତେ ୱିତର୍କଯନ୍ତି ଯୀଶୁସ୍ତତ୍କ୍ଷଣଂ ମନସା ତଦ୍ ବୁଦ୍ୱ୍ୱା ତାନୱଦଦ୍ ଯୂଯମନ୍ତଃକରଣୈଃ କୁତ ଏତାନି ୱିତର୍କଯଥ?
9 τι εστιν ευκοπωτερον ειπειν τω παραλυτικω αφιενται σου αι αμαρτιαι η ειπειν {VAR1: εγειρου [και] } {VAR2: εγειρε και } αρον τον κραβαττον σου και περιπατει
ତଦନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁସ୍ତତ୍ସ୍ଥାନାତ୍ ପୁନଃ ସମୁଦ୍ରତଟଂ ଯଯୌ; ଲୋକନିୱହେ ତତ୍ସମୀପମାଗତେ ସ ତାନ୍ ସମୁପଦିଦେଶ|
10 ινα δε ειδητε οτι εξουσιαν εχει ο υιος του ανθρωπου αφιεναι αμαρτιας επι της γης λεγει τω παραλυτικω
କିନ୍ତୁ ପୃଥିୱ୍ୟାଂ ପାପାନି ମାର୍ଷ୍ଟୁଂ ମନୁଷ୍ୟପୁତ୍ରସ୍ୟ ସାମର୍ଥ୍ୟମସ୍ତି, ଏତଦ୍ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଜ୍ଞାପଯିତୁଂ (ସ ତସ୍ମୈ ପକ୍ଷାଘାତିନେ କଥଯାମାସ)
11 σοι λεγω εγειρε αρον τον κραβαττον σου και υπαγε εις τον οικον σου
ଉତ୍ତିଷ୍ଠ ତୱ ଶଯ୍ୟାଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ସ୍ୱଗୃହଂ ଯାହି, ଅହଂ ତ୍ୱାମିଦମ୍ ଆଜ୍ଞାପଯାମି|
12 και ηγερθη και ευθυς αρας τον κραβαττον εξηλθεν εμπροσθεν παντων ωστε εξιστασθαι παντας και δοξαζειν τον θεον {VAR1: [λεγοντας] } {VAR2: λεγοντας } οτι ουτως ουδεποτε ειδομεν
ତତଃ ସ ତତ୍କ୍ଷଣମ୍ ଉତ୍ଥାଯ ଶଯ୍ୟାଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ସାକ୍ଷାତ୍ ଜଗାମ; ସର୍ୱ୍ୱେ ୱିସ୍ମିତା ଏତାଦୃଶଂ କର୍ମ୍ମ ୱଯମ୍ କଦାପି ନାପଶ୍ୟାମ, ଇମାଂ କଥାଂ କଥଯିତ୍ୱେଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟମବ୍ରୁୱନ୍|
13 και εξηλθεν παλιν παρα την θαλασσαν και πας ο οχλος ηρχετο προς αυτον και εδιδασκεν αυτους
ତଦନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁସ୍ତତ୍ସ୍ଥାନାତ୍ ପୁନଃ ସମୁଦ୍ରତଟଂ ଯଯୌ; ଲୋକନିୱହେ ତତ୍ସମୀପମାଗତେ ସ ତାନ୍ ସମୁପଦିଦେଶ|
14 και παραγων ειδεν λευιν τον του αλφαιου καθημενον επι το τελωνιον και λεγει αυτω ακολουθει μοι και αναστας ηκολουθησεν αυτω
ଅଥ ଗଚ୍ଛନ୍ କରସଞ୍ଚଯଗୃହ ଉପୱିଷ୍ଟମ୍ ଆଲ୍ଫୀଯପୁତ୍ରଂ ଲେୱିଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ତମାହୂଯ କଥିତୱାନ୍ ମତ୍ପଶ୍ଚାତ୍ ତ୍ୱାମାମଚ୍ଛ ତତଃ ସ ଉତ୍ଥାଯ ତତ୍ପଶ୍ଚାଦ୍ ଯଯୌ|
15 και γινεται κατακεισθαι αυτον εν τη οικια αυτου και πολλοι τελωναι και αμαρτωλοι συνανεκειντο τω ιησου και τοις μαθηταις αυτου ησαν γαρ πολλοι και ηκολουθουν αυτω
ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶୌ ତସ୍ୟ ଗୃହେ ଭୋକ୍ତୁମ୍ ଉପୱିଷ୍ଟେ ବହୱଃ କରମଞ୍ଚାଯିନଃ ପାପିନଶ୍ଚ ତେନ ତଚ୍ଛିଷ୍ୟୈଶ୍ଚ ସହୋପୱିୱିଶୁଃ, ଯତୋ ବହୱସ୍ତତ୍ପଶ୍ଚାଦାଜଗ୍ମୁଃ|
16 και οι γραμματεις των φαρισαιων ιδοντες οτι εσθιει μετα των αμαρτωλων και τελωνων ελεγον τοις μαθηταις αυτου οτι μετα των τελωνων και αμαρτωλων εσθιει
ତଦା ସ କରମଞ୍ଚାଯିଭିଃ ପାପିଭିଶ୍ଚ ସହ ଖାଦତି, ତଦ୍ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱାଧ୍ୟାପକାଃ ଫିରୂଶିନଶ୍ଚ ତସ୍ୟ ଶିଷ୍ୟାନୂଚୁଃ କରମଞ୍ଚାଯିଭିଃ ପାପିଭିଶ୍ଚ ସହାଯଂ କୁତୋ ଭୁଂକ୍ତେ ପିୱତି ଚ?
17 και ακουσας ο ιησους λεγει αυτοις [οτι] ου χρειαν εχουσιν οι ισχυοντες ιατρου αλλ οι κακως εχοντες ουκ ηλθον καλεσαι δικαιους αλλα αμαρτωλους
ତଦ୍ୱାକ୍ୟଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ଯୀଶୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ, ଅରୋଗିଲୋକାନାଂ ଚିକିତ୍ସକେନ ପ୍ରଯୋଜନଂ ନାସ୍ତି, କିନ୍ତୁ ରୋଗିଣାମେୱ; ଅହଂ ଧାର୍ମ୍ମିକାନାହ୍ୱାତୁଂ ନାଗତଃ କିନ୍ତୁ ମନୋ ୱ୍ୟାୱର୍ତ୍ତଯିତୁଂ ପାପିନ ଏୱ|
18 και ησαν οι μαθηται ιωαννου και οι φαρισαιοι νηστευοντες και ερχονται και λεγουσιν αυτω δια τι οι μαθηται ιωαννου και οι μαθηται των φαρισαιων νηστευουσιν οι δε σοι {VAR1: [μαθηται] } {VAR2: μαθηται } ου νηστευουσιν
ତତଃ ପରଂ ଯୋହନଃ ଫିରୂଶିନାଞ୍ଚୋପୱାସାଚାରିଶିଷ୍ୟା ଯୀଶୋଃ ସମୀପମ୍ ଆଗତ୍ୟ କଥଯାମାସୁଃ, ଯୋହନଃ ଫିରୂଶିନାଞ୍ଚ ଶିଷ୍ୟା ଉପୱସନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଭୱତଃ ଶିଷ୍ୟା ନୋପୱସନ୍ତି କିଂ କାରଣମସ୍ୟ?
19 και ειπεν αυτοις ο ιησους μη δυνανται οι υιοι του νυμφωνος εν ω ο νυμφιος μετ αυτων εστιν νηστευειν οσον χρονον εχουσιν τον νυμφιον μετ αυτων ου δυνανται νηστευειν
ତଦା ଯୀଶୁସ୍ତାନ୍ ବଭାଷେ ଯାୱତ୍ କାଲଂ ସଖିଭିଃ ସହ କନ୍ୟାଯା ୱରସ୍ତିଷ୍ଠତି ତାୱତ୍କାଲଂ ତେ କିମୁପୱସ୍ତୁଂ ଶକ୍ନୁୱନ୍ତି? ଯାୱତ୍କାଲଂ ୱରସ୍ତୈଃ ସହ ତିଷ୍ଠତି ତାୱତ୍କାଲଂ ତ ଉପୱସ୍ତୁଂ ନ ଶକ୍ନୁୱନ୍ତି|
20 ελευσονται δε ημεραι οταν απαρθη απ αυτων ο νυμφιος και τοτε νηστευσουσιν εν εκεινη τη ημερα
ଯସ୍ମିନ୍ କାଲେ ତେଭ୍ୟଃ ସକାଶାଦ୍ ୱରୋ ନେଷ୍ୟତେ ସ କାଲ ଆଗଚ୍ଛତି, ତସ୍ମିନ୍ କାଲେ ତେ ଜନା ଉପୱତ୍ସ୍ୟନ୍ତି|
21 ουδεις επιβλημα ρακους αγναφου επιραπτει επι ιματιον παλαιον ει δε μη αιρει το πληρωμα απ αυτου το καινον του παλαιου και χειρον σχισμα γινεται
କୋପି ଜନଃ ପୁରାତନୱସ୍ତ୍ରେ ନୂତନୱସ୍ତ୍ରଂ ନ ସୀୱ୍ୟତି, ଯତୋ ନୂତନୱସ୍ତ୍ରେଣ ସହ ସେୱନେ କୃତେ ଜୀର୍ଣଂ ୱସ୍ତ୍ରଂ ଛିଦ୍ୟତେ ତସ୍ମାତ୍ ପୁନ ର୍ମହତ୍ ଛିଦ୍ରଂ ଜାଯତେ|
22 και ουδεις βαλλει οινον νεον εις ασκους παλαιους ει δε μη ρηξει ο οινος τους ασκους και ο οινος απολλυται και οι ασκοι {VAR1: [αλλα } {VAR2: αλλα } οινον νεον εις ασκους {VAR1: καινους] } {VAR2: καινους }
କୋପି ଜନଃ ପୁରାତନକୁତୂଷୁ ନୂତନଂ ଦ୍ରାକ୍ଷାରସଂ ନ ସ୍ଥାପଯତି, ଯତୋ ନୂତନଦ୍ରାକ୍ଷାରସସ୍ୟ ତେଜସା ତାଃ କୁତ୍ୱୋ ୱିଦୀର୍ୟ୍ୟନ୍ତେ ତତୋ ଦ୍ରାକ୍ଷାରସଶ୍ଚ ପତତି କୁତ୍ୱଶ୍ଚ ନଶ୍ୟନ୍ତି, ଅତଏୱ ନୂତନଦ୍ରାକ୍ଷାରସୋ ନୂତନକୁତୂଷୁ ସ୍ଥାପନୀଯଃ|
23 και εγενετο αυτον εν τοις σαββασιν {VAR1: διαπορευεσθαι } {VAR2: παραπορευεσθαι } δια των σποριμων και οι μαθηται αυτου ηρξαντο οδον ποιειν τιλλοντες τους σταχυας
ତଦନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁ ର୍ୟଦା ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ଶସ୍ୟକ୍ଷେତ୍ରେଣ ଗଚ୍ଛତି ତଦା ତସ୍ୟ ଶିଷ୍ୟା ଗଚ୍ଛନ୍ତଃ ଶସ୍ୟମଞ୍ଜରୀଶ୍ଛେତ୍ତୁଂ ପ୍ରୱୃତ୍ତାଃ|
24 και οι φαρισαιοι ελεγον αυτω ιδε τι ποιουσιν τοις σαββασιν ο ουκ εξεστιν
ଅତଃ ଫିରୂଶିନୋ ଯୀଶୱେ କଥଯାମାସୁଃ ପଶ୍ୟତୁ ୱିଶ୍ରାମୱାସରେ ଯତ୍ କର୍ମ୍ମ ନ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ ତଦ୍ ଇମେ କୁତଃ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତି?
25 και λεγει αυτοις ουδεποτε ανεγνωτε τι εποιησεν δαυιδ οτε χρειαν εσχεν και επεινασεν αυτος και οι μετ αυτου
ତଦା ସ ତେଭ୍ୟୋଽକଥଯତ୍ ଦାଯୂଦ୍ ତତ୍ସଂଙ୍ଗିନଶ୍ଚ ଭକ୍ଷ୍ୟାଭାୱାତ୍ କ୍ଷୁଧିତାଃ ସନ୍ତୋ ଯତ୍ କର୍ମ୍ମ କୃତୱନ୍ତସ୍ତତ୍ କିଂ ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ନ ପଠିତମ୍?
26 {VAR1: [πως] } {VAR2: πως } εισηλθεν εις τον οικον του θεου επι αβιαθαρ αρχιερεως και τους αρτους της προθεσεως εφαγεν ους ουκ εξεστιν φαγειν ει μη τους ιερεις και εδωκεν και τοις συν αυτω ουσιν
ଅବିଯାଥର୍ନାମକେ ମହାଯାଜକତାଂ କୁର୍ୱ୍ୱତି ସ କଥମୀଶ୍ୱରସ୍ୟାୱାସଂ ପ୍ରୱିଶ୍ୟ ଯେ ଦର୍ଶନୀଯପୂପା ଯାଜକାନ୍ ୱିନାନ୍ୟସ୍ୟ କସ୍ୟାପି ନ ଭକ୍ଷ୍ୟାସ୍ତାନେୱ ବୁଭୁଜେ ସଙ୍ଗିଲୋକେଭ୍ୟୋଽପି ଦଦୌ|
27 και ελεγεν αυτοις το σαββατον δια τον ανθρωπον εγενετο και ουχ ο ανθρωπος δια το σαββατον
ସୋଽପରମପି ଜଗାଦ, ୱିଶ୍ରାମୱାରୋ ମନୁଷ୍ୟାର୍ଥମେୱ ନିରୂପିତୋଽସ୍ତି କିନ୍ତୁ ମନୁଷ୍ୟୋ ୱିଶ୍ରାମୱାରାର୍ଥଂ ନୈୱ|
28 ωστε κυριος εστιν ο υιος του ανθρωπου και του σαββατου
ମନୁଷ୍ୟପୁତ୍ରୋ ୱିଶ୍ରାମୱାରସ୍ୟାପି ପ୍ରଭୁରାସ୍ତେ|
